Како да се изведе тоа, отвараш фб-КОРОНА, отвараш инста корона, пушташ ТВ-корона ,одиш на работа корона, се среќаваш на улица со некој прв муабет за корона, дигаш тел да сЕ чуеШ со некој актуелната тема е КОРОНА ...
На тв гледаш филмски канали. На ФБ-ги одследуваш сите страни и луѓе кои пишуваат за тоа. На тие со кои се знаеш, кажи им да не ти зборуваат за тоа, оти те вознемирува.
На почетокот добро се држев, сега некако се чувствувам напнато од оваа состојба. Јас не мислам постојано на тоа, ниту пак читам ама мислам дека веќе потсвесно ми влијае. Состојбата веќе предолго си потраја и нема човек кај кој не влијае психички. Ретко да се испаничам баш од неа, ама паничам некогаш и од нигде никаде а мислам дека таа е жариштето. Чувствувам некоја вознемиреност навечер, немир, и си разменувам мисли со занимации, може и есенскиот период што е таков, на есен скоро секогаш ме фака некој таков бран ама може и од напнатоста со вирусот. Нека поминува наскоро, нека исчезне и да не се повтори
Ohhh Gospode pomagajjj ... Pred 7 godini bev na ad i imav anksiozno depresivno rastrojstvo ... Od togash pa navaka odrzuvav nekoj ritam , megjutoa koga se pojavi ova zlo cel svet mi se srusi... Ne sakam povtorno da pocnuvam so terapii bidejki planiravme bremenost so soprugot , no ne znam i kako ke se spravuvam ponatamu... Oteznato disenje , ogromno steganje vo gradite i grbot , tahikardija se samo mal del od simptomite sto gi imam... Ve molam devojki dajte sovet kako ponatamu? Nitu citam , nitu gledam nesto sto e povrzano so korona, no sostojbata e pak ista ☹️
Здраво, незнам дали е за овде прашањето но ако има некој искуство Ве молам да споделите. Пред 2ипол месеци бев инфицирана од Ковид 19, го прелњжав во домашни услови со терапија, добро поминав, почетокот на октомври правев испитување на Имунологија за антитела и IgG беше скоро 20, од тогаш пак се пазев и покрај тоа што имав некој имунитет... Е сега пред 7 дена купував во аптека и вработената си го исекна носот и ми ги подаде производите... Јас мијам редовно раце ама дома не дезинфицирам ствари... Во саботата ми се појави слабо покачена температура околу 37.3 а од вчера (неделата) имав дијареа неколку пати... Ми е страв да не се имам инфициран повторно Дали има некој некакво слично искуство да сподели?!
Isfo sym i jas momentalno.zatnat nos. Ne mirisam nisfo ama osekam gorclivo blago itn Mirisam eotwn malku i panika mw trese
I kazi mi jako funkcionjeas bez miris i vkys.. kako jades? Ako ti se vratija setilata? Za kolky vreme
Си јадев нормално ,вкусовите си ги знаеш од пред тоа барем јас немав проблем јадев од што морав да јадам ,за да не направам поголема беља на телото му треба храна .Ми се вратија за 4 дена постепено не го доживеав тоа многу стресно ,дури не му дадов многу на значење јас повеќе се мачев со стравот и анксиозноста и уште додуша ...само си направив да ми е многу полошо ... се опседнав со вирусот! Сега брзо се заморувам а вака се е ок и крвна слика и рентген .Совет НЕ СЕ ЗАМАРАЈ доколку немаш посериозни симпптоми УЖИВАЈ не читај искуства со ковид не гледај вести слушај си го телото !
Во петок ми е последен ден изолација. Да напоменам дека тоа е според денот на тестирање, а симптоми имав една недела пред тоа. Значи веќе одамна се поминати повеќе од 20 дена од првиот симптом. Не можам да издржам веќе дома. Не беше доволна мојата психичка состојба пред ова, па сега и затворена да седам повеќе од месец дена со човек што го мразам. Секој ден ги броев деновите и еве денес кога остануваат уште 3 дена со си денешниот бев превозбудена. Единствено посакав во петок попладне да излезам. Та нели еден месец сум дома и што има врска дали е петок попладне или сабота сабајле?! Ама мојата ми сакана мајка ми забрани, рече нема шанси. Требало јас совесна да сум. Зарем не бев совесна кога повеќе од 10 дена седев дома пред тестирање, една недела пред тестирање симптоми?! Не заслужувам јас да се вратам на стариот живот?! Уште колку време треба да се затворам дома?! Дури ми рече и дека таа никаде немало да оди до Нова година, а добро би било и јас истото да го направам... ЗОШТО?
Ауф! Нема да издржам уште еден психички бран. Претходниот пат лошо го поминав, блиски болни, страв за здравите кои мора да одат на работа, обврските закочени... На сите апчиња им купував и досадвав да ги пијат, не само на себе што си правев лошо туку и на другите негативно се истурав. Сега кога се спомнува полициски пак некако психички влијае. Не дека можеби ќе се седи дома, ионака седам ама некако страшно ми звучи повторно да ги доживуваме истите работи, да живееме од ден за ден. Ќе речиме луѓето војни претрпеле, ние само дома треба да седиме, ама не е така.Таман почнав да живуркам по малку, да не мислам на симптоми и болести, да мислам на поуспешна иднина. Не следам социјални мрежи, ниту па телевизија, но вестите сепак доаѓаат и мислам дека овај пат ќе полудам. Тоа е тоа.