Криза во бракот

Секогаш е добро да се слушне и друго мислење за да се увидат некои грешки.
Јас сум свесна дека и јас грешам некаде и се обидувам да се поправам. Не за џабе се рекло за кавга се потребни двајца.

 

eve da vi pisam i jas,jas neznam kako da go narecam ova naseva kriza ili nesto drugo mn cesto se karame,se sum ja kriva se sum ja nezadovolna,imaoam osekaj deka saka da me napravi skroz zavisna od nego ako sakam da rabotam parite ne se problem ako sakam nesto da ucam nekoj kurs ili slicno moze pa posle nemoze,me obvinuva za sve nekolku pati me ima i udareno i toa dobro possledno mi go pomodre okoto,nema snagi vise vo mene neznam kako da postuvam sto da prava,

 

@rak11 Првиот удар најгласно ти го одговорил прашањето што да правиш, иако и другово не е за потценување, ама ај ќе си речеш, па караница е, па нормално е, па не знам што... Ударот е веќе храброст, преголема слобода. Модрото око е веќе нешто уау... ако решиш да преминеш преку ова, вината ќе биде повеќе твоја отколку негова. Не може некој друг повеќе да го сака твоето добро од самата тебе. Освен мама, нели.

Само, дали сакаш да го слушнеш тој одговор. Не би да ти се мешам во одлука но, според мое скромно мислење, нема што да правиш покрај човек кој те унесреќува и те прави да се чувствуваш инфериорно. Дури и да се смени, што не верувам, веќе почнуваш да се ладиш кон него, без самата да бидеш свесна за тоа. Длабоко во себе, сите ние ја храниме нашата љубов од чувствата и постапките на партнерот. А замисли што се случува со твојаат љубов, која е нешто конструктивно кога е постојано хранета со деструктивни работи, насилство, недоразбирања, затвореност, неможност за комуникација...

И еден ден тоа ќе избие на површина и дури и во најхармоничната ситуација меѓу вас кога магично би се сменил или би правел така да изгледа за да те задржи, ќе те прави да страдаш и да се чувствуваш заробено. Да не дојдеш во ситуација, наместо да страдаш од грешките, да му ги чекаш и броиш што се вели. А тоа не е помалку болно за тебе, да знаеш.

Разговор со ваков тип нема и ако има би бил залуден. Аман од она балкансконо „жените никад не се задоволни, само мелат“. E со тоа тој си ставил бариера за каков и да е отворен разговор. Што да направиш, срцето ќе ти каже, нема лесна одлука и инстант решение, тешко е, болно е, сепак е нешто што си градел со години, но...

Ако не за себе, спаси се за близначињата. И заради нив треба да си среќна, не само заради себе.

 

tessie fala ti na sovetot,stvarno mi e neophoden razgovor i sovet od nekogo,veke i psihicki nemozam da istrpam

 

Оф мила, таман работа. Биди силна и истрајна и непоколеблива сега.

 

@rak11 Психичкото насилство е пострашно од физичкото. Едаш штом се дрзнал да крене рака на тебе знај дека секој 3-ет пат ќе крене па пота доѓа втор и на крајот при секое негово незадоволство ќе мава. Во меѓувреме психичкиот товар ќе стане толку голем што ќе предизвика хистерија кај тебе.

Неблагодарно е да ти кажам разведи се. Меѓутоа животот ќе ти биде многу тежок. Преиспитај се дали само поради децата можеш да го поднесеш тој товар. Децата ќе си пораснат, а ти ќе бидеш малтретирана цел живот.
Сигурно со него не можеш ни да разговараш во врска со неговото однесување, затоа што на крајот тој пак ќе биде во право.Размисли добро што ќе превземеш меѓутоа никој не заслужува да биде понизен и малтретиран.
Пробај најди работа(ако ти дозволи) излези малку од дома. Лесно го пишувам ова, ама дали за тебе тоа е изводливо. Поразговарај со родители, брат, сестра види што ќе ти кажат.

 

@rak11 прво и основно од мене е да успееш да си најдеш работа,а вооедно и да го убедиш да ти дозволи да работиш.Не заради тоа дали има пари или нема,лично за тебе е подобро да работиш...ќе бидеш по јака и посигурна во себе
Со среќа и само убави работи да ви се случуваат

 

@rak11 Ова веќе не е криза во бракот, овде станува збор за семејно насилство, кое за жал никогаш нема да престане. Немој да мислиш и да се тешиш дека ти си крива или си заслужила за да те удри.
Животот е краток, не вреди да се помине во грч и страв.
По-кажи им на родителите што ти се случува. Веројатно ќе превземат нешто.

