Масакр во училиште во Србија

Коста направил што направил монструозно е и трагично, ама и жал ми е за детето.
Не се родил таков, го направиле родителите, можеби и средината. Родителска негрижа, запоставување и агресија и ете трагедија голема за сите. И за него и за починатите деца и нивните родители.

 

Различно е кога дете е запоставено и оставено само на улица. Тоа дете не е растено меѓу родители каде ги гледа и ги прима нивните однесувања, чувства, морал итн… тоа дете што е оставено само на себе секогаш се поврзува со други луѓе (други деца, друштво..);
Кај Коста случајот е дете што е запоставено но оставено меѓу двајца родители кои немаат емпатија, не можат да го научат што е добро а што е лошо и тој учи од нив. Детето е огледало на родителот. Коста е огледало на двајцата бидејќи го израснале таков. Егоистичен.


На самите судења и двајцата родители на Коста не изразија ниту еднаш вистинско сочуство на родителите кои си ги изгубија децата поради нивното.. Тоа многу кажува за нив.

 

Од тоа што досега сум го проследила за КК а сум проследила солидно информации, најголемиот страв е токму тој, дека он кај и да е ќе излезе и ќе му сменат идентитет, со оглед на тоа што физички секако ќе се смени нели, и дека никој нема да знае дека тоа е баш КК и ќе си продолжи со неговото деструктивно однесување и понатаму. Со оглед на тоа што он сега е жртвата и штитеник на државата бидејќи родителите се тие кои што се осудени за неговото злодело нели. Врз кој основ ќе го држат на Психијатрија? Државата не го обвинува него за да одреди мерка психијатриско лечење, не знам и сега како го држат, веројатно привремено старателство има државата со оглед на обвинението на родителите, а кога ќе наполни 18 што? Не е осуден и не е ниту суден, напротив.

 

Ангел, како да ти објаснам, јас и ти не сме малолетни, па ако психијатар, а некогаш и цела комисија може да биде, одлучи дека сме опасни и дека треба да бидеме хоспитализирани и понатаму, џабе е да нејќеме како да ти кажам.

Каква дијагноза и врз основа на што би го држеле нема да дознаеме, ама да, може да го држат, имал 13 или 33 години.

 

Те сфаќам, само не знам зошто тогаш родителите на децата жртви не се задоволни што се однесува на тоа што после 18г. Имам ислушано десетици интервјуа и сите исто кажуваат, експерти психолози, психијатри, адвокати, криминолози, самите родители, што за 3г од сега кога КК ќе наполни 18г, ќе излезе и никој нема да го препознае на улица најголемиот убиец во Србија.

 

Они повеќе гледаа да се извлечат и да се исперат. А мајкава е тежок кримос.

 

Не е баш така. Сега го држат во установа бидејќи е малолетно лице и има назначен старател и статус на оштетен и тој старател дава согласност да К.К. биде таму во таа установа. Што кога ќе стане полнолетен?? Надлежностите на старателот завршуваат. А тој не подлежел под никакви вештачења бидејќи не бил обвинет за делото кое го сторил.

 

Зарем не гледате дека никој од таа установа каде е затворен К.К нема излезено да каже ,,Народе ние ви гарантираме дека ова лице нема да виде бел ден надвор од ѕидовите на нашата институција,,.

Камелија едно е кога полнолетно лице кое има кривична одговорност и се гони за тоа и се вештачи итн ...ова ДЕТЕ за време на вршење на делото НЕ БИЛО КРИВИЧНО ОДГОВОРНО. Не може ретроградно (шо велат правно) отпосле да го вештачат и да му ставаат дијагнози за дело за кое никогаш не бил ни обвинет. Тука е проблемот

 

Ама истите тие и зборуваа дека и родителите нема да ги осудат, па дека во скоро време ќе ги иселат од државата итн. А не е точно.
Детево за волја на вистината покажувало знаци дека одговара на лечењето. Нему му било убаво таму.
Јас сметам за да се смири јавноста и да ова биде еден пример кој ќе не освести, треба јавно да се каже од што боледува Коста. Сепак не е ова обичен случај.
Јавноста мора да знае се.
Се повеќе сум убедена дека доколку родителите го лечеле детето, немало ни да се случи масакрот.

 

Живи били па видели. Штом не излегуваат надлежните по ова прашање да објаснат по кој основ ќе остане во таа установа и да ја смират јавноста,да се спречи ширењето на заговори и хистерија,значи има дупки за кои се надеваат дека ќе најдат начин да ги затворат кога ќе дојде време за тоа.

