Кога сопругот е на работа во друга земја

Се согласувам со твоето напишано, но пример во ваков случај

би имала лимитиран период до кога вака би терала брак. Не сакам да сум пример 10г у брак од кои цели 10г сама да сум со деца а он на пат со камион.
Јас би играла на тоа да се собере одреден буџет и веќе да работиме на нешто заедничко во стил на заеднички бизнис.

 

Вистина била онаа народната : " Најтешките битки , Бог ги дава на најхрабрите луѓе " .

Секоја чест како издржувате толку време сами . Јас немам такво искуство ( барем не целосно исто ) до сега , но сепак и јас речиси сама ги подигам децата . Мм е во Мк , но од 5 години како е во работен однос , тој 3 не бил дома . Постојано е по терени , дежурства , обуки .. не се жалам , барем е во Мк . Јас досега се сама ги изгледав децата . Сама бев кога синот и поголемата ќерка почнаа да одат , првото запче , кога се роди другата ќерка ( третото дете ) , тој другиот ден замина на терен . Од болница ме зедоа мајка ми и свекрва ми . Тоа е што е . Ако не беше тој , ќе бев јас отсутна . Еден мора да се жртвува . Јас максимално се трудам да сум му поддршка , како нему , така и на децата , бидејќи иако се мали , тие го чувствуваат неговото отсуство . Се трудам да ги воспитувам како знам и умеам , па сега колку ќе успеам , не знам , времето ќе покаже какви луѓе сум пораснала .

 

Мм работеше во странство и тешко е. Мене ми е тешко тука, на него уште потешко таму, сам, цело време на работа. Тњшки периоди се и се надевам нема да имаме потреба пак од тоа.

 

Mene zena mi e vo stranstvo. Sega otide ama ke bide 6 meseca

 

I mojot bese poveke vo stranstvo nego doma. Ama posle svadbata si se dogovorivme da odime zaedno. Si se poklopija kockite i sega i dvajcata imame moznost podednakvo da si ja gledame nasata sreka kako raste.

 

Блазеси ти ,јас 23+2 со трето на пат и веќе 4 месеци без мммногу ми фали дома

 

Iskreno Kartite ni bea na masa uste pred da se zememe mu kazav deka jas voopsto ne ni se mazam ako nema da sum zaedno so nego bevme uporni i dvajcata i uspeavme.
Jas rastev bes tatko mi rabotese vo stranstvo i zatoa znam kako e toa custvo.
No sepak razbiram deka i majka mi i tatko mi se trudea da ni ovozmozat se poradi toa i bese se kako sto bese. No za mene nema nisto povredno od semejstvoto da e zaedno.
A ti mami moras da bides silna pred se za decata.

 

Mm uste koga mi bese decko trebase da odi od rabota na 6meseci, i jas mu kazav otvoreno, odi ama mene nema da me najdes koga ke se vratis.
Sme pominale denovi bez denar vo dzeb, bez nisto...ama sme se drzele zaedno.
Sega koga ke vratam retrospektiva, istoto bi go napravila povtorno.
Za niedni pari ne e vredno da se zivee bez najmilite.
Najgolemoto bogatstvo e besplatno.
E sega.. sme bile pod kirija, sme bile so 1 plata, sme se pomacile, ne bilo se glatko i slatko, ama celta e tuka...
Dvajcata vraboteni, 3 deca, stan...i najbitno zdravi i zivi.
Se drugo ke dojde koga imas dve race i dve noze, samo treba da sakas.
Povtorno zavrtil nesto vo glava da.odi za da go otplatime stanot porano...ama nema da mu uspee

 

Милион пати сум помислила, аман нека си дојде, во шупа ќе живеам и со 300 евра само да е тука. Ама отпосле ќе збориме и ќе сфатам дека така не се живее, можеби ние двајца да, ама дете да одгледуваме во тие услови и во една соба, не сакаме, па колку и да ни е тешко. И порано одеше ама поретко и помалку седеше. Сега последниов пат остана многу повеќе.
Навистина не можам да се пожалам од финансиски аспект, имаме и куќа и нова кола и од ништо не сме се лишиле од секојдневието. Само тука е најголемиот проблем и ја сфаќаш вредноста на парите. Кога имаш се, ама џабе ми е, верувајте не ме исполнува тоа ни најмалку кога он не ми е тука во моментот. И тродупло да имаме исто ќе се чувствувам. Возам нова кола, ама ја возам сама. Готвам во нова и скапа кујна ама седнувам сама да јадам. Никој ама баш никој и ништо не може да ти ја пополни празнината. Се чувствувам како пола човек кога не е тука, буквално како една рака и една нога да ми фали.

