1. Овој сајт користи колачиња неопходни за неговото функционирање. Ако продолжиш да го користиш, значи се согласуваш со нашата употреба на колачиња. Прочитај повеќе.

Лица со посебни потреби и нивни права

Дискусија во 'Здравствени проблеми' започната од Cacy, 20 јануари 2011.

  1. Lemonade

    Lemonade Истакнат член

    Се зачлени на:
    31 август 2012
    Пораки:
    193
    Допаѓања:
    222
    Ајмо дискриминација повелете, ајмо три за сто! Е вака се осеќам секогаш кога ќе видам лице со посебни потреби низ град. Посебно ми се повраќа од т.н. госпоѓи што поминуваат, главата горе и под око ги погледнуваат. Е*ати госпоѓата! Па добро, што по ѓаволите ви згрешиле тие луѓе? :fubar: На нив да не им е случајно убаво па.. Плус, толку се културни тоа од искуство кажувам. Колку пати ми се случило да помогнам улица да помине, или вратата да ја задржам да влезат и сл. И се заблагодаруваат и гледаш дека е искрено и од срце. Во очите се познава. Ама што менталитет ќе имавме, па да ги гледаме ко од Марс паднати, брееј! |( Колку време ќе треба да помине да почнеме да се однесуваме малце културно. Само култура ни треба, ништо друго. И уште ова да кажам, ме радува една случка пред некој ден, влегувам јас во рандом продавница за облека, накит, обувки, џиџи миџи и сл. и гледам двата дела на продавницава одвоени т.е. едниот повисок малце, две-три скали. И кога до скалите од страна ставиле накосо онакво за луѓе со колички. И си велам во себе: има надеж. :clap:
     
    На Снегулк@23 му/ѝ се допаѓа ова.
  2. ilipili

    ilipili Популарен член

    Се зачлени на:
    19 април 2012
    Пораки:
    1.310
    Допаѓања:
    4.991
    Нема потреба да имаш страв дека ќе се разочараш.Не ја губи самодовербата,кажи му слободно за твојата ситуација,а тој ако има чувство,ако те цени како личност и сака да е со тебе,тогаш не би требало да е пречка твојот проблем со слухот.Искреноста отвора златни порти,па ако ти му кажиш за тоа и тој ако те разбере и прифати таква каква што си,тогаш нема место за загриженост.
    Ете конкретен пример,кај мене во комшии има жена која што го има истиот проблем како тебе,па има сопруг кој што ја сака и почитува и две дечиња кои што се прекрасни.Таа успеала,па зошто да не успееш и ти.Ти праќам сила и главата горе.Среќно ;)
    Ајде сега да го искажам и мојот став околу оваа тема.Кај нас за жал менталитетот ни е таков што секогаш ќе има некои кои што ги исмејуваат,не им даваат значај на луѓето со посебни потреби.Не се согласувам со тоа како што кажа една од феминките погоре дека ако личноста има само физички хендикеп ,да не оди во училиште за деца со нормални потреби.Јас имав соученичка која што беше во количка и беше целосно неподвижна од струкот надолу,но беше премногу интелигентна ,ние никогаш не ја гледавме со други очи,ниту пак се чувствуваме некомотно во нејзина близина,а и не ја омаловажувавме.Таа заврши и средно образование и факултет.Ако нејзините родители се решија на погрешен чекор-дома да учи тогаш таа би била во многу полоша состојба,а вака само напредуваше и се чувствуваше многу убаво што учи каде што сака и тоа што сака.
    Во маалото мое има момче кое што поради грешка на лекарите во вакцината кренало температура и физички се деформира во телото ,но психички е интелегентен многу.Иако тешко се движи,тоа само заработува со продавање на облека која што ја носи самиот до продажнотпо место, а некогаш оди и по домовите на луѓето да ги нуди производите.За тоа му требаше соодветно превозно средство -точак на 4 тркала кој што импровизирано го направи неговиот татко,но откако се расипа точакот,тој одеше пешки за да ги обавува своите работи се додека по иницијатива на нас граѓаните се собраа средства и му купивме нов точак.За среќа сеуште имало луѓе кои што имаат совест и сакаат да помогнат.
    Каде се овде државните институции за да му помогнат на ваквите лица, само на збор не се достигнува ништо.
    Нив им треба многу повеќе љубов,внимание,средства за живот,посебни лекови кои што чинат многу,а некои велат дека тие со трошка љубов и топла облека ќе се задоволат.ПА тие чувствуваат многу повеќе од нас и ако некогаш не искубат,манат шлаканица тоа е поради тоа што им недостига љубов и внимание,а така тие само знаат да го побараат и кажат тоа.Не треба да се плашиме од нив,тие се толку искрени и мили што ние кои што немаме никаков недостиг треба да учиме од нив.
    Од факултет не однесоа во училиште за деца со посебни потреби.Луѓе мои не можам да ви го опишам тоа чувство на исполнителност,неопислива среќа во нивните очи кога не видоа.Никогаш нема да заборавам колку само беа мили и желни за да добијат знаење и љубов од нас,а всушност тие не научија нас.Кога си заминувавме секој пат не испраќаа со болен крик,а не дочекуваа со широка насмевка и задоволство на лицата.Се зближивме со секој од нив и духовно не исполнија и не направија подобри личности за тие 5 дена што бевме со нив не натераа да размислуваме на друг начин и да го сакаме животот и самите себеси.
    Тоа не се монструми,туку се обични чуѓе кои што бараат само внимание,поддршка и љубов.Ајде да сме подобри личности и да им го пружиме тоа.
     
