Колку им верувате на вашите дечковци?

За сега имам доверба речиси 100%, за понатаму ќе видиме Недовербата убива, психички истоштува и не знам дали може да опстане таква врска...

 

Доволно му верувам за да бидам со него.
Довербата не се изразува во проценти,туку се стекнува со дела.Никој не би сакал да верува само на зборови,а потоа да се разочара.

 

Му верувам целосно.

 

му верувам

 

Му верувам со мала доза на недоверба.
Слепо не се верува ни на сопствената сенка..

 

Колку повеќе му веруваш ( и му дадеш на знаење дека му веруваш ) - толку полошо.

 

Му верувам исто како на себе што си верувам. И не е ова некоја моментална, тинејџерска, залетана заљубеност, туку се' тоа е со причина, а и далеку сме од тинејџери. Никогаш до сега не ме излажал за ништо, како што ми кажал нешто така и било, никогаш не сум се посомневала во ништо, ниту пак ми сокрил нешто. Имаме неверојатна, дури на моменти за некого налудничаво и чудно отворена комуникација во врската. Не паничам ако отиде некаде, не превртувам очи и не глумам лудила, па може затоа и не се плаши да ми каже и нема потреба да ме лаже, зашто знае дека за се' имам разбирање. Не паѓам во несвест ако погледне некоја средена девојка на улица, за тоа заедно културно си коментираме, зошто да не, јас сама му велам види убава девојка, тука нема ништо лошо, нит сум некоја искомплексирана, нит па имам некој болен психопатски ум па да верувам дека само мене мора да ме гледа. Истото и од негова страна го добивам, не глуми некој балкански јак маж ако погледнам некој дечко. Нит па паѓам во трансови ако ми каже дека колешката на работа му се пушта, баш напротив, се смееме заедно цело време за тоа... Секој ден ми кажува некоја нова нејзина глупост за да му привлече внимание, а јас се смеам и ич мува не ме лази зашто знам дека ја има пресечено од корен и не смее да му се приближи повеќе од два метра. Му верувам и знам дека и 10 жени да му се соблечат он нема никоја ни да погледне. Едноставно знам каква личност е, знам како размислува, знам што има поминато во животот, знам дека младоста си ја има изживеано и повеќе од потребното и за него таквите финти се смешни и детски и знам дека ме сака премногу и за мене би направил се'. Истата доверба ја имам и од негова страна.

 

Му верувам,но сепак има мала доза недоверба.
Па во денешно време не може самиот на себе да си веруваш,а не пак да имаш толкава доверба во некого.Никогаш не се знае што може да се случи.Затоа кај мене малку потешко се стекнува доверба.
Постојат луѓе на кои премногу им верував,па на крајот сепак си ги покажаа вистинските лица.
Затоа немам премногу доверба во никого.

 

Имаше еден таков идиот што ми направи услуга( или пак можеби не) што ми покажа дека не треба да се залажуваш на комплимент, симнување ѕвезди, кавалерство и такви ствари.

Проблемот е што тоа искуство од тогаш до ден денес, ме наведе да мислам и да не го променам тој став дека на ниедно машко не треба да му се верува. Од тогаш си имам проблем со довербата.
Но не во дела туку во зборови. Знам дека сегашниот ми дечко не би направил ништо за да ме повреди, натажи и слично, меѓутоа кога ќе каже „ те сакам„ не можам да му поверувам целосно.
Заљубен е, се чувствува тоа, со многу работи докажал, ама едноставно не можам против себе.
Секогаш има некоја трошка недоверба која ми вели .. биди претпазлива, не се опуштај премногу..

Не можам да ја извадам таа мисла, ко да ми е во потсвест постојано дека тие зборови ( ми значиш, те сакам, ми недостигаш) се само комплименти со кои се обидува да ме придобие.

Многу е добар, не заслужува да немам доверба во него... но имам проблем... не можам против себе.

 

Му верувам целосно, ми е дал многу поводи за тоа. Инаку довербата секогаш ја градам врз дела, а не зборови.

 

Mу верувам 100 % ама недај боже еднаш некого да загуби доверба во мене не би рекла дека ке ја врати лесно

 

Па , јас сум во врска речиси година и пол , го сакам ме сака , премногу е добар и јас викам дека не заслужува да не му верувам , но едноставно не ми дава нештоо , значи премногу сум стегната во врска со него , сакам да знам се и сешто неќам да ми крие , едноставно сум таква личност аку ми е стало до некој многу се замарам за него , значи сум имала и преубави моменти со него ради кои заслужува да му верувам, но имало и такви кога ме излажал и сме се карале и ради кои одбивам да му верувам , и незнам , се плашам дека нема да иде долго вака , многу пати се мислам и да го пратам некогаш кога ке оди негде , па незнам ве молам за совет некаков зашто не сакам да го изгубамм го сакам но сум била многу повредена во минатото и сега многу ми е тешко да имам потполна доверба во машко...

 

Му верувам колку што треба.
Не слепо, но доволно, денеска на сенката не треба да си веруваш а не па на човек.

 

Мислам дека темава е повеќе за врски во почетна фаза, бидејќи после години стабилна и интензивна врска мислам дека е смешно да не познаваш некого. А дали ќе му веруваш или не, тоа зависи од тоа што си го научила за тие години за него. А јас дефинитивно не би опстанала во врска без доверба, би ми сметало и би ме оптеретувало и тоа многу. Ако мора да го пратам секој негов чекор или да ми приложува докази за да верувам во неговиот збор, таква врска не ми треба. Исто така ако не ми верува тој, поготово без потреба болно љубоморните дечковци. Си правиме шали на рачун швалери/швалерки, ама тоа е чисто шала да се насмееме, знаеме и двајцата како дишеме. Си сакам мир во душичката, сметам дека тоа е клучно за среќна и успешна врска, да не кажам малтене исто колку и љубовта.

Да не заборавам, тој е личноста која е најзаслужна за ова мое размислување, инаку иако сум немала разочарување пред да го запознаам него, не знам зошто но воопшто немав доверба и не сакав да имам во дечковци, слушајќи секакви наметнати примери. Тој ме научи дека таквите луѓе и врски сеуште не изумреле.

 

Па јас верувам многу секако има ризик од тоа дека ќе се разочарам ама верувам поубаво ми е така отколку да се стискам а и таква наивничка личност сум па се надевам дека оној нема да ја искористи мојата доверба

 

На почеток не верував баш, но сега верувам. Бев скептична, но подоцна видов и сфатив многу работи.

 

Му верувам онолку колку што навистина треба, па дури и повеќе од доволно. Никогаш ништо не направил што би ме натерало да се посомневам во неговата искреност.
Понекогаш ми верувам повеќе нему, отколку себеси. Бидејќи често знам да сум избрзлива и наивна, а тој е приземен... Па, прво се консултирам со него, па после решавам што и како.

 

Верувам.
Доволно верувам за и животот да си го ставам во негови раце..
Иако на моменти делува спротивно

 

Му верувам многу.
Низ годините покажа и докажа дека можам да имам огромна доверба.

 

Многу помалку отколку на сопствените очи. Постојат девојки кои повеќе им веруаат на дечковците од она што со сопствени очи ќе го видат, или можеби им е полесно затоа што не се сигурни во себе и во тоа дали заслужуваат нешто подобро.
Јас мислам дека е подобро сама отколку некој да те прави будала на очи.