Ајде бе... Немаме и ние услови заедно да живееме, ама се гледаме секој ден и секој ден сме во некаков контакт. Буквално ништо не менува тоа што си одиме потоа секој по дома. Ова звучи ко: "Мажете/Женете се сега побрзо ако сакате да не ве казниме". Е стварно не мислев дека до олку ќе се дојди.
Пишав уште во првите мислења кога се отвори темава - ние што сме во врска, а не живееме заедно сме најзаебана категорија периодов и стварно така си остана до крај...
Денес прочитав статија во која се препорачуваше носење маска за време на секс доколку не живеете заедно на иста адреса. Само да не слушнат нашиве овде инаку готови сме Затоа не се жалете многу
А вие сте прича за себе - од коронава и да сакаш да фатиш дечко, не можеш. Сите брзаат да се приберат дома, да фрлат маските, да се дезинфицираат. Нема кај да излезеш, кај да се запознаеш. Да не ќе шмекнеш некој во кафич под маска и на два метра оддалеченост? No comment, убаво рече - секако е лошо...
Е ова и да сакаат, не може да проверат дали го почитуваме. Или ако сака некој да ни влезе во кревет да провери, слободно..
Иначе маските надвор се носат и за да ве заштитат вас од другите околу вас, а и да ги заштитат другите од вас. Не само ради дечкото/девојката. И маската се носи за заштита, не за да не платиш казна. Знам дека е офф топик ама многу ситничарите.
Вчера ми пиша еден тип од мојот град дека сака да се запознаеме, ама сега е во карантин зато шо испаднал позитивен. Па, ко ќе оздрави, ќе ми се јави. Браво за храброста! Ех...а мене срцето ми копнее за малку подалеку, инаку, безбедна ќе бев во овај случај
Здраво дечки, Пред се' немам појма у која тема требав да го ставам ова така да не лутете ми се. Работата е таа што еве со карантинов и коронава се случија многу промени кои имаа и те како големо влијание врз психата на луѓето. Кај мене забележувам тага која понекогаш прераснува во бес.Со дечко ми не се видовме воопшто 4 месеци откако почна коронава од март до јули..Се видовме на кратко на почеток на јули и се беше одлично, уште посплотени и од претходно бевме.Промената која ја чувствувам кај себе е таа што кога другарките мои ќе почнат со детални описи за своите секојдневни сексуални искуства (пошто нели ко секој нормален пар си се гледаат, си имаат можности , од ист град се со дечковците) мене луѓе ми се лоши буквално. Не можам да слушам. Се борам со сама себе и нормално ги слушам и сум среќна за нив , ама можда има и некој дел од мене кој не е толку среќен. Не е фер, другарки ми се и ги сакам повеќе од се', ама кога ќе почнат некојпат со детали мене ми се плаче. Не знам дали во мене е проблемот, ако мислите дека е ве молам кажете ми што би можела да сменам зашто не се осеќам убаво вака. Не би се осмелила да зборам со нив зашто можеби ќе помислат дека не се радувам за нив и ќе ми се налутат, а не сакам да ги изгубам, мои луѓе ми се..Не сакам да се дефинирам како љубоморна, зашто не сум, се радувам што си имаат некој свој. Ама едноставно некогаш, премногу ми е ,кога ми зборуваат други луѓе колку се најсреќни на свет, додека мене секој ден светот ми се руши и далеку ми е оној кој душава ми ја разигрува. Извинете на долгиов пост, немав каде да си ја кажам маката. Hugs&kisses
Пред карантинот се гледавте често или??? Не би имало спорно нешто во тоа да сте од различни места. Можеби заради короната сега е така..И колку време си со него??
Нормална си е врската, живее во Кичево ,ја у Куманово.Не возам ниту ја, ниту он. Немав шанса да се качам у автобус зашто градов беше у комплетна изолација, ниту он можеше да дојде ниту ја да идам кај него. Ние си ја почнавме врската у Скопје, таму си бевме цело време, на факултет, читална сеедно. Не се гледаме на 4 месеци, сега поради коронава се случи така.
Пред коронава буквално живеевме заедно.Си бевме у Скопје и двајцата и си функциониравме најнормално. Година ипол сме заедно.
Дека ти недостига премногу и затоа е така, те разбирам потполно јас. Нема потреба да се вознемируваш за другарките кои постојано се со дечковците, нормално е тоа. Од различни места така е, ама полека се ќе се среди. Битно немаш никаков проблем со него, а тоа е важно...
Фала ти на одговорот. Прв пат се осетив вака и најсигурно ми беше тука да прашам , не сакав најблиските да ме осудат
Чувствуваш завист затоа што не си задоволна со себе, не затоа што ти смета туѓата среќа. Не викам дека не си задоволна од својата врска, едноставно нормално е при 4 месеци оддалеченост да чувствуваш одредена празнина. Без разлика колку ви било убаво кога сте се виделе, фактот дека 4 месеци ви поминале така, ти предизвикува некоја тага, незадоволство. Не си лош човек ниту лош пријател, се додека нивната среќа ти предизвикува радост, нема зошто да се вознемируваш. Насочи си ги мислите кон следната средба со дечко ти, може и да му предложиш да одите негде на неколку дена.
ИСТО. Од точка до точка. Бар сте во иста држава. Дечко ми живее во Белград, се немаме видено од март, веќе 5 месеци. Пред тоа секој втор викенд се гледавме, стално шетавме заедно во странство, на одмори си одевме, сега.....
