Криза во бракот

Zdravo na site na forumot
Bremena sum 3 meseci i neznam dali e od hormonite. AMA se sto pravi mazot mi me nervira nemam volja za nisto duri tolku mn go cekav bebeto i bremenosta sega sum ramnodusna. NE znam sto mi e.Pocnuvam na vecer da mislam dali sakam zasekogas da ostanam so nego i sl. TOJ me.opsednuva so vnimanie i premn mi zboruva i mi dosaduva ne znam dali e do hormonite ili mojot strav nekoj vnatresen Naokolu site moi bliski mi velat deka ne izgleda kako porano tuku izgledam dekq sum vo depresija. A OVA BI TREBALO DA E najubaviot period vo mojot zivot

 

Штом ја имаш љубовта од сопругот верувај до хормоните е.
Иста јас бев, ако ти кажам дека планирано останав бремена и првите два месеца плачев како не сум спремна за бебе сега ми доага да се натепам. Маж ми исто ме опсипуваше со внимание, ама не, мене се нешто ми фалеше, кога се породив првите месеци не само маж ми, сите околу мене ме нервираа освен син ми
Наогај си некоја занимација, гушкај меше, и колку да те нервира сопругот гушкај и мази се со него. Ќе помине, после ќе ти биде криво што таква си била, како сега мене што ми е кога помислам на тој период
Ама секогаш кога ми текне се извинувам на маж ми и го предупредувам здравје за наредно бебенце да знае дека до хормоните е.

 

Malku mi olesna. PO princip jas stvarno ne znam sto sakam ama sega me fajka strav

 

Мене лично, многу ме нервира ова очекување.
Тоа што сакаш дете, не значи дека мора да уживаш во бременоста.
Сите различно ја доживуваме.

Мене на пример, не ми беше уживање.
Исто ко тебе се прашував, шо ми е проблемот шо не сум цело време среќна.
И сфатив дека сум чоек.
Прво бев анксионза, па после почна да боли ова-да боли она, киселини, гадење, кичма, па стрес дали ќе биде се' во ред, па железото ти паднало, па нозете ти отекле, па притисокот ти се кревал, ненаспана, мочаш на секој пола саат.

Многу се очекува од жените.
Не мора да си ecstatic оти си била бремена.

Неизвесноста е она што те прави да се сомневаш во врската.
'Дали вреди ова да го минам и да си создадам доживотна обврска, баш со него?'

Не си поставувај високи очекувања.
Пушти ги чувствата да ти одат, накај што ќе ти одат.
И со лесно нека ти е бременоста.

*Не мислиш дека со причина се вели 'со лесно нека ти е'?

 

Хормони ти се,

Посебно ако си контрол фрик како мене а сега оддеднаш си во незнаење што те очекува ... Тоа е врвот кај мене, само се мислам од тоа дали ќе е се добро па зошто не е добро па дали јас сум крива за нешто што тргнало наопаку, па ми се лоши, па сакам да правам 2345 рабтои оддеднаш па ми текнува дека неможам/ несмеам, па зошто не смеам па дали е се во ред со мене и така натака...
Посебно за мене зборам до 3ти месец средина на 4ти мене ми беше толку многу лошо што ме зезаше маж ми дека од нане повраќам. Не знам кој би можел да биде sun and flowers на такво нешто ја не можев, не само што немав воља за ништо и што ме нервираа сите се нервирав и сама себе, па имаш преиспитувања тука, дали навистина го сакам ова? Дали навистина го сакам мм да му родам деца? Па дали ќе бидам добра мајка, па те фаќаат паники дека нема да бидеш, па се смируваш па се така у круг едно 23456 пати. Нормално е и ќе помине.

 

Бремена сум моментално еве веќе 5ти месец и сега многу повеќе ми е изразена промената во расположение. Буквално има моменти драмам за без потреба плачам кубам коси, се дерам како ненормала и среќа мм ме разбира и збор ми нема настрана речено, еднаш само ми рече се гледа дека си имаш мака со хормоните оти си лупав врати низ стан ама стварно силно беше. Така да душо мислам дека се е тоа производ на нашата психа и хормони, ќе помини само немој да се сомневаш во љубовта од партнерот штом чувствуваш дека се е во ред од таа гледна точка. Напивај се Б6 и чајче од камилица мене тоа ми помага, читај позитивни работи не дека е лесно, бременоста е убава ама не е лесна, женското тело и психа трпат големи промени ама се случува нешто убаво.