    На Espadrila, vinozito1, Serafima и 1 друга личност им се допаѓа ова.
  3. Moira

    Moira Популарен член

    Се зачлени на:
    19 октомври 2011
    Пораки:
    1.937
    Допаѓања:
    7.676
    Денес е меѓународен ден на лицата со посебни потреби.

    Помогнете, прифатете, усреќете...

    [​IMG]

    [​IMG]
     
    На elena.mak, kravce, Serafima и 6 други им се допаѓа ова.
  4. danichap

    danichap Moderator Член на тимот

    Се зачлени на:
    26 јуни 2011
    Пораки:
    15.941
    Допаѓања:
    278.461
    Работам во една таква институција за лица со посебни потреби.

    Можам слободно да кажам дека одкако започнав со работата во оваа институција се чуствувам како подобра личност :$ .
    Чуствувам дека правам разлика, дека правам нешто добро во нечиј живот.
    Некогаш е потребно да ги гледаме работите од друга перспектива, а секојдневниот контакт со ваквите лица дефинитивно го вади најдоброто од нас и истовремено го гледаме и позитивното во секој од нив.

    Не знам како е во Македонија но ќе го споделам моето лично искуство
    Конкретно станува збор за болница, дом каде лицата се оставени од страна на својата фамилија и живеат во групи од по 10-15 со константен надзор од воспитувачи и медицински лица.

    Во предходната група стануваше збор за лица со тежок физички и психички хендикепт.
    Имаа не само тешкотии во движењето и говорот туку и во секој најмал аспект од секојдневието.
    Но, дури и они се имаа научено на некој ред, ако така можам да кажам. Распознаваа кога е време за оброк, дека не смејат да пијат од флаша, дека после јадење чинијата треба да се однесе до машина за садови...
    Тука беше малку потешко да се воспостави контакт поради високиот степен на хендикепт, но не беше невозможно.
    Се сеќавам активности од типот на слушање музика, сликање...им претставуваа огромно задоволство.
    Каков само мил поглед имаа во очите.
    Меѓутоа реално и физички и психички беше напорно.
    Бидејќи стануваше збор за група од 12 лица со различна дијагноза и секое од нив беше со прилично јак стадиум.

