Криза во бракот

Жени девојки помагајте. Со сопругот веќе 1 месец како спиеме одвоено , премногу хрчи а мене старшно ми смета тоа и поради тоа постојано се караме и се оделлно спиеме. Ке му викнам ко хрчи ке се сврти и пак уше погласно хрчи. Совет ве молам вака не оди ова?

 

Kolku hrci?I mojot mnogu hrci i mi smeta ama se naviknav,ne mislam deka e nesto strasno.Priberi go kaj ne e nekoja golema rabota.

 

Si razmislila deka toa hrcejneto mozi da e od umor?? cim ce pocni da hrci ti gusnigo

 

Хрчењето е не секогаш од умор, а најмалце гушкање би помогнало
Често е и голем проблем за многу парови, а може да се реши со хируршки зафат.
Не е убаво да се спие одделно, па за почеток може да си купиш затки за уши или како и да се викаат на македонски . Ги има во ДМ и изгледаат како мали сунѓерчиња, убаво ке ги притиснеш меѓу прстите и пробај така да спиеш. Е сега доколко стварно мнооогууу хрчи тешко дека и ова ке помогне.

 

Dali hrci mnogu haha nadvor se slusa. 5godini ne se naviknav strasno mi smeta galamata. Prethodno ne hrcese mn sea preterano. A I ne sekogas od umor se ima slucuvano cel.den da e na kompjuter I da hrci.

 

А сте провериле што е причинител за тоа? Проблеми со дишни патишта и сл. Да се објасните ко луѓе и да отиде на лекар да побара чаре? Мислам спиењето одделно не е реешение, нема ваљда до крај на живот да спиете у посебни соби. Утре може ќе прди многу па и тоа ли ќе биде причина за разделба. Се си има решение не е ни прв ни последен маж што дрва сече коа спие. Ако ова е криза во брак еве не знам...

 

Да, и јас се согласувам да отиде на лекар. Разговарај со него и кажи му дека сакаш да го решиш проблемот и дека сакаш заедно да спиете. Мислам дека тоа е многу важно во еден брак, иначе може да се оттуѓите.. (мое мислење).
Може има апнеа... Знам дека има еден познат доктор на државна кој се бави со оваа проблематика, ама искрено не ми текнува како се вика. Распрашај се.

 

Вест смири страстите.
Не е крај света, ниту некаква ти брачна криза, ниту проблеми пу пу скраја да е да не ги имаш па да почуствуваш што значи вистински проблем.
Појдете на лекар, земете фластери... абе има чаре кога се сака се се може, јас не знам каква брачна криза ти гледаш овде! Мах.

 

@westt hrcenjeto e zdrastven problem , a ne bracen problem.
Poguglaj malku ke vidis kakov problem ima tvojot soprug pa ke svatis deka nema nikakva vrska so brakot.
Hrcenjeto e rezultat na nevnesuvanje dovolno vozduh, a toa pravi problemi na srce i mozok. Zatoa toa treba pod hitno da se tretira, a ne da se zali toj sto nemozel da spie od sozdadenite zvuci.

 

Ако р'чењето беше толку голем проблем, тогаш секој втор брак би бил во пропаст.
Нема чаре!
Не помагаат ни тапи за уши, ни топка зашиена на пиџама, ниту ништо друго што е толку едноставно за решавање. Може само на сред ноќ некој од вас двајцата да си го свитка ќебенцето и да спие во друга просторија.
Операција со ласер е ризична зошто мало невнимание може да ги оштети гласните жици итд.
Доколку е гојазен треба да намали од килажа и треба да вежба за да ги зцврсти виличните мускули. Џвакање на мастика пред спиење помага, а исто и вежби со симулација на џвакање посебно пред спиење.
Ноо, тој што р'чи никогаш не би превземал чекор, зошто тој нема проблем кога спие т.е не е свесен колку р'чењето негативно му влијае на здравјето.
Има тема за овој проблем. Таму пишува за лекови и други средства.

