Што кога не се препознавате себеси,не знаете какви сте всушност,се ви е испомешано во глава и ги слушате само туѓите мислења и совети ?! На раб од нервен слом !!!
Криза на идентитетот е кога се срамиш од самиот себе си. Од родителите, што си по националност, вера, етничка припадност, колку години имаш.
Слушање на туѓи мислња и совети не е криза на идентитет, туку немање свое јас. Поминување повеќе време со себеси, правење на различни нешта за да откриеш што ти се допаѓа, оформување на лично твои мислења за нешто, ке ти помогне да си го најдеш своето јас.
според мене ти се плашиш дека твоите мислења нема да бидат прифатени и дека ако решиш некој проблем на свој начин ке се обвинуваш себеси а секако е полесно да обвиниш друг некој што ти дал совет и си го послушала отколку себеси да се обвинуваш ... темава е психолошка ... и џабе дека бараш совети од нас кога во себе ке си мислиш ај овие многу знаат се прават паметни и слично ... Можеш сама да си ја чукнеш главата и да се освестиш ... да научиш да сркаш што ке здробиш и да научиш кога животот ке ти удру шлаканица да го свртиш и другиот образ ... не на секоја пречка да бараш помош од друг па кога ке паднеш да му речеш ти си крив/а зашто ти не си способна сама да се сносиш со тешкотиите. Потруди се ,размисли ,секој човек се гради себеси врз база на воспитувањето од дома и врз принципите кои ке ги стекне со тек на животот ,искуството и направените грешки . Одвои време за себе ,преиспитај се себеси и реши се да го смениш начинот на живот .
Хм.... јас го имам овој проблем. Се плашам да не згрешам(и мислењево кога го пишам), многу сум затворена и секогаш молчам заради тоа. Се опушам само пред ептен блиски луѓе. Си го знам проблемот, го знам решението ама неможам да си помогнам самата себеси.
хелп ве молам..... се препознав себе си!!! се наогам во катастрофален период. Хаос на љубовно поле, хаос со факсот..... со родителите исто караници..... не можам да се стабилизирам... не можам да си ѓи средам работите во животот..... советувајте ме нешто од каде да почнам.... Едноставно незнам што во животот да го ставам на преден план..... дали да побарам помош од психолог, психијатар?
Сметам дека луѓето денес,посебно младината обидувајќи се да го фатат ритамот на модерниот живот го губат својот идентитет.Да го губат од причина што работи кои ги сакаат,кои се дел од нив, поврзани со нив тие се одрекуваат од нив,а зошто,за да не бидат поинакви од друштвото.Еве младините денес и да читаат книги им е срам да признаат,се прават дека се главна шема и дека читањето книги е губење на време.Луѓето се прават нешто што не се,се одрекуваат од своето потекло,од својата материјална ситуација т.е. сакаат да бидат други.Мислам дека токму тука се губи идентитетот,живеејќи во илузија,не прифаќајки се себе си со своите позитивни и негативни страни доаѓа до криза на идентитетот.
а некои заради тешката материјална ситуација работите кои ги посакуват и им се потребни неможат да си ги дозволат, се повлекуваат, отуѓуваат, патат од недостик на самодоверба и безволие за живот.
Јас имам сега моментално криза на идентитет ,чуството е блјак ,не се препознавас себеси незнаес што чуствуваш незнаеш што е правилно а што не ,јас немам свое јас многу е тешко
Фала Богу не сум доживеала вакво нешто ! Сигурно е многу тешко..ама јас сепак мислам дека се е до нас.Од се можеме да се извлечеме ако имаме силна желба.
Кога ќе загледате околу вас ќе видите колку многу имаат криза на идентитетот, не се тоа што се, или се преправаат, или самите не си се препознаваат. Така е кога се живее по туѓи мислења. Живееш за другите и стануваш нивни роб. Тогаш е тешко да го пронајдеш своето јас да бидеш тоа што си. Многумина патат од оваа глобална `болест`, поради општеството во кое се наоѓаме и нашиот менталитет.