    Вторава група е многу подруга.
    Станува збор за лица кои немаат физички хендикепт, туку само психички или застој во менталниот развој.
    Секој од нив оди на работа, каде обавува некои минимумални дејности за симболична надница.
    Но главното е дека се ствара навика да се стане рано на сабајле и да се оди на работа во посебна работилница специјализирана за нив.
    Не се способни да читаат, бројат, да ракуваат со пари но наједноставна комуникација како со дете од неколку години може да се обави.
    Можам да кажам дека се чуствуваат многу посреќни тука одколку во своите домови. Се чуствуваат прифатени но и во околина со луѓе со кои имаат многу заедничко.
    Групите се составени од луѓе со слични потреби кои се веќе добро спријателени а вработените се препрефини и стручни.

    Собите им се како во хотел :$
    Прекрасен кревет, плакар, работна маса, телевизор стерео...едно вц делат неколку лица.
    Огромни кујна, дневна и трпезарија кои се заеднички.

    Се знае кој поставува маса, кој раскрева, кој брише маса, кој фрла ѓубре.
    Со споени сликички од дејноста која треба да се обави и од лицето кое треба да ја изврши е на едноставен и разбирлив начин објавено на јавна табла.
    Се има ред за појадок, ручек, вечера...Кој ден што и во колку саат.
    Кој кога пере алишта(со надзор), кој колку џепарлак добива.

    Како што кажав групите се составени од лица со слични потреби. Некои се аутисти, некои со даунов, некои со заостанат ментален или физички развој...
    Огромен број на групи , во еден огромен комплекс.

    Имаат бесплатен базен,сала за спорт, за најразлични видови физио терапии, кафетерија со смешни и симболични цени, еднаш месечно диско, различни манифестации, повеќето од нив се во врски со некои од групата или од соседните групи :lol: .
    Еднаш годишно се организираат групни летувања со надзор од вработени(турција, мајорка..)

    Значи имаат голем број обврски.
    Одат работат, во домот обавуваат домашни обврски, имаат друштвен живот и групни активности, љубовни врски...
    Сето тоа прилагодено на нивните потреби и во околина со лица кои ги имаат истите потреби.
    Не знам што друго да кажам.

    Иако работам само скратено работно време во болницава само додека не завршам со студиите, презадоволна сум.
    Ептен се чуствувам како дома, а не дека одам да работам.
    Колку само се радуваат кога ќе ме видат, па кога ќе зедат да ме гушкаат, па маките да си кажуваат :$
     
    На gjoker4e, Снегулк@23, Espadrila и 20 други им се допаѓа ова.
  5. Abeja

    Abeja Популарен член

    Се зачлени на:
    24 март 2011
    Пораки:
    4.319
    Допаѓања:
    17.313
    Пол:
    Женски
    danichap Ти честитам на упорноста и желбата да работиш со некој на кој навистина му треба внимание, тоа е многу убаво и хумано.
    Не знам каде работиш ама тоа сигурно не е во Македонија. Овде и оние "нормалните" луѓе живеат во мизерија а да не зборувам за оние во Специјалните домови за лица со ментална и физичка заостанатост, таму да ти е грев да влезеш од врата, кога ќе ги погледнеш оние затворски кревети, искината тенка облека, влажни ѕидови, искршени маси, столови и што уште не, сакаш да заборавиш дека си влегол и да заборавиш што си видел или да одиш да запалиш и влада и собрание со се клошарите внатре.
    Ако толку им се одземало на овие луѓе, не мора да им го земат и правото на пристоен живот и нега. Нека ја срушат болницата на темел и нека изградат нова, нормална болница за такви потреби, или нека изградат друга нова болница за таа намена. Трчаат за фотељи пред избори а се прават слепи при очи. Се нешто ветуваат, сега и пред нова година ќе се појават од нивните дупки како делат пакетчиња на сиромашни, но дали навистина им помагаат на луѓето на кои им се потребни.
    Далеку сме ние од тие болници каде што работиш ти, со соби како од хотел, со задоволни и исполнети погледи, со љубов меѓу луѓето со посебни потреби и персоналот кој таму работи. Далеку сме светлосни години и од нивната политика од нашата, за жал.
    И сум го осетила тоа како е кога ќе направиш некој од тие луѓе радосен, кога ќе му дадеш нешто да јаде, колачиња, сок и сл. кога ќе пееш заедно со нив. И секоја чест на оние чии срца, за разлика од моево, имаат потврда лушпа и што можат да се справат со таа секојдневна глетка.
     