Јас кога би имала ќерка, макар да дојде и да ми се пожали дека и е тешко, ќе си ја земам и нема да дозволам некој да се изживува врз неа.

 

Zal mi e sto imas takva situacija. Gledam deka nema ljubov vo vasata zaednica. A ako nema ljubov mislam deka nema pricina veke da ste zaedno. Ima socijalni sluzbi, a i nov zakon sto opfaka zastita od nasilstvo. Najdobro da pobaras tamu zastita i da trgnes vo potraga po nova ljubov i pottik vo tvojot zivot. Inaku vaka kako sto e, bescelno e, i mnogu neprijatno.

 

Mislish posle tolkavo maltretiranje ke i tekne da obnovuva novi ljubovi.Na zenava i treba odmor,psihata da si ja sredi/odmori.

 

Vo brak sum 2 godini na pocetokot se bese dobro, no potoa pocnaa finansiski problemi problemi so negovite sekoj den samo kavgi, pocna da se krie koga zboruva na telefon i da zaminuva nekade, a koga ke go prasham kade se dere. Mislam deka me izneveruva, sakam dete veke dve godini vo brak, a dete nemame, no toj vika deka sega ne e vreme za dete i saka da me ostavi razmisluval za razvod. Ne znam sto da pravam, moite ne znaat za nisto od ova ne mozam da im kazam, tie bea uste na pocetokot protiv ovoj brak.

 

sad.girl7667 многу ми е жал ова што ти се случува,се гледа дека го сакаш,ама со сила убавина не бидува,тоа сите го знаеме.Иако ти е тешко,собери сила и храброст кажи им на твоите,поарно со време,отколку подоцна,па и уште со дете нема ништо да се смени,може и уште потешко да биде.Ова твоево е само измачување,нервози,никаков живот,според ова што го напиша.Мој најдобронамерен совет и ти посакувам во Новата Година само успеси на секое поле,еден живот имаме,живеј го како што ти сакаш,не другите.

 

Aх мила. Сум забележала дека ние жените кога се животните предизвици во прашање, сме многу похрабри, поиздржливи и постабилни од мажите. Секое потешко искуство си го зема данокот од сите нас, но мошне често мажите се покажуваат посклони кон откажување.

Многу ми е жал за тебе, но донекаде ми е жал и за него. И двајцата сте, на некој начин, станати заробеници на овој брак. Тој ти има отворено кажано дека размислува за развод и дека не те сака веќе. Што се`уште бараш таму? Па уште и дете сакаш да му родиш. Ослободи го и него, ослободи се и ти самата.

Нема зошто да се срамиш од твоите. Кога си им се спротивставила и си заминала со него, сигурно си имала силна причина којашто тие не можеле да ја видат. Сега, сигурно, имаш силна причина да се разделите. Партнерот и неговиот избор треба да е твоја одлука, без разлика дали правилна или погрешна и тука родителите немаат право да се мешаат или да ти велат „ти реков“.

Ќе бидам малку сурова, но ќе ти повторам, ослободи го него и ослободи се себеси. Можам да замислам како се чувствуваш, се`уште разумот ти е заматен од чувствата, тоа се познава, се прашуваш со што си предизвикала нешто такво, што можеш да направиш за да го вратиш.

Но, тука и тој страда. Замисли тој како се чувствува во заедница во којашто тој не чувствува љубов? Можеби се чувствува виновно, помалку вредно, но дефинитивно се гуши, затоа и излегува толку често.

Многу често во бракот се јавуваат вакви кризи, но ретко кој вели „не те сакам/сакам развод“ така лесно доколку навистина не го чувствува тоа.

Решението веќе се знае, тој ти го предложил. Колку повеќе го одложувате, толку потешки мигови исполнети со притисок ве очекуваат. Дури и неверство во ваква состојба би било донекаде разбирливо. Тој сака повторно да доживее љубов, а очигледно веќе тоа не го може со тебе. Ништо чудно, поради мешањето на родителите и самото склучување на брак ви било повеќе на брзина. Тој не ми изгледа на човек доволно зрел за брак. Наместо да плачеш за дечиња од човек којшто се однесува така со тебе, треба да бидеш среќна што бракот не станал повеќечлено семејство.

Средете ја работава со време и се надевам дека празнициве ќе ни` донесат мислења полни со радост од тебе.