 

-Bolničko osoblje je mislilo da je tinejdžer konačno shvatio razmere užasa koji je napravio, ali avaj... brzo su shvatili da on jauče zbog svog problema. Boleo ga je zub i kukao je prvo u svom krevetu, a posle je i šetao po sobi, govoreći kako ne moze više da izdrži - otkrio je izvor Republike.

 

Гледав скоро еден документарец, каде нагласија дека детето ја учи емпатијата и човечноста од најрана возраст и тоа од родителите, семејството, а потоа од другата околина....
Значи детево да имало образец на однесување од родителите , да постоела емотивна близина меѓу нив, немало да дојде до овој степен да убива, напротив со психолошка помош и терапија би се избегнала трагедијава.
Имаше моја блиска личност, школски другар кој беше под терапија и детево функционираше нормално.
Значи, некој ја увидел потребата од псих помош за него и му помогнал, а тоа се родителите најпрвин....

 

таткото на Ангелина кажа дека се работи за дијагноза R55 Sinkopa невролошко заболување иако мислам дека ја имаат лажирано за да не му влезе во досие F ( психијатриска) дијагноза..

За мајката

Da li Vas je Miljana gledala u sudnici?

- To nije čovek, ona ne gleda nikog u oči. Ponaša se kao da nas ne poznaje, da ne zna ko smo. Ona ima svoju viziju. Veruje advokatu da će je izvući za novac koji je dala. Njen karakter pokazuje da je ona vođa kriminalne grupe u svojoj porodici i da je komandovala svime. Možda je baš taj metak sa njenim DNK ubio moju Angelinu - rekao je Anđelko.

 

Не мора да значи дека е лажирана таа дијагноза од 2017год ,но синкопа не е дијагноза поради која може да биде затворен доживотно во психијатриска установа.Може имал синкопа но ја нема повеќе.

А мајката...робот,прав робот! Како од метал да е.

 

Ама синкопа не е психијатриско нарушување кое може да доведе до ова..

 

Лично сеуште ми е неверојатно што интернет провајдерот одби да покаже со кого комуницирал К.К. додека играл игрици.
Родителите на жртвите и нивните адвокати се надеваа дека ќе има и нови обвиненија, не знам што се случи, но се заврши со некаква половична правда.

 

Ве читам околу тоа како детето станува убиец, причините, влијанието на родителите, средината...

Психопатите, односно оние кои имаат психопатско растројство, според поновите сознанија имаат генетска предиспозиција за растројството.
Срединските влијанија (меѓу кои и начинот на кој е воспитуван и растен) може да го помогнат во тоа да се развие.
Психопатите се производ на комбинација на неповолни предиспозиции и фактори.
Психопатија може да се јави и во детството и во адолесценцијата. Ако има генетска основа и згора на тоа детето било во раното детство изложено на неповолни фактори (на пр. жртва на насилство, дисфункционално семејство и сл) тоа дополнително ќе придонесе да се јави психопатијата уште порано, на пример подоцна во детството или во адолесценцијата.
Колку можело да биде спречно дури и со најемпатичните и најгрижливите родители и навремената стручна помош е дискутабилно и тоа никогаш нема да може да се каже со сигурност.

Растројството особено ако има генетска предиспозиција нема да се излечи во смисла да ја надмине целосно болеста. Може да се научи на функционалност, т.е да живее со луѓето и да се вклопи во општеството.
Но, тоа е само однадвор, одвнатре ќе продолжи да си биде истата личност.
Има луѓе кои живеат мирен живот без инциденти со оваа дијагноза. Има и такви меѓу нив кои се критични за својот проблем и одат на психотерапија, се трудат да бидат подобро.
Но и покрај сите напори не осеќаат емпатија. Ја знаат како се манифестира во однос со луѓето, ја знаат интелектуално, но на емотивно ниво не ја познаваат. Како да опишуваш боја на човек што има слепило за неа. Едноставно нервниот систем не им дозволува.

Нивниот поглед на светот е дека секој е само за себе, дека секое однесување е со некоја лична причина, за лична корист, за свое добро. Гледаат низ призмата на тоа што нив нешто им треба или им вреди. Луѓето се средства да се дојде до тоа. Тоа им е толку природно, што им треба да пораснат малку па да сфатат дека тие се различни од другите во тој поглед и дека не сите луѓе се како нив. Кога ќе го сфатат дека сите луѓе не се како нив (дека другите можат да чуствуваат емпатија, несебичност, љубов кон другите) тогаш почнуваат да развиваат вештини како да се вклопат во мнозинството за да не штрчат, набљудуваат, имитираат и сл. Затоа велат и дека се обично високо интелегентни или паметни - затоа што морале да се помачат да се вклопат. Морале да се супер перцептивни како другите реагираат на различни нивни зборови и однесувања и да се прилагодуваат брзо на нив.
Одат во криминал најчесто тогаш кога тоа сознание дека другите се емпатични ќе го сфатат како слабост на другиот која може да ја искористат.