    На lunicka, kravce, Serafima и 6 други им се допаѓа ова.
  6. MSkorpionka

    MSkorpionka Популарен член

    Се зачлени на:
    4 февруари 2011
    Пораки:
    1.972
    Допаѓања:
    4.096
    Постојат неколку центри во Македонија ми се чини кои се под капа на организации од странски земји, па е воведена деинституционализација, лицата со посебни потреби се сместени во домови каде условите за живеење се добри, обавуваат секојдневни обврски под надзор нормално на стручни лица, работат, одат на одмори, зимувања, организираат и присуствуваат често на разни манифестации и сл...
    Но за жал останатите кои се сместени во државните институции се како во хорор, трагично. Ги третираат бетер од животни, и како што кажавте долг пат треба да се изоди за да биде подобро, а до тогаш, жално е...од изглед на институциите до третманот кој го добиваат...
     
  7. Snow-Queen

    Snow-Queen Форумски идол

    Се зачлени на:
    3 ноември 2011
    Пораки:
    15.266
    Допаѓања:
    15.010
    Пол:
    Женски
    За жал многумина нив ги гледаат со др. очи...тешко наоѓаат работа и слично.
    Буквално тие се борат за одредени права.
     
  8. Sephora

    Sephora Популарен член

    Се зачлени на:
    5 декември 2010
    Пораки:
    2.690
    Допаѓања:
    4.481
    Мојот дедо е слеп веќе неколку години.
    Од преголема возбуда што си го посети родниот крај после 70-80 години и што го виде местото каде некогаш била татковата куќа, нешто се случи со очните нерви и повеќе не може да гледа.
    Грубо кажано. Бев мала да за да ми објаснат и за да разберам, а сега немам срце да навлагам во таа тема.
    Води сосем нормален живот. Нормален колку што може да биде во таква состојба.
    Има примања од државата кои дефинитивно се од полза бидејќи живеат од една пензија. Ниски, но сепак може да ги купи потребните лекови или пак прегледи.

    Стар човек е така што не наишол до сега никаде на тоа некој да покажува со прст. Додуша кутриот не ни прошетал многу.
    На семејни прослави ќе се пронајде некоја будала што ќе покаже кон него со прст и тоа е тоа.

    Сепак, не би можела да кажам дека е заштитен од влечкања по шалтери.
    Не знам за што точно се средуваа документи. Ја нагласивме состојбата и ете пак го влечеа цел ден од шалтер на нотар, од нотар на шалтер.
    Аман нека се договорат посебно кај кого треба прв. Еден вика иди таму, другиот врати се назад.
    Боже.
     
  9. danichap

    danichap Moderator Член на тимот

    Се зачлени на:
    26 јуни 2011
    Пораки:
    15.941
    Допаѓања:
    278.461
    Дел од божиќната атмосфера :)

    Баш елката не ја сликав, ама еве направив еден колаж од неколку сликички.



    Масата скромно но во празнично расположење е декорирана од страна на вработените. Прекрасна храна беше порачана од кујната и во огромни како тави, тенџериња беше ставена на масата, па со кутлачи стававме во чиниите.
    Имаше и топло вино, како специјалитет.

    Цел спрат беше убаво накитен со божиќни украси.

