Колку им верувате на вашите дечковци?

Исто. Никогаш не се знае, ништо не е сигурно 100%.

 

му верувам, имам доверба во него, но не она слепо да му верувам..

 

Повеќе од што си верувам на себе

 

Истото и кај мене

 

Истото Скроз.

 

Доволно за да бидам со него, а тоа е премногу бидејќи многу тешко стекнувам доверба во другите и никогаш не можам да бидам 100% сигурна, па дури ни во самата себе (во некои ситуации). Секогаш треба да се знае за граници - човечкиот разум е како машина така да и тој може да погреши. Не е се' така како што изгледа.

Сепак би сакала да дојдам до стадиум кога на партнерот ќе му верувам како што си верувам сама на себе или повеќе од тоа бидејќи до денес знам дека тоа го заслужува (за понатаму ќе видиме). Човек не е роден за да живее сам. Имаме потреба од љубов, од човек до нас кому ќе му се предадеме целосно, со тело и душа, кого ќе успееме да го љубиме, а без да размислуваме и плашиме за/од нешто друго (ниту дали ќе не' изневери, ниту дали ќе ја злоупотреби нашата доверба).

 

Јас и дечко ми ја имаме комплетната доверба еден во друг Неможам да се пожалам од него поради тоа што тој не само што ми е дечко, туку и најдобар другар! Секоја тема е добредојдена кај нас, и богами од што се си кажуваме еден со друг, неможеме да се изназбориме!
Ни бесплатните на ВИП неможат да ни помогнат хахахха

 

јас во дечко ми не верувам ама ич особено кога е излезен со другарите или некаде бес мене ама бидејки го многу сакам сеуште сум со него (2 год ) дури и понекогаш ме загушува таа недоверба но тоа е што е

 

онолку колку ке заслужи... од почеток давам до знаење дека може да ја има целата слобода и доверба од мене доколку не направи нешто за да ја изгуби. верувам искрено но секогаш со резерва

 

Многу! Иако тоа не го признавам пред него, премногу му верувам, ама некои работи ги земам со резерва (тоа ми се со сите, не само со него). Како и да е, во денешно време ни самата не си верувам, а не па на други, па и дечко и мајка и татко што било нека е.

 

Му верувам доволно колку е потребно за да функционираме одлично. Секогаш оставам место и за сомнеж за да бидам делумно подготвена на СЕ! Никогаш не може да се има 100% доверба во никој, или можеби тоа е само мое сфаќање. Не се верува на слепо на никој

 

Му верував премногу. Се додека не започна да се менува. Чудно, но вистинито, се смени за 360 степени. Многу пати ме излажа дека не бил излезен, а бил. Многу пати ќе ми рече Литл, ќе излеземе во 9, за заминал со другарите и ќе ми рече покасно... Сега моментално сме на пауза, за која го следам како се однесува, и не гледам дека се сменува, останува истиот... Мојата доверба, скоро 100% (99,9) полека, но сигурно ја губи. А ако продолжи, и ќе ја изгуби. Тотално се разочарав во него. Како успеа да се смени толку. А на почетокот беше само со мене, што и да направеше ќе ми кажеше. Неговиот другар, го знам од мала. Само јас си знам каков беше, и каков е. Но тој не ми верува. Сменет е. Незнам што да мислам, искрено. Ако некогаш посака да се смириме, прво ќе има еден асолен муабет. Па тој како сака. Сака со мене, ама цврста врска како на почетокот, или...ништо.

Му верував дека сум му најважна, дека ме сака. Но пред некој ден не ми го докажа тоа.
Љубовта не се докажува со зборови, туку со дела.

 

Па му верувам..сепак постои од оние 99.9%..1% недоверба..Но тоа е дека еднаш сни биле повредени и несакаме да бидиме по 2 пат...Но до сеа фала болу не направил ништо за да не ме верувам

 

Ljubovta se dokazuva so dela no sakam da slusnam i TE SAKAM zosto da ne,no ako toa osetam deka e lazno mislam deka grozno ke se osetam i sekako nikogas 100% dovrba vo nekoj
[mod-kirilica:ruv7oug5][/mod-kirilica:ruv7oug5]

 

Не се замарам, верувала не верувала исто ми се фаќа.
Си има комплетна слобода, ако го ук*ња тоа, нека се опрости од мене
Нема потреба од докажувања, гредања доверби и такви работи кај мене, ако сме заедно значи се сакаме си значиме и тоа е сосема доволно. За што да имам доверба, за коа ќе ми каже кај е и што и што праи јас да му верувам или да не му верувам па ако сака ќе те излаже и нема око да му трепне, а ти нема да бидеш свесна за тоа...
Или да имам доверба у него, за у случај да кружат муабети да знам дека треба на него да му верувам, а не на муабетите... за тоа се проверува, не се верува или не верува

 

Доволно за да опстане нашата врска и да размислуваме за заедничката иднина.
Се надевам дека ќе продолжи да биди така.

 

Му верувам многу не се сомневам дека ме сака...Веќе подолго време сме заедно,до сега се немаме скарано за нешто сериозно,ни праеа проблеми на фб и го избришавме профилот,се обидуваја и по телефон и ги сменавме броевите..Да ви кажам за нашата годишнина ми приреди нешто најубаво што ретко момче би го направил за девојка..: ГО ИСТЕТОВИРА МОЕТО ИМЕ НА НЕГОВАТА РАКА
(трајна тетоважа),кога го видоф тоа бев ептен возбудена,многу го сакам,ги знам и неговите ме сакаат како нивна ќерка и моите знаат,што значи премногу му верувам...Се надевам нема да ја изгубам таа доверба..

 

Толку колку што треба - доволно!

 

Искрено, никому во животот не му верувам 100%. Не дека никој не заслужува, туку заради тоа што на секој може се да му се случи. Верувам дека ме сака, дека прави се за да ме усреќи, верувам дека можам да сметам на него во лоши ситуации и проблеми. Да речеме, му верувам 99%

 

Ретроспектива на мојата љубовна историја, хм. Искрено никогаш не сум била тип на човек кој смара и се качува на глава со прашања од типот на - која ти е оваа? Што правеше вчера? Зашто не ми се јави? Итн. од проста причина што мразам мене некој да ме прашува на истиот начин, поготово дечко - односно да настапува со голема недоверба.
Прашалниците, ако ги има, си ги оставам за себеси.

Сепак сфатив една работа, дека колку што сум помалку млада, разбирај колку што сум постара, се повеќе сфаќам дека стварно нема смисла да се замара човек со недоверба.
100% не му верувам на никој, и секогаш имам по некој сомнеж доколку се појави или настане некоја ситуација. Знам да си „швркнам“ онака внатрешно на еден ден, да ми се стегне желудник, да ми гори мозочето, но не се осмелувам да го покажам тоа пред дотичниот. И наредниот ден веќе се смирувам

А доверба? Без неа, нема врска. Сфатив уште едно. Дека има копилиња (простете ама така е) кои и те како знаат да ја изиграат вашата посветеност и почит, но има и луѓе кои можеби не се ангели но вредат да им подарите барем онолку доверба колку што ви е потребна за една врска да опстане како што треба.
Да верува човек безрезервно не иде, мора да е идиот. Но уште поголем идиот е оној кој не верува воопшто. Без верување светов ќе беше само една провалија за пропаѓање без safety net