Мојот бивши ме прашува дали сакам да сум пак со него, и времето ќе покажало каква ќе ни била врската. Го прашувам колку му значам,што како ќе биде, ми вели самата да си дадам одговори. му велам ти што мислиш пак сме за почеток? Вели ти најдобро знаеш,нека бидне овој пат по твое И што ввелите на ова?
Признава дека направил грешка.Ама мислам дека ти треба да му дадеш на знаење дека не си на закачалка.Кажи му го тоа и остај го некое време, он сам пак ќе дојде со нови зборови ако воопшто дојде.
Како да постапам,нешто да му кажам,да сторам? Само сеен му правев,не кревав на мобилен и сега кога му ги поставив прашањата колку му значам и што планира ми вели одговорите во мене биле. Му напоменав дека не сум на закачалка.
За се треба разбирање да се има од обете страни. Мене лично ми изгледа дека на него некој му кажал дека ти си го изневерила.Прашај го дали би простил неверство и тогаш почекај некое време за да ти одговори.Така он самиот ќе преброди преку тоа ако некој му има нешто спомнато за тебе.
Полека тогаш и смирено само преку телефон со општи разговори без видувања. Преку телефон полесно ќе ви е да се разберете, а и за него полесно ќе биде.Нека он се јавува, кога е спремен за разговор, така ќе стекнеш доверба кај него.Баш би сакал да успеете се најдобро ви посакувам. П.С Карактерот се мени со вистинската личност.
Nie pak imavme problemi vo brakot i nekoe vreme se razdelivme,trebase da se razvedeme ama zaradi decata ne go napravivme toa.Si dadovme vtora sansa ama nekako ne biva kako zorle da ziveeme,neznam so da napravam?Nekakov sovet ako moze od nekogo?
Ah tie deca...sto covek ne bi napravil se za srekanat na najmilite. Ama i ti si zivo bitie so potrebi i emocii. VAKA dodeka bilo kako sedis pokraj nego si ja brkas sekoja mozna sansa za nesto poubavo vo idnina. Ne sakam/v da ti pisuvam ova. No i jas po dolgo vreme razbrav nema lezet od plukni-zalepi na nesto, toa sekogas ke e skrseno,izvor na negativni emocii,izmacuvanje,tezina. A dodeka taa energija se vlozi vo netso novo, sekogas ke izleze nekoj nova opcija. So sreka sto i da resis/ti izleze vo idnina.
Ве молам за совет, пишав што ми дојде на душа со солзи по лицето. Пред мене пиеше, правеше приблеми, сс тепаше (не прв) итн. Немав никаков приблем, бидејќи сепак најважна е душата и како се однесува кон мене. Со мене пополека намали на некои работи своеволно, велеше сега сум женет (иронично). Не го присилив на ништо, но ми се допаѓаше така. Сега, со ситуацијава, се врати на многу полошо од стариот живот. Друштвото... Почна и да пуши, пак пие многу, се тепа многу (дознавам случајно). Ова многу многу ми смета, не е човекот што јас го засакав и сакав. Кон мене се однесуваше онака, ама еве пред 2-3 дена ми побара прошка и деновиве многу мило се однесува кон мене (ми фалеше ова ужасно многу). Арно ама еве гледам на instagram во close friends реди слики од цигари, алкохол. Сликите ми се ужасни и ме вознемируваат многу. Не можам да се помирам со ова што го гледам... Разделба не би поднесла, ама и ова не го поднесувам. Не знам навистина што да правам. Не знам дали јас сум крива што не поднесувам или тој претерал. Не можам да го отргнам од патот на кој тргнал, пробав на многу начини. Единствено гледам крај кој ќе е болен и за двајцата. Ве молам некој нека ме советува некако, многу ми е важно. Тој е единствениот човек што искрено ме сакал и се грижел за мене, дури го осеќам поблизок и од родената мајка која за се' ме осудува. Ми фалат многу денови, ама сфатив дека нема никаков начин да се вратат. Тој веќе тргнал на својот пат. Заедно сме година и (скоро) 8 месеци.
Штом нешто ти смета кај партнерот треба да му кажеш. Треба да му кажеш и дека не ти се допаѓа тој животен стил.. Ако не се промени тогаш нема зошто со сила да трпиш..
И јас осеќам дека нешто има, но не зборува. Најмногу друштвото го привлече. Зборував многу пати, но беше нападно од негова страна. Не кажува ништо. Буквално се наоѓам на раскрсница и не знам кој пат да го изберам. Еве бидејќи неколку дена како сме поокеј, си викам денес пак да зборувам... Можеби има уште малку надеж да сфати како се чувствувам и дека сакам да му помогнам. Инаку да дополнам, многу пати рече дека нема пуши и на некој начин се криеше од мене. Неделата зеде прв пат пред мене и тоа цигаре по цигаре. Знаев и пред тоа дека пуши, ама сепак. Овие сликите најмногу ме вознемириа, а имам и трауми од алкохол.
По колку години имате и двајцата, ако не се лажам во една тема мислам дека прочитав дека дечкото е 18г, од прилика и ти би требала да си толку.?
Веќе почнал да пие и да пуши повторно ( и тоа без твое знаење, можеби те лаже и за други работи). Ако не е веќе човекот што го сакаш, зошто тогаш уште се трудиш во врската? Сега рече дека се понаша океј, претходно како се понашаше спрема тебе? Ако повеќето време се понаша лошо спрема тебе, не знам зошто уште си со него. Разделба ако нејќеш, тогаш знаеш што сакаш? Си пробала на многу начини да го отргнееш, ама него не му е гајле за тебе, да би беше гајле, ќе престанеше да ги праве работите што ти сметаат. Ако го осеќаш поблиску и од родената мајка (жена што ти го дала животот) и што се гриже за тебе, незнам што да кажам за твојот карактер. Животот ти е сведен само на дечко ти. Тој веќе тргнал по твојот пат, и ти тргни по свој (без него).
Да, 18 години двајцата. Го сакам и ме сака, се сакаме двајцата. Ми ја дал најголемата поддршка во животот. Мајка ми за многу работи ме осудувала и не е ни свесна низ каков период поминувам. Љубовта во нашата врска не е проблем. Сме имале преубави моменти за памтење. Секогаш ме поддржуваше. Последните 2-3 месеци беше малку менливо, но не прекинав од причина што осеќам дека го мачи нешто. И него не му е лесно. Сигурна сум дека не крие ништо друго. Цигарите ги криеше за да не ме повреди мене и да не пушам и јас само од инает. Еве неделата ми побара прошка. Размислил и сфатил што прави. Ми вети дека ако му простам ќе биде се' подобро. Не останало невистина ништо од нас (од преубавите моменти), ама заедно ќе ги вратиме. Јас верувам во ова, навистина се труди овој пат. А приметив неделата пушеше за да остани смирен и да не ми се испонаша пак. Дур плачев ме гушкаше, ми рече дека е тука. Ова однесување ми фалеше. Проблемот е што јас не можам да го прифатам тоа што пуши и да го гледам таков. За тепање не се тепа толку често, иако ми смета ајде барем знам дека не е тој причината. За пиењето одамна не претерал, знае за граница. Најмногу цигарите ми сметаат. Дури зборував и со психолог за ова, ми рече дека тој веќе одлучил и јас не можам да го сменам тоа. Но не ми кажа како да го прифатам. Не знам дали е причина за крај кога толку многу го сакам. Еве и докторката ми рече не вреди да се повредам уште повеќе, но што ако тоа ми е само страв? Многу сум збунета. Не знам дали треба да оставам на времето и да чекам или да да превземам нешто.