    А на крајот на вечерта беше отварањето на поклоните :inlove:

    Вечер исполнета со искрени погледи, насмевки и прегратки.
     

    Прикачени фајлови:

    • zfhg.jpg
      zfhg.jpg
      Големина на фајлот:
      273,3 KB
      Прегледи:
      355
    На sesilija, irenna, sweet-star и 6 други им се допаѓа ова.
  10. danichap

    danichap Moderator Член на тимот

    Се зачлени на:
    26 јуни 2011
    Пораки:
    15.941
    Допаѓања:
    278.461
    Денес имаше карневал кај нас на работа.

    Многу насмени лица буричкаа низ картоните и бираа костуми.
    Имаше еден индијанец, витез, спајдермен, хипи, ѓаволче...

    Ги нашарив на лицата со најразлични бои и заминавме во салата каде беше приредбата.

    А таму музика, танц... полно со луѓе.

    Туку за прв пат ја видов групата со дечиња, на возраст од околу 5-7 години.

    Жалосно, многу болна глетка.
    А колку само се радуваа, се вртеа во количките или танцуваа.
    Не дека за повозрасните не е жалосно, но кога ги видов децава :(
    Во нив го видов минатото на оние од мојата група, а во оние постарите нивната иднина :(

    Боли кога ќе помислам колку е неправеден животов кон нив.
    Се надевам дека ќе успеат да ја достигнат независноста и умешноста за обавување на најосновните потреби, и ќе најдат среќа во својот живот.
    Сепак се зависи од степенот на хендикепт.

    Во мојата стара група имаше едно момче кое беше неподвижно, слепо, и глувонемо....Суров си господе.
     
    На Peppermint му/ѝ се допаѓа ова.
  11. Sunchild

    Sunchild Истакнат член

    Се зачлени на:
    21 декември 2012
    Пораки:
    197
    Допаѓања:
    361
    Искрено-И ТЕ СфАТИВ КАКО ЛОШАТА ВЕШТЕРКА ОД ИСТВИК.
    Има разлика помеѓу психички нарушувања и ментални нарушувања(мислам на заостанување во психичката возраст на детето односно поединецот). Има и многу навидум здрави луѓе, но со сериозни психички нарушувања кои шетаат слободно и можат да те навредат или повредат.
    А за децата со посебни потреби-ним им е потребна социјализација. Сите ние учиме од образец на однесување кој го копираме од средината што не опкружува. Татко ми е професор по дефектологија, јас речиси израснав со тие деца и денес се слушам со нив во интернатот каде што се сместени, некои и ни доаѓаат на гости, ги посетувам и знам дека таквата социјализација, контактите со надворешниот свет од домот или институција каде се сместени им е особено значајна.
    И не се плаши од нив, сожали ги само и насмевни им се ако ги сретнеш, кажи им некој добар збор, комплимент, или совет. Тие само сакаат дружба и малку среќа-а верувај едно сокче или чоколадо што ќе им го купиш ќе им биде highlight на денот.
     
    На friendy му/ѝ се допаѓа ова.
  12. Mermaid

    Mermaid Истакнат член

    Се зачлени на:
    2 февруари 2010
    Пораки:
    227
    Допаѓања:
    295
    Symona имам само едно прашањe : дали истово мислење ќе го имаше доколку- не дај боже- твoeто дете, сестра или брат е лице со посебни потреби??!!
     
