јаготке, девојко, да ти кажам не мисли на него заборави го илегувај итн знам дека нема да го сториш, повредена си и огорЧена и тажна и се ти се струпало, знам дека е тешко. но би ти рекла тој бес што го имаш кон него, пази да не се претвори во огорЧЕност кон сите, пази да не си го уништиш животот девојко за еден гад и ништо друго, ма како можел не ми е јасно?! седни и размисли убаво што како и потоа соземи се вдиши длабоко и продолжи си со твојот живот, затоа што ти си битна а не тој гад, обиди се да си го средиш животот и да поЧнеш од поЧеток, верувај секое лошо за добро е, ке си ја најдеш и ти твојата сродна душа, те поздравувам
Јаготке знам дека ти е многу тешко но мораш да се помириш со тоа дека едноставно така морало да биде.Не сте биле еден за друг и верувај ти направил услуга. Не го гледај ни на слика ни во живо зошто правејки го тоа го одложуваш процесот на заборавање.Верувај дека еден ден тоа ке му се удре од глава. Извини што ке бидам искрена можеби веке ти го кажале тоа ама да била јака и здрава врсдката немало да те остави и веднаш да се ожени со друга.Тури му пепел.Ке најдеш подобар.
А да си се оладите сите и да си бидете со тие што сте , оваа го пишувам за сите што пишале на оваа тема, девојки едноставно не вреди да ви недпостига бифшиот !!!!!!! Кога би бил тој правата личност, дали би ви бил бифши !?!?!?!? Вреди ли да трошите време и мисли за некој кој заминал од вашиот живот !?!??! вреди ли да паѓате во искушенија, и да доаѓате до ризик да изгубите се што ви е мило и сте се бореле за него !?!?!?! Размислете па одговорете на овие прашања, јас сум имала искуство вакво, да ми фали бифшиот, ама со помислата како ми беше со него , ауууу нема шанси, дечкоми премногу го сакам за да му ставам рогови на чело, поздрав
Јагодче треба да се запрашаш дали сакаш таков човек да биде покрај тебе...верувам и знам дека сега се ти изгледа црно и несфатливо,но дозволи му на времето да го направи своето,а тоа ќе се случи ако престанеш да бараш информации поврзани со него.ДЕВОЈКО ЗАВРТИ НОВ ЛИСТ,него неможеш да го повредиш можеш само самата себе,а ти тоа не го сакаш.Заврти се малку околу себе и ќе пронајдеш особа која ќе биде среќна зошто ТИ ЌЕ ЈА САКАШ немој да ја разочараш
Девојки фала ви премногу за советите Стварно ми беше потребно да слушнам нечиј совет! Се е во ред, јас него не го сакам повеќе само ми беше некако мака, и глупаво се осеќав........ама сега не вреди тој манијак, и ке завртам нов лист.....еве си се запишав на постипломски и срекавам нови луге....така да ќе си имам занимација!
Јас ќе си пишам онака само,не барам совет бидејќи е доцна, но можеби мојот совет ќе ви помогне. Ќе започнам вакa "Она што може да го донесе моментот, не може ни целиот живот" Делумно контактот го изгубивме не по моја вина. Не верувајте на никого, развијте добро чувство за интуиција и следете го вашиот пат. И да ви зборуваат дека е најлош на свет, не верувајте додека не видите со свои очи. Затоа што ќе завршите како мене. Ми недостига неговото гушкање, неговото внимание, неговите разговори. Пешачев еден километар на штикли,а чувстував како да сум боса. Чувстував љубов, сега само едно мачно сеќавање. Затоа што ми недостига, после повеќе од една година се' уште ми недостига исто како на почетокот. Тој се смена наполно и буквално се загубивме во лавиринтот. *ќе ве здоболи главата од сликава затоа ја ставам во спојлер. Спојлер Нешто како ова. Тој веќе не знае ништо за мене, ниту за тоа како ми е. И се плашам што ќе биде ако случајно се сретнеме повторно во лавиринтот. Мислам дека ќе се разминеме како да не се познаваме.
Ете јас ќе ви ја раскажам мојата епизода од шпанската серија... пред 6 и пол месеци дечко ми замина во странство на работа и за да го заборавам ми рече дека ќе се жени... јас паднав во депресија, не сакав со никого да разговарам за таа тема и за него.По два месеци дојде брачеда ми на поседок и неа и ракажав се и ме натера да излезам со едно момче кое тогаш ми пишуваше на фб некако се убедивме и излегов, но секој нареден пат и секое излегување со него јас си мислев на бившиот и си ја пеев во мозокот никој како тебе не бакнува( песна која му ја посветив него) одев три месеци со детето, залудно се затреска во мене кога јас цело време живеам во минатото
Ми недостигаше, да... Се обидував да бидам силна, и си кажував-абе криза, ќе помине. Ама не поминуваше. И не беше дело од очај, едноставно така, откако го избркав од мојот живот засекогаш-како што се мислев тогаш, го вратив пак, и мило ми е што така направив. Дури тогаш видов колку ми недостигал, нема шанси да му се вратам. Уживам во слободата. Но сепак сакам пријателство барем. Не знам зошто имам потреба да го имам во мојот живот. Едноставно ми дава душевен мир-чувството дека контактирам со него. Сакам и да го видам. Ми недостига бре. И тоа ќе биде, повеќе не-знам дека не смеам да се вратам назад. Но барем да е тука, додека смее..