 

Знаеш кога ова твоја умислена брачна криза ќе биде вистинкса КРИЗА????кОГА ќе продолжите уште повеќе да сте разделени,верувај ми.И се решава ова здраствен проблем е.Оди во Бетамедико аптеки во Скопје имаат апарати за спиечка апнеа-крчење.И поБрГу под рака во кревет заедно.ЈАСНО???

 

Зa хрчење пoмaгa пo 1 лaжицa/лaжичкa мaслинoвo мaслo пред спиење и пoмaлку ќе хрчи сaмo требa мaлку време

 

Здраво женски. Ве читам можеби цела година, навистина многу ми помогнаа Вашите практични совети во сите теми и многу Ви сум благодарна за тоа. Но, веќе неколку дена се соочувам со малку потежок проблем, за кој без разлика колку и да читам низ темите нема да најдам соодветен совет. Би Ве замолила за трпение додека го читате доооолгиов пост и би сакала искрени мислења.
Во брак сме скоро 12 години со две дечиња, се е во ред, функционираме одлично, многу успеавме во заедничкиот живот, децата ни се супер, напредуваат одлично, ние исто така созреваме и градиме заедно. Сме поминале низ поголеми и помали кризи со поголеми и помали несогласувања, но на крај секогаш се завршувало позитивно. Пред пет месеци мојот сопруг одлучи да започне сам бизнис и јас истиот момент му дадов безрезервна поддршка. На почетокот му беше тешко, како впрочем и секој почеток, но сега веќе биизнисот му тргна и се е во ред.
Првите месеци кога си доаѓаше дома беше малку понервозен, од самата неизвесност, но за да не ја истура нервозата врз мене или децата, најчесто спиеше или работеше во друга просторија. Не му замерував што малкуте слободни саати ги поминуваше сам и се обидував да организирам повеќе активности за децата, да не го осетат недостатокот. Преминавме преку тоа со два - три зрели разговори. Сега, последниов месец, забележувам невообичаени постапки од негова страна. Првата, (пред 4-5 недели беше и таа ми го разбуди секој сомнеж во мене), си дојде дома, традиционално кафе за опуштање со мене и споделување на најважните моменти од денот, тој го вади телефонот и си чепка низ него. Му зборувам, го гледам во очи, тој не ме слуша, дури и препрашува што, како сум кажала. Не се налутив си помислив рассеан е од обврските, изморен, работи по 10 некогаш и 12 часа во денот. Но, веќе подолго време секој ден е иста песна - телефонот во раце! Втората, кога преку денот ми ѕвони онака да се слушниме добивам детален извештај каде, со кој бил, која работа ја завршил, уште што му останало, и секакви „глупости“, што претходно никогаш не беше случај да си ги „правда“ активностите. Едноставно ќе речи планирам тогаш да си дојдам и толку, а сега изнесува петнаесетминутни реферати! Третата, кога треба да оди надовр од градот за работа, ми нуди да одам со него (како и претходно) но на крајот од разговорот се некако најдува оправдување зошто треба да останам дома - децата, нечиј роденден, и слични глупости. Еднаш прифатив и покрај се, и доби повик дека не требало тогаш туку некој друг ден ќе одел. Било ова случај и претходно ама не можам да не се сомневам! Четврто, синоќа, се задржа долго, поточно два саати подолго од вообичаеното, кога си дојде се правдаше а јас не го ни прашав зошто задоцнил, ниту бев налутена или нервозна. Го пречекав како секој друг ден.
Последно (ветувам!) има една бивша колешка, која не ја обожава многу, никогаш не кажал убави зборови за неа, постојано го контактира, му пишува и му се јавува (не сум проверила, само тоа што ми кажал), напорна е, а од друга страна никогаш не ја одбил, секогаш е фин со неа, ако побара помош и помага, еднаш (само еднаш) видов дека му имаше ѕвонето баш кога требаше да оди надвор од градот, се посомневав и за време на отсуството му звонев, не креваше, а кога конечно се јави едноставно рече „Не можев да кренам“.
Навистина не знам дали ме убива некоја параноја или нешто се случува со него! Не сакам да верувам дека се гледа со друга/и, но некако сите случувања едно по друго многу сомнежи јавија во мене. Имаше обиди за разговор, не изнесував директно сомнежи, не сакам да го навредам или повредам, едноставно да му укажам дека се сменил, а јас не се чувствувам како дел од промените во неговиот живот. Можеби неговите детални споделувања со мене се само обид да ме вклучи во промените?!?
Веќе подолго време не разговараме за важни работи околу домот, домаќинството и децата, секојпат разговорот се префрла на неговата работа и предизвиците со кои се соочува. И тоа е исто важно, не велам дека не е, но некако веќе ја нема длабочината во нашите разговори. Сакам да верувам дека тоа сега му е актуелно и затоа така се однесува. Сакам да се убедам себеси дека сеуште се прилагодува!
Ве молам, кој може и сака, нека сподели некаков совет, бидејќи веќе подолго време ме мачат лоши мисли, почнувам да станувам нервозна, изморена без причина и деноноќно барам оправдувања за новото однесување. Однапред фала