Не да е тешко, претешко е. Дај Боже никој да не мора да поминува низ тоа, ама мора да сум силна за него пред се, зашто него му е потешко. Верувајте нив им е потешко, ние тука барем сме дома, пак ќе се видиш со некој, ќе излезеш, родители негови, мои, пријатели, а тие таму сами цело време. Мене уствари за него ми е потешко, отколку за мене. Го мислам цело време.

Не сакам да го сопирам, зашто е премногу амбициозен, мојата поддршка премногу му значи, и секогаш вика да не сум го поддржувала јас, немало да успее. И имаме планови за година, максимум до две да се почне нешто наше ама мора прво пари да се заштедат.

Вака цел живот да бидеме нема да прифатам никогаш, тоа тврдам, не сака ниту он. Го оставам да си ги оствари плановите зашто навистина може и навистина е амбициозен. За човек како него е греота да го сопреш, поготово што знам дека се прави за нас.

Живеам за моментот кога ќе си дојде, после само мислам и го мразам денот кога пак ќе треба да оди.

Прочитав погоре некој напишал, преку ден е полесно, ќе се видиш со некој, ама навечер кога ќе дојдеш дома и кога ќе си легнеш сама е најтешко - целосна вистина.

 

маш ми нека оди, дечко ми не

 

Истото го преживеав и уште го преживувам,односно нешто повеќе од 5 години,скроз исто,тешко претешко...јас сум 7мј месец бремена со 3 дете,мм е таму веќе 5 месеци и не да полудев,се мрднав....ме мрднаа хормоните,премногу ми недостига и ниедна пара не е вредна што он не е дома со нас...многу е тешко,нема спомени со децата,растат без негова љубов,заработка има многу....ама без него овде ништо не ми вреди,едвај чекам да си дојде сега на крај на месецов,со душа го чекам

 

Замислете си колку со душа го чекав да си дојде....пазарење за бебе креветче,количка и се ред за вечерва да ми каже дека се оладил од нас дома,од мене,децата...не му било битно ни ако сакам развод...неможам да замислам луѓе што ме снајде во 8ми месец бремена,неможам да престанам да плачам,ке пукнам од мака

 

То е животот ... изгледа си нашол друга таму , на твое место јас не би седела со него и кога ке се свести дека си ја губи фамилијата и ке му биде касно , сигурно и ке те моли ама залудно .. еднаш кога се крши чашата после не се враќа назат

 

Како си? Што направи?

 

Кретен одвратен.
Имаш услови, помош од некого?

 

Многу ми е жал.
Зар тој нема трошка човечност ,барем да почекал да се роди бебето,па тогаш да разговара. Мораш да бидеш силна за децата,им требаш ❤

 

Што да направам?
Што би можела да правам во 8ми месец и што е најтрагично за 5 дена се враќа на работа.....
Да си одам со 2 деца и едно во стомак кај моите?
Да оставам се што сме створиле 18 години во брак а не е малку со тие заработени пари ?
Или да се правам ладнокрвна дека не го регистритам незнам можеби ќе се замисли....можеби кога ке се породам ке омекне....незнам што да мислам се убив од плачење...во 5 заспав во 8 се разбудив

 

Вие како и да е ќе морате да разговарате кога ќе се врати.
Не е ова детска кавга па скар скар.
Нема што да напушташ ти куќа.
Не сакам да те разочарувам, но биди спремна и да биде истраен во одлуката за развод.
Ако биде така, бори се за своето. Не знам каде живеете, мислам дали е ваше, но ако е, она што ти следува не оставај.

 

Се враќа пак во странство?
Инаку, штом далечината си го прави своето и не си ја осеќа фамилијата толку блиска нека се врати дома. Нека најде работа во Мк за да можете пак да профункционирате како семејство, може ова му е период. Не би фрлила во вода 18 годишен брак без борба, само да не е во прашање друга. Ако за друга 'се изладил' од децата ќе го избркам од дома и ќе му земам се што можам.