Ајде и јас да си ја кажам маката ако можам да ја наречам мака. Се започна пред 11 години. Се запознавме, почнавме да излегуваме да се гледаме, не беше љубов на прв поглед тоа е сигурно. Ама некако како поминуваше времето јас се повеќе и повеќе се заљубував. И така со свои неполни 17 години започнавме врска. Незнам како се случи како толку многу се зближивме но само после неколку месеци неможевме еден без друг. Се беше преубаво 4 и пол години не дека не се каравме но никогаш тоа не траеше повеќе од неколку часа. Никогаш до тогаш не сме биле скарани подолго време. Како поминуваа годините незнам се каравме за глупости можеби беше тоа презаситеност незнам мислам дека ни требаше нешто ново. Но место нешто убаво ние се скаравме и раскинавме. Не бевме заедно незнам одприлика 4-5 месеци. Се гледавме онака по телефон ке се слушневме тој тогаш си фати девојка јас дечко ама никако да се откачиме еден од друг. Тоа со другите траеше многу кратко, незнам, како тогаш да свативме дека неможеме еден без друг. По кратко време се смиривме. На почетокот ни беше тешко ама се надминавме и ја продолживме нашата врска. Тогаш паднаа муабети и за зимање и за се. Бевме заедно уште 1 година и повторно се скаравме . Само овој пат беше посериозно. Не се гледавме често не контактиравме едноставно си теравме инает (ова е мое мислење) кој на кого да попушти. На мојот роденден како и секоја пртходна година на полноќ прв ми честиташе роденден и нормално се видовме. После само една недела јас му соопштив дека од факултет не праќаат на семинар на кој он никако не изреагира нормално зашто бевме скарани но не му беше сеисто. Е овој семинар ми го измени цел живот. Јас заминав а тој како да немаше доверба или само си бараше причина незнам. Кога се вратив слушнав дека имал девојка на што он бурно реагираше дека не е така дека сакаат да не скараат и уште што не. Но по игра на судбината ете се случи и видов со свои очи. Ми беше тешко и тоа многу а тој со главата во земја беше. Е сега да ви кажам и за девојката. Овој дел за мене беше најболен. Јас тогаш имав 23 години а тој 25 а девојката со која го видов односно тетката имаше 34 години. Е сега не само што беше стара беше и к**ва. Кога за ова дозна и неговото семејство се бунеше многу дури и премногу. му рекле дека освен мене не сакаат друга дома ова го кажале и пред нејзе. Е фраерот за да се докаже дека он е тој што знае што сака и така ке биде ја донесе невестата дома снаа да биде. Неговата мајка е постара од женаму 8 години. И така си ја донесе дома си ја ожени таа му роди и дете сега имаат уште едно. А јас патев многу на денот кога дипломирав кога требаше да славам јас дознав дека тој истата таа вечер правел веридба. Ми беше тешко и тоа многу, ми требаа 2 ипол години за да подзаборавам зошто мислам дека никогаш целосно нема да заборавам иако тој не заслужил ни да го спомнам. Сега и јас сум мажена си имам детенце сум си среќна си го сакам сопругот и се е супер. Но ете и јас понекогаш се присетувам на бившиот се прашувам што ќе беше да останевме заедно ке бевме ли срекни? Се сретнавме сосем случајно јас уште не бев мажена тој ми пријде дури и здраво ми рече сакав многу работи да му кажам кои и ден денес ми лежат на срце и се надевам дека некогаш во мојот живот ке имам шанса да му ги кажам но ете во тој момент бев збунета не очекував дека ке ми пријде и ништо не реков. Се видовме и летово рамо со рамо ке се удревме јас со маж ми тој со жена му ама се направивме како да не се знаеме. Како да ми е лут па не сакаше овој пат да ми каже здраво. НИКОГАШ нема да го заборавам не заслужил знам но што можам тоа е посилно од мене. Еднаш кога се скаравме со сопругот многу се потсетив на него и ми беше тешко дури имав и желба да му се јавам. Сакав да го слушнам сакав барем после толку време да разговараме пријателски ништо повеќе бидејки ми е навистина жал низ што се не поминавме и убави и лоши работи и толку долго заедно а сега се срекаваме во град како да сме странци како никогаш во животов и да не сме се познавале е за ова ми е најтешко ама тоа е.