 

Според ова што го читнав, јасмислам дека има нето на страна.
Знаеш како викаат старите “верувај ама проверувај“

 

Уште го немам преземено тој чекор, сепак сакам да верувам дека е почеток, а секој почеток е тежок

 

Ti si go poznavas najubavo mt I sekoja promena vo odnesuvanjeto mozes da zabelezis vo koj pravec se dvizat rabotite.
Stom posle 12 godini brak koj tebe se javuva somnevanje,znaci deka ima nesto.Nie zenite imame intuicija za takvi raboti.
Ne prezemaj nisto,ne pocnuvaj diskusii na taa tema.Sledi go negovoto odnesuvanje....
Zal mi e sto moram da ti kazam deka od ova sto go procitav go imam istoto tvoe mislenje,koleskata....
Poleka,ne izbrzuvaj,bez nervoza,sledi ja rabotata,pa so novi informacija se javi.

 

Не знам колку ќе можеш да бидеш смирена, ако тргнеш да го следиш и се докажат твоите сомнежи, тешко дека ќе остане нешто од твојата смиреност.
Јас да сум сами дома да сме, децата да не слушаат би го седнала и би му кажала отворено дека не ја бива работава, можеби поради децата, поради се што сме поминале заедно би торерилала уште некое време ама на крај резултатот би бил, растурено семејство. Како што има жени за тебе има и за мене, има и тел. повици и авантури ама баш се. Размисли што сакаш од животот, веќе нема да биде никогаш исто ама можеби сеуште може да се спаси нешто. Одбери душо што и како ќе тераш понатаму, децата на карј краева ќе си пораснат пак и секое по својот пат.
Ако на ова почне кавга, и почне да те напаѓа како си параноична и без разбирање за неговите проблеми со работата, повтори му дека изборот е негов. Јадењето му е на маса,а ти сакаш да излезеш на кафе малку, а патем, децата треба да се земат од кај мајка му.
Карикирам малку ама здрмај го, зш како викаат, а маж, а куче, стегни го ланецот.
Дај боже се да ви заврш добро, пред се поради децата.

 

Јас стварно имам многу развиено шесто сетило, никогаш или мноооогу ретко ме излажало, но кога се работи за него, не сум своја.

Токму стравот ме спречува да истражувам подлабоко. Вообичаено сум смирена и со ладна глава, но овие денови не можам да си ги смирам мислите.
Затоа и Ви се обратив, пред се со надеж за пообјективни мисли и совети.

 

Нормално е да се однесуваш така тој не е било кој, тој е таткото на твоите деца, а тоа не е мала работа. Лошо е ако си како мене, јас каќувам отворено и го правам тоа што ќе го кажам зш веќе сме биле повеќе од свесни за последиците. Ти си знаеш најдобро, размисли, а колку и да игнорираш нема да биде подобро.

 

Изнесувањето на проблемот овде, на форумов го сметам за прв чекор. Секако ќе одам до крај, не оставам на случајности и на време. Само ми требаат пообјективни гледишта на цела ситуација за да бидам сигурна дека не е мојата параноја. Благодарност голема што ме исчитувате. Ќе ве известувам постојано за текот на настаните.