  13. vinozito1

    vinozito1 Истакнат член

    Се зачлени на:
    21 февруари 2013
    Пораки:
    582
    Допаѓања:
    3.417
    Дури сега ја пронајдов темата , благодарение на Елена.
    Не се срамам да ви кажам дека и јас имам физичи недостаток и носам слушно апаратче .
    Значи спагам во оваа категорија на лица.
    Сакам да се задржам на темата за нашите права.
    Мислам дека кај нас ништо не функционира како што треба.
    Обичните луге секојдневно се соочени со неправиности и што останува за нас .
    Делумно сум работоспособна, бев вработена 8 години и видов како функционира системот.
    Замислата да ни се овозможи нормален живот е во ред, ама целта е друга .Да се наполнат нечии џебови.На наша мака да се изградат семејни фирми, за кога ќе застанат на нозе да не шутнат како топќи.Организации кои би ги штителе нашите права во помалите места речиси и нема, а тие што се формирани минимално или воопшто не функционираат.За Центрите за Социјални Работи ќе речам само дека се повеќе отворени за статистика отколку за помош.
    Што ни преостанува?
    Сами да се избориме за своите права, а како ?
    Мислам дека е потребно , што е можно повеќе едукција , да се знае, да се научат законите.
    Немаме на располагање правници, на кои би и верувале и кои би ни помогнале во вистинска смисла на зборот.
    Сето тоа може да се реализира во постоење повеќе организации. Кога би се дружеле мегу себе со разни заеднички собири , би си разменувале мислења ,би си помагале се би било полесно.
    Затоа би ви порачала Борете се за своите права и тоа секојдневно и на сите можни начини кои ви се достапни.

    Фактот дека не сме сами и единствени со тој проблем и те како дава сила.
    Желбата да се успее кај нас е поизразена и затоа ние сме борци во вистинска смисла на зборот.
    Искален челик.Ама истовремено сме и маслиново гранче кое лесно може секој да го скрши.
    Онаа замисла со која се помагаат работодавците воопшто не ми се допага .Залудно фрлени пари , со кои може да се направи многу доколку се искористат онаму каде што стварно се потребни .На пример ако сме вработени во државни институции државата ги искористи тие 5 000 евра дури тогаш е допринесено и за нас и самата држава.Пример ме вработат како хигиеничар во училиште и со тие пари опремат лабораторија или во градинка и опремат кујна во која би работела и. т . н.
     
  14. elena.mak

    elena.mak Популарен член

    Се зачлени на:
    25 јануари 2012
    Пораки:
    1.670
    Допаѓања:
    11.526
    Оваа тема ми е добро позната, не од моите роднини туку од пријатели. Во основно и средно имаше едно девојче со мене во клас кое што беше во инвалидска количка, параплегичар. Тој збор значи го разбирам од прво одделение. Прекрасен човек, не живее веќе тука и се слушаме само преку скајп и еднаш годишно се гледаме. Има срце, душа и интелегенција за 1000 луѓе! Тоа е голем човек за мене.

    Имаше уште едно дете кое до четврто одделение неможеше да се научи да чита. Леле луѓе колку се мачеше, и стануваше страшно агресивен ако не успееше. Дојде мајка му со две жени уште ми се пред очи, и ни одржаа предавање за неговиот хендикеп, тогаш го научив зборот - аутист. Он беше закон, се додека не го допиравме и не му викавме неможеш или не сакаш. Не се слушаме одамна, но ми е преубав спомен.

    Две куќи по мојата има девојче кое е родено со Даунов синдром. По мило створење луѓе, немате видено. Деверушка ми беше за свадбата и толку сериозно си ја свати улогата, ги анимираше сите гости. Совршенство од девојче, камо "нормалните" девојчиња да беа пола толку златни како неа. Инаку да, чита, пишува, пее, црта нон стоп, има 21 година а развиена е психички како за 10, што е одличен успех.

    Јас не сум родена како лице со посебни потреби, и не се ни вбројувам во таа категорија, ама имав претерано тежок здравствен живот. Неколку операции на ногата ме направија да морам повеќе пати да учам како да одам во животот, но еве, успеав. Одреден ми е лесен инвалидитет кој го порекнувам затоа што можам, немам проблем. Имам болки, имам некои потешкотии кога времето е лошо или кога сум уморна, ама не се осеќам како инвалид. Се осеќам како моите прекрасни пријатели горенаведени, слободно и оригинално! За мене нема инвалиди, има специјални луѓе. :*
     