Не секогаш е поради тоа што сакаш некого некој да имитираш или да бидеш супериорен во општеството, зборуваме за губење на личноста , до тој степен да неможеш да се осетиш самиот себеси , јас ткму така се цуствувам нема јас карактер незнам како да комуницирам , од здраво како си незнам како треба понатаму , прицината беше таква да станам тоа што му дозволив на мојот дечко кој ме изневери 4 пати да ме згази да ме уништи , јас го обозавам буквално му се предадов дусата му ја дадов ,почнав хороскопи да читам за неговиот знак па се правев таква за да му се приближам и на крај повторно ми го забоде со другата , и сега јас останав без се
Не разбирам дали сега уште сте заедно или не ? Ако не сте поубаво за тебе ке си го најдеш идентитетот.
Беке не сме заедно, и подобро е така во право си , но тој процес за враќање повторно јас старата е маку тежок но ке отидам и на психијатер и се надевам дека ке бидам во ред .
Луѓето кои не ги поминуваат,најчесто се нарекуваат-глупави. Сериозно, како може да не бидеш толку самосвесен?! Кризите на идентитетот ја поткрепуваат самосвесноста. Убедена сум дека не постои човек кој не минал низ ниту една. Мислам да не се лажеме,силом прилике ти се случува барем три пати. Пубертет, адолесценција и пензија или доцни средни години те рани години на старост. Ако не се случуваат, не те тераат да дејствуваш реактивно, следствено на тоа, не напредуваш, не се менуваш, не се престројуваш. Незнаејќи кој си знаеш многу повеќе за себе,отколку мислејќи дека знаеш се за себе. Годините ја носат мудроста. Се случува. Не отстапувам од идеите,целите, желбите, во суштина се истите,со тоа што се менуваат според условите, зрелоста и искуството. Се на светов се случува циклично,мора да се случи криза за да се случи промена,на жалост,страшно е кога промената не е на подобро. За карактерна личност кризата не претставува лабилност, претставува само уште еден отскок кој правилно ќе го насочки,кај лабилните обично е пропратено со крах, разочарувања, стихијно однесување. Така што,да, сум поминала,поминувам и ќе поминувам. Не ме плашат, само се повеќе учам за себе, колку и да делува ко парталава психологија. Учам што сакам, како сакам, зошто сакам, поставувам нови идеали, проста е математиката, докажуваш хипотези, само ве молам,немојте ко вицот со математичарот, физичарот теоретирач и физичарот практичар,со тоа што вие ќе бидете математичарот, тоа ич не чини!
Сериозен психички проблем. не е нормално да се изгубиш себе за подолго време и да не знаеш каков си или да се препознаваш во други. Мои глупави ,,другарки,, викаат дека минуваат низ ова па после им доаѓа на сечење вени, фрлање и глупости
ме ’пука’ често во последо време. Некако одсекогаш за себе знаев и сонував да бидам професорка по математика. Ми оди да,ама од друа страна пак никогаш не најдов време да и се посветам целосно, за што сум крива самата јас, но од друга страна пак морам да учам и по друи милио предмети кои воопшто не ме интересираат. И така запаѓам ја запоставувам и ме фаќа сериозно страв дека нема да успеам. А, тоа ме тера во очај, вистински очај. Се лутам на себе си премногу. Ме фаќа страв и од себе си, од мојот карактер и постапки. Но,тоа и о оправдувам сега се формирам сваќам некои работи и мислам дека тоа ќе можам на го надохнадам. Но, од неуспот во кариерата што одсекогаш ја гледав како дел од себе си страшно многу се плашам.
Незнам што ми е, постојано мислам дека сум друга. луѓето мислат дека сум најпаметна и најзрела, но се чувствувам глупаво, навистина глупаво. незнам што ми е, како да не се разбирам себеси... ќе помине периодов се надевам
мислам дека тоа е поериод додека некој се запознае самиот, додека открие што всушност сака, и кој е нормално. Дур тогаш нема да потпаѓа под туѓи влијанија, ќе има цврста самодоверба, цврсто ќе стои на своите ставови. И тогаш ќе стане комплетна личност. Иако нели целиот живот се запознаваме самите и се повеќе се изненадуваме од некои наши одлуки и постапки. Сепак човекот учи додека е жив