 

Ти благодарам многу што одвои време да го напишеш овој долг пост
Толку се трудев да го спасам овој брак но со сила убавина не бидува
Знам дека се јавуваат кризи во бракот но оваа наша криза трае повеќе од година првите месеци беа добри и одеднаш се се смени секој ден стана измачување не ми е јасно како стигнавме до тоа ете можеби не бев добра сопруга.

 

Лошо е тоа што ние жените најчесто се обвинуваме себеси, и кога сме виновни а уште повеќе-кога не сме. Зошто? (ете можеби не бев добра сопруга.) Дали тој бил доволно добар сопруг? Дали се потрудил да го спаси бракот? До кога ние жените ќе се обвинуваме себеси? Тој сакал да те остави и размислувал за развод. Го избрал најлесното можно решение-бегство. Секој би избегал. Не велам дека е работа дасе измачува човек во лош брак. Но дали навистина работите стојат така лошо? Што мислиш ти, ама ТИ? (Не што би рекле твоите, што сака тој...туку што сакаш ТИ?)

 

Во секој однос важно е да се трудиш, да се бориш. Ти немаш никаков основ да се нарекуваш виновна. Ти си била свесна за богатството што го поседуваш (свој дом) и си се борела. На начин на којшто ти си сметала дека е најдобар. Затоа себе-обвинувањето ти е тотално контрапродуктивно и неосновано.

Донекаде, маж ти бил фер со тоа што искрено ти кажал што е работата. Има мажи коишто минуваат низ сличното, ги тераат партнерките да минуваат низ она низ коешто минуваш ти, а се прават на три и пол („нема проблем, ти си умислуваш“) и така фино ќе те извозат и уште ќе си ја бараш во тебе грешката и на крај ќе те заробат во брак во којшто си прават што си сакаат и све им е дозволено, плус имаат домашна помошничка и повремена љубовница. Па и деца ќе ти направат, за коишто деца утре ќе ти префрлаат „ти сакаше, ме зароби среде најголемите проблеми“. А тоа го направиле намерно за да се занесеш во децата додека тој си го живее животот и за да не бараш толку да се посвети како маж. Ова е само еден хипотетички прост пример за тоа колку мажите знаат да бидат подли. Во твојов случај има многу повеќе фер игра.

Крени глава и собери храброст. Се случуваат вакви работи, не е крај на светот. Особено во заедница во којашто се`уште нема деца.

Toa e проблемот, многу пати сум пишувала на темава. Некако општествено ни` е наметнато да бидеме поголем столб на семејството отколку што се нашите човечки можности. А мажот, најчесто само треба да се разгалува, евентуално оди на работа и толку. Треба да се истренира атмосфера на заеднички заложби од почетокот. Подоцна е потешко пасивниот да се активира.

 

Здраво јас сум нова на форумот.Ке ја споделам со вас и мојата приказна за жал тажна.
Во брак сум 12 години имаме две деца девојчиња 4ипол години и 1 годинка.Мојот брак бе се ок се до пред една година кога почна пеколот.Сега веке сме пред развод многу е тешко и болно кога ти се растура домот и семејството Иако сум пробале се за да се спаси бракот.Проблемот е финансиски но не успеав најмногу боли навредите и тоа што не му е гајле за децата .Од секоја страна сум под притисок од една страна моите од друга децата ,неговите ме отфрлија не им гајле јас во средина и секој ден мислам како ке продолжам со две дечиња душата ме боли .Многу му помогна финансиски дури и станот си го дадов под хипотека за да му помогнам и на крај почна да се однесува идиотски.Мене ме обвинувасе за се .Казува дека се гризи за децата а кога ке побарам пари за едното дете за градинка нема,ниту за памперс нити за млеко.Морав да отидам кај моите за да имаат за јадење .Ама мора напред да се оди тешкое боли толку години да градиш и се да се сруши . И сама се чудам како децата ке ги изведам на прав пат .

 

E da

 

Било што било, не се обесхрабрувај.
Најголемата глупост ти е со станот, нејсе било и тоа.
Ако седите во твојот стан собери му ги парталите и фрли му ги надвор.Не занм дали работиш, ако не барај работа веднаш за да иеш финансиски постаилна.
Помошта од твоите е добредојдена во овие моменти, разреши им ги дилемите со тоа што јасно и гласно ќе им кажеш дека се разведуваш од тие и тие причини.
Сега се чувствуаш слаба, ама не знаеш колку сила има во една жена, а посебно во една мајка. Главата горе и грабај само напред, ќе ги израснеш децата не му се секирај.
Коцките полека сами ќе си се наредат.
Едит: Извини, зошто го стави станот под хипотека и за што му требаа парите?