Спојлер мн трогателна приказна,ептен,ама он не заслузува ни да го помислиш не пак да пишуваш 5 мин за него
Ахх значи прв пат почувствував болка читајќи го постот,вакви работи за зал се случуваат и само посакувам никому да не му се случи,а тебе Алма те советувам да поработис на твојата потсвест и да се убедис дека било и поминало и дури ни во кавгите со твојот сопруг не помислувај дека бивсиот бил подобар и дека ти недостига,тоа твоето е една замка во потсвеста која мозе да биде и опасна,мислите не водат напред но мозат и да не унистат,сигурно си свесна за многу работи но во твојот пост има толку емоции уфф навистина ме стегна срцето не е мала работа и двајцата имате брачни партнери и деца и пробај да си ги најдес сите светли точки во твојата сегасност и иднина,помисли дека ако навистина сте се сакале,таквата љубов ќе заврсила на друг начин,пробај да го сменис начинот на кој размислувас,ние го креираме ставот самите избираме дали да бидеме среќни или тазни а ти имас многу многу причини за среќа,ти ја посакувам и јас
Алма ме трогна со твојата приказна Ако тој те сакал и заслужувал ќе си бидела со него...Но не душо живот иде даље ...Како што кажа имаш сопруг,сигурно многу те сака...Си имаш и детенце гледај си го семејството и се ќе биде во ред А тој штом се оженил со курва да знаеш ќе плати еден ден за се ...Ако толку те сакал,и кога си била на семинар немало да те заборави,ќе мислел на тебе и немало да појди со друга Па марар и тоа што сте биле скарани немало да те остави ако те сакал ...Од мене се најубаво
Ех девојки трогателно знам и јас сама кога на крај го прочитав во себе си помислив зар е ова можно но за жал ми се деси ме фати неспремна ако за ова можеш да бидеш спремен во животов. Со свои 23 години тогаш осетив болка и тоа преголема која на никој не му ја посакувам, зошто е многу тешко да се извлечеш од таа болка да не паднеш во депресија, туку да станеш да застанеш на нозе и да продолжиш да живееш. Сега после 5 години ми е полесно зошто не сум сама си го сакам сопругот и тој мене и тоа мислам многу повеке ме сака отколку бившиот мноку повеке ме почитува. А сеќавањето на бившиот незнам не е тоа од љубов само знаете како поминува времето така раните се лечат можеби не целосно мислам никогаш нема целосно да заздрават ама полека болката се намалува. Веќе не го мразам тогаш го мразев сега веќе не. Само себе си си се окривувам што кога се скарав со сопругот помислив на него. Тоа ми беше тешко се осетив како да сум го изневерила. Но сигурно нема да се повтори. Кога сакав да му се јавам не сакав по лошо да го паметам сакав во мене да останат само убавите моменти од таа врска ама сватив дека не е можно тоа.
Ама убаво кажано. И јас мислев дека сум ненормална додека не го прочитав постов. И јас имав долга врска од 5 години. Многу се сакавме... премногу!!!! Раскинавме не поради тоа што ние сакавме.. туку поради нашите родители. После секоја кавга со сегашниот.. мислам на него, ми недостига, сакам да го гушнам, плачам, гледам негови слики... криво ми е што не сме заедно. Од нашата разделба.. поминаа скоро 3 години. Викаат ако некого сакаш 1-2-5-10 години дупло повеќе ќе ти требаат за да можеш да го заборавиш!
Девојки,минатото си е минато.И јас неможам да го заборавам скроз бившиот,понекогаш плачам за него,се присетувам,иако тој ме бара јас се дистанцирам ,сфатив дека ако некој вистински си го сакал никогаш нема да го заборавиш,за жал така е,но животот продолжува,оставете ги бившите во минатото,сеќавајте на убавите спомени и најважно од се е бившиот да остане само СПОМЕН.Ви посакувам на сите се најубаво од срце и да си ја пронајдете вистинската љубов доколку не сте ја пронашле
И јас исто така мислев дека сум ненормална но не било така. И јас имав дечко кој идевме 3 месеци .Првин бевме другари па потоа дечко и девојка ...кратко беше,и не ми беше прв дечко иако сите викаат дека првиот никогаш нема да го заборавиме но не било така.јас него никако неможам да го заборавам но сепак се трудам многу ....исто така ни он не заслужува 5 мин.да одвојам за него бидејќи многу ме повредил.Но како и да е животот продолжува има и други машки .
Море мрш у пичку матер ! Ако не мислел тој кога направил да прекинеме, што има јас да мислам сга на него ?! ..
Сакам да му се вратам на бившиот (јас му раскинав) Здраво феминки,јас сум нова на овој форум. Ми треба помош имав врска 6 месеци имаше и некои мали прекини од моја страна за ситници но не толку страшни,секогаш кога ќе му раскинев ме молеше но овој пат ме нема побарано а саакам да му се вратам. ве молам да ми помогните како да му кажам дека сакам повторно да бидам со него.:/