Она што го читам погоре- чекале во болницата да покаже жалење детето за жртвите. Мислам дека секој психијатар и психолог таму знаат дека нема да се случи тоа. Тој нема никогаш да ја почуствува таа жал за жртвата. Може да научи да ја манифестира подобро или полошо, да ја изигра таа улога пред публиката, ама во себе нема да ја осети таа жал.
Само за себе може да плаче, себе да се жали. И најчесто овие лица кога ќе направат криминал и кога ќе ги уапсат или однесат во станица плачат ама се жалат себе. Плачат што ќе одат во затвор, што се фатени, што нивните потреби се фрустрирани. За жртвите не плачат зошто не осеќаат жал за нив. Им послужиле за некоја своја цел, целта ги оправдала средствата.
Луѓето се средства за нив. Не се ставаат во нивната кожа, не се децентрираат од себе, не размислуваат за нивниот живот или и да размислуваат може интелектуално разбираат дека тоа што им го прекинале животот или што ги повредиле е лошо за жртвата и за нејзините, ама немаат емоција на тага асоцирана за тоа сознание.
Со партнер може да живеат, да се во врска во брак. Но нема да го сакаат како партнерот нив. Врската е заради одредена корист за нив. Додека имаат корист, ќе се потрудат да е партнерот до нив. Ќе прават она што се очекува од нив за да не го изгубат. Ако ја снема потребата, ќе ја снема и врската. Може да имаат позитивни перцепции за партнерот да сфатат дека им е вреден, да го ценат, ама се е тоа низ личната призма и повеќе на ниво на разбирање, отколку на чуствување. Прашање е дали и колку ќе одговорат тие на потребите на партнерот кога тој ќе клапне (посебно ако тоа би значело дека нешто треба да изгубат од себе, да се жртвуваат).

Така да тоа дете и да излезе некој ден од болница, нема да биде излечено. Колку ќе е опасно за другите, не знам дали некој воопшто ќе може да каже со сигурност дури и да манифестира некое подобрување во однесувањето.

 

Се ова е точно.Ама тие родители и покрај тоа што приметиле дека нешто не е во ред не го носеле на лекар или ако е нешто што неможе да се излекува барем ќе имаат дијагноза,да знаат на што се.Родителите затоа се толку бесни,каде е нарцисоиден,каде знаеле дека има проблем,уште го носеле на стрелање и му донеле дома оружје.
На пример не верувам дека ќе одговараат родителите на детето од Хрватска,они знаеле дека е болен бил носен на психијатрија чак што више и молеле таму да остане.

 

Јас сум со оваа дијагноза, не знам само зошто има потреба да го потенцираат тоа во целиов случај? Или дека губел свест па да се оправдаат дека не е психијатриска дијагноза?

 

Излезе дека го носеле на лекар е сега колку е вистинита дијагнозата која што тогаш ја запишале тоа е веќе друго. А и психијатриска дијагноза не се поставува од една посета кај психијатар. Поготово не кога е дете во прашање. Тоа што кај нас повеќето психијатри од нога делат терапија без точна дијагноза е уште еден проблем.
И уште една според мене многу важна работа е реакцијата на системот (училиште,социјално...). Родителите може да имаат проблем со прифаќање дека нивното дете има проблем(како и случајот во трето одд од Аеродром ) НО останатите немаат никаков изговор,туку се платени да си ја вршат должноста. Училиштето се обидува да ги решава проблемите внатре,но кога гледа дека нема соработка од родителите, треба да пријави во ЦСР. Тогаш цср презема и прави проценки,им дава психолошка поддршка и насоки на родителите и на детето. Доколку и покрај сите напори не се постигнат позитивни резултати се одзема детето. Наставниците се педагози кои треба да знаат кога некое однесување е алармантно и да реагираат. Ама ќе се налути колешката психолог/педагог зошто и наоѓаат ,,работа,, па треба да се замара со родителите и доаѓаме до реченицата ,,ама јас не сум за тоа платена,,.
Трауми од моето родителство.