 

Имам едно прашање. Во брак сум 7 години. Одам на работа цело време, а после работа ме чека куќа, ручек да спремам, деца... Мм оди на работа и после работа има дополнителна приватна работа. Меѓутоа во првите 3 години од нашиот брак тој немаше работа. Тој период психички не изнемошти. Ех, сега прашањето ми е - Тој постојано си придава поголемо значење на себе, како да кажам, тој секогаш се прави пооптеретен, позаслужен за напредокот во куќата, попаметен.... Не знам поќе што да набројам, не се дообјаснува. Не велам дека не е точно тоа што многу се труди да придонесе, ама преку глава ми е да ми ја пука главата постојано. Демек јас ништо не придонесувам во случајов. Многу ме нервира. Почнавме често да се караме. Дури ова станува неподносливо.

 

Речи му да престане да те потценува и да ти ја нарушува самодовербата.

И не ти треба негово признание за твојот придонес во домот.
Ти си го знаеш самата

 

Да си жива и здрава. На сите им викам "јас си го сакам бебето само не си ја сакам бременоста" и тоа е тоа. И не можам да разберам како ова мора да ми е најубавиот период.. повраќав 4 месеци секој ден, се осеќам ко воз да ме има згазено 7 месеци, се живо ме боли, не спијам ( седам на форум у 2:43 ), хормоните боже сачувај ..
Убавото е што се ближи крајот

 

Во 9ти велев:
“Аман нека излези, да го подржи тро некој друг!“

 

Уште еднаш да ти потврдам, хормони се. По втор пат сум бремена, "убаво" ми започна и втората бременост како и првата што на маж ми на глава му се качував
До детали бев подзаборавила , сега се потсетив , на почеток сум и цело време си повторувам хормони се, не си луда
Капак на се и ова мочкањето на 10мин , и така сега спијам по малку, ова ме дотепува. Сега расонета ќе си дремам.
Убаво е што бебенца носиме, ама дека е лесно ич не е.
До пред една недела викав едвај чекам меше, сега па ме нервира леле каква ќе сум дебела дури на плачка ме тераше кога видов две црти. И ај после не се хормони.
Ама ќе издржиме, знам дека поминува од искуство после си се шалиме на наша сметка.

 

Хахахааха и ја сеа си викам така.
И кога ептен неможам со стомаков го фаќам за страните со раце и малце го кревам нагоре кичма ми отпадна више

 

Devojki, veke podolgo vreme ima nekoja kriza vo brakot... Soprugot osven telefon, fudbal i nekoi negovi posakuvanja NISTO ama bas na NISTO ne obrakja paznja. Kako roditel nemam komentar super se grizi posveten... no kako soprug NIKAKO... Seks sme nemale veke nekolku meseci ( da ne preteram 4-5 sigurno), ni guskanj, ni zboruvanje... Itn da ne nabrojuvam... Rdnostavno nikakov kontakt MAZ - ZENA... Sum zboruvala na temava dali ima nekakov problem... Odrekuva... Ne sum bila jas nesto vo red... Toa ne bilo tocno... Stvarno neznam kako i na koj nacin da prezemam dejstvija... Mislenje vase?

 

Само искрен разговор. Без караници, без тензии. Истово што го напиша тука, кажи му го и на него, смирено, без лутина. Не може да одрекува нешто што не е нормално, прашај го кој е причината.

 

“Вечер во 10 имам секс. Ти бил, не бил тука, твој проблем.“

 

Лудаааа
Али, така треба.

 

Bas taka i sum probala i uzalud vam trud sviraci hahah ke vidam bas denovive pod uslov ke zivee

 

Почни некој муабет и кажи му ајде да идеме на дејт. Или као неможете (не знам колкави деца имате,дали некој има да ги проучува) дома. Напрај нешто само за вас двајца, музиче, винце, муабет ама лесен. Не утепантус теми. Ко ја и мм

 

Па може не е точно пошо тој можда има секс.