    На Dzevelekova, emkaemka и Annath им се допаѓа ова.
  15. mynameislove

    mynameislove Популарен член

    Се зачлени на:
    6 август 2013
    Пораки:
    1.480
    Допаѓања:
    12.625
    Ајде јас како иден дефектолог малце да продискутирам во врска со темава.
    Дали овие деца се прифатени од страна на општеството? НЕ
    Секојденевно се соочуваме со луѓе со ниска свест кои не гледаат ништо друго освен своите интереси.Лицата со хендикеп се често исмејувани и неприфатени каде и да одат , а тука може да се земат за виновни и родителите кои не им објасниле на своите деца дека децата со пречки во развојот се деца исто како и нив и не треба да се гледа поразлично на нив, да им се помогне во секоја ситуација..бидејки овие деца се многу чувствителни и мало внимание им значи се..
    Наместо да зјапате на улица, помогнете. Не зборам за кој знае каква помош доволна е една искрена насмевка,децкото срце да затрепери.
    За жал кај нас менталитетот е таков, но тоа може на секому да му се случи. голем дел од родителите не ни сонувале за такво нешто иако повеќето случаеви се наследни. За среќа кај нас денес постојат дијагностички методи кои со сигурност може да откријат дете со аномалија.
    Се поставува прашањето што нашата ни дотична држава сторила за овие деца? Реално ништо.
    Дел од нив кои се со полесен хендикеп можат да завршат средно,дури и да се запишат на факултет што е уште еден показател дека не треба да ги двоиме луѓето , и тие деца се за почит со самото нивно запишување можат да постигнат и колку сите нас.
    За вработување да не правиме муабет, бројот на заштитни работилници е многу мал со одредени критериуми,така што најголем дел си остануваат дома.
    За глувите лица пристапни се само едни кратки вести, сите филмови речиси се синхронизирани,така да воопшто не се мисли на нив.
    И на крај не можам да ги сфатам луѓето тоа ја одбрале оваа професија само за има што да работат кога ќе завршат, а во институција се грозат од глетката и се гадат да подадат рака.(смајли што се крсти). Една од најблагородните професии што не може да ја работи секој,наместо да го сожалуваш треба да му помагаш и така голема е болката на домашните.
    Накрај да бидеме хумани,помагајќи им на другите си правиме добро себе :)
     
    На vinozito1 му/ѝ се допаѓа ова.
  16. Kikiccc

    Kikiccc Популарен член

    Се зачлени на:
    21 ноември 2017
    Пораки:
    1.164
    Допаѓања:
    1.045
    Пол:
    Женски
    Пиши ми во инбох
     
  17. BoboSentinel

    BoboSentinel Активен член

    Се зачлени на:
    22 декември 2018
    Пораки:
    29
    Допаѓања:
    16
    Пол:
    Машки
    Јас сум со посебни потреби и заради то сум бил цел живот отфрлен секогаш сум се трудел да бидам добар но секој гледат да те потценвит.
     
  18. Снегулк@23

    Снегулк@23 Истакнат член

    Се зачлени на:
    15 август 2020
    Пораки:
    2.444
    Допаѓања:
    3.252
    Пол:
    Женски
    Да ја активираме темава... деновиве има протести од страна на лицата со попреченост... одвојте малце време вклучете се , да се избориме заедно за нивните права
     
    На WildMk му/ѝ се допаѓа ова.
  19. WildMk

    WildMk Форумски идол

    Се зачлени на:
    27 април 2018
    Пораки:
    37.714
    Допаѓања:
    283.175
    Дури сега дознавам дека имало протест.
    Известувајте унапред ако слушнете да има протест...
     
  20. Снегулк@23

    Снегулк@23 Истакнат член

    Се зачлени на:
    15 август 2020
    Пораки:
    2.444
    Допаѓања:
    3.252
    Пол:
    Женски
    На WildMk му/ѝ се допаѓа ова.