Неколку недели можеби, ми се собраа неколку работи и така. Во принцип ретко плачам, иако порано важев за голема плачка.
долго време не сум плачела,не се ни секавам на денот кога плачев последен пат,тешко ми е многу,и тоа го чувам во себе,и да сакам некогаш,едноставно не можам да плачам,,порано бев голема плачка,за секоја ситница плачев,,ама сега веке не можам,чуствувам дека ке пукнам,сакам да се исплачам,онака за цело време што собирав во себе,ама неиде,фала богу,здрава жива,,се во ред ама има некои работи во животот кои едноставно не ти дозволуваат да продолжиш понатаму слободно и се собираат на душа,,само поради тоа да не ме гледаат другите дека плачам,се навикнав да не плачам,ми имаат кажано дека сум многу цврста личност дека можам многу да истрпам,,ама не знаат како ми е на душата,и тоа е во ред,сепак тоа е мој проблем,кога некој ке рече дека не сака да заплаче,јас секогаш го помислувам обратното,камо да можев да заплачам да ми олесни,се повлеков се затворив во себе ,изгубив пријатели,едноставно како да останав сама,си набив комплекси,поради тоа што сум прмногу осетлива личност и поради личности кои не знаеа како да се однесуваат спрема мене,си ги пропуштив најубавите години од животот,прашувајки се зошто не можам да бидам како другите кои си го живеат животот нормално,само се надевам секој нараден ден ке биде поразличен од предходниот во подобра смисла нормално,,,извинете за долгиот пост,,морав некаде да се искажам.
Денес. Многу сум осетлива.Имам милион проблеми и немам начин како да се справувам со нив.А и идиотчето ме изнервира и заплакав.
Не плачам Кој и што да ми направи,и да ме повреди и се,една солза нема да пуштам.Е више кога сум болна и ако ептен се чуствувам лошо тогаш обавезно
Пред малку плачев, но не од тага. Едноставно сум преполна со чувства. Мислам дека ова беа солзи радосници. Ретко ми се случува, но ете