Денес. Ми фалат премногу личности кој што неможам да ги гушнам и да бидам со нив во моментите кога сакаме, но ќе се среди све.
Вчера, на балет. Не знам последен пат кога иам пуштено солза претходно, па се изненадив синоќа. Толку убаво се движеа, не ми се веруваше дека пред мои очи нешто толку убаво се одвива, нереално ми беше. Едвај се воздржав да не ме преовладаат чувства, па да се расплачам го мало бебе. Се прашувам што ми стана.
Еве сега, затоа што пак сум разочарана од моите очекувања, лоша проценка на луѓе, розов поглед кон светот.
Сега… поради разделба од драги личности за кои не сум сигурна кога и каде ќе ги видам пак. Ах, колку само не ја сакам таа моја емотивност од сите само јас се мрсолавам и плачам ме фаќа срам понекогаш.