Младите во Македонија и по 30-тата живеат со родителите

Што мислите по ова прашање?
Дали сте против тоа или за, младите и по 30-тата да живеат со своите родители?
Дали е добро или лошо да се живее со родителите и по 30-тата година?
Како влијае тоа на човекот?

 

И по 40та, по 50та, по 60та ... Едноставно секој со своја ситуација, свој избор, свои потреби ... немање стандард, икс фактори во општеството и сл.
Секој со свој животен пат.

 

Секој за себе си знае,ако ми одговара ќе седам со нив ако не ќе си излезам.
Јас повеќе сум за самостојно но во ова време не знам..

 

За кое време? Зимава?

 

Никако не сум за живеење заедно, ама утепаната економска ситуација тоа го налага. Додуше, и легачи сме по природа, полесно ни е кога друг мисли за јадење, чистење и сл. Инаку баш може 2-3 другарки или другари да одвојат дел од плата и да живеат сами под кирија како цимери и покрај тоа што има место кај мама/тато, ама како што реков, легачи сме. Се одлагаат обврските колку што може повеќе.
(Мислам во психологија тоа се нарекува продолжено детство, ама не сум сигурна)

 

Јас мислам дека и кога ни е утепана економскава ситуација, а и кога не ни е, ние пак би живееле со родители. Таков ни е навикнат народов. А и не само во Македонија, туку на цел Балкан се такви. Јас познавам 3-ца познаници, и неколкумина роднини што имаат 30+ години, а и некои и тераат со 40+ и си живеат со родителите.

 

А ти лично што мислиш, за или против си?

 

Против. Строго против.

Причините се многу разумни.
Прво, затоа што една личност после полнолетството треба да стекне независност и слобода, како и да научи да се носи со обврските и одговорностите кои ги носи животот. Можеби додека живее со родителите не е во потполност лишена од овие навики, но факт е дека постојат ограничувања.

Но, да бидеме реални. Ова е сепак Македонија.
Земја со просечни плати и низок стандард. Не може прстот да го вперуваме кон младината, и нив да ги обвинуваме што не си го нашле чарето за да си приуштат самостоен живот. Е сега не велам не, постојат и луѓе кои немаат амбиции да створат нешто, па сосем прифатлива им е идејата да живеат на грб на родителите и покрај тоа што имаат солидни алтернативни солуции, но таквите случаи се ретки. Мислам ајде реално, кој млад човек денес не копнее по сопствен дом и слобода? Но, тоа секако е неизводливо со плата од 200 евра месечно.

 

Дали сте свесни дека со 200 евра примање месечна плата колку може некој сам да живее?
Пари за кирија, за сметки, за храна, за телефон за интернет?
Подобро ќе биде со тие пари да им помагам на домашните за пола од сметките отколку сите пари да ги фрлам за нешто кое не е возможно во нашата држава.
Воопшто не е срамно да живееш со родителите.
Не сме некоја земја на запад која има сочна плата со кои можат да имат живот и да барат нов покрив после 18 години.
И да пробаш, за месец два повторно ќе се вратиш назад.

 

Млада душа, немажена, неженет, да седат дома со своите уште на 30 години, не личи. Можеби оти јас сум излегла од дома на 18, па сега ни на крај памет не помислувам да живеам со моите. Премногу сум самостојна за да можам да имам двајца родители кои ќе ме потптрашуваат кај сум била, и што сум правела.

Сум имала плата и по 9000 денари, и по 200 евра, и по 300, и секогаш сум имала за да живеам одвоено од моите. Цимери и цимерки скоро од цела Македонија сум имала. Кога сум имала мали примања, сме биле по 4ца, 5мина во еден стан. Кога сум имала многу, и сама сум си живеела, ама нормално во стан кој е подалеку од центар, сум се возела со автобус до град. Но не сум си дозволила да живеам под контрола на родител после полнолетството.

Не ми се допаѓа ни живеењето со мама и тато, па веднаш со маж. Мислам дека секоја девојка треба да помине еден период од животот сама, сама да се труди за парите, за домот, за обврските, за пресметувањето на пари до крајот на месецот. Да се запознае која е и што сака. Кога нема никој кој и кажува негов став за нејзин живот.

Но кај нас не е толку голем проблемот на немањето пари, колку што е голем проблемот со малограѓанштината. Ако една девојка од Скопје, реши да живее со другарка и некаде под кирија, веднаш ќе почнат муабети од типот, како така си отишла од дома, ја избркале, или нешто друго што би им текнало на комшиите . Кај нас има проблем и ако девојката живее невеначно со дечкото, не па со другарки. Нема таква пракса, и никоја дури не ни размислува за таква опција освен ако не мора.

Многу е полесно да кажеш дека немаш пари за да живееш со цимерки, отколку да кажеш дека од дома не те пуштаат, иако си 30 години, дека треба секој ден да готвиш, сам да палиш ќумбе и да плаќаш сметки, и дека ти е полесно кога се ти е на готово дома, а парите од плата ги чуваш, или трошиш на козметика и прошетки до Солун.

Сепак, секој треба да си има свои приоритети кои го прават среќен - некој сака луксуз повеќе, па не му смета да си е со мама, некој би се лишил од луксузи за да има самостојност и мир. Мене би ми сметало да сум на 30 години уште со мама и тато и ако решам да имам секс, да чекам да отидат на гости или да платам хотел. А сексот не е еднаш месечно...

 

E, тоа е тоа, убаво објасни @Cka , се слагам од збор до збор. Од Скопје сум, па не сум меродавна да проценам колкави би биле трошоците, ама мислам дека со 100-150 евра би се покрил трошок (кирија, сметки), па за останатото секој според чергата. Ако имаш воља, се може.

 

Живееме во држава каде највисоката плата која може да ја земе просечен работник е од 200 до 400 евра (зборувам за ПРОСЕЧНА професија). Точно дека можеш да си дозволиш стан за тие пари, но дали ќе имаш доволно за другите основни потреби како што се храна, сметки, превоз и сл. е под знак прашалник. Плус мислам и дека тоа е овде секојдневие и не е ништо чудно некој испод или над 30тата да живее со родителите. Поинаков менталитет сме ние овде, еве пример во Америка и поголемите држави би било срамно и невидено полнолетна личност да не живее самостојно, овде не е. Си го знаеме стандардот колку ни е, не можеме да си дозволиме повеќе, жално но вистинито.
Доколку конкретно за мене се работи не би сакала и не би си дозволила да живеам со своите родители, но не знам што ме чека во животот и колку ќе бидам спремна да си овозможам самостоен живот, а и да бидеме искрени, на сите ни е полесно кога има кој да не испере, исчисти по нас и ни готви, а што е срамно, е. Се зависи во каква средина се наоѓа личноста, грев би било вака да осудуваме доколку не знаеме подлабоки причини за тоа.

 

Потполно се согласувам со @Cka, исто и јас од 18 години не живеам со моите родители и сега да би се вратила да живеам, мислам дека ќе збеснам. Доволно ми е за викенд да ги посетам, на некое ручече и слично, но секој ден, сега...Не благодарам. Тој што не живеел сам како студент нема благе везе ни со финансии ни со храна ни со сметки ни слично (сега да ги прашаш 30-годиишните што живеат со мама и татко колку е една просечна сметка за струја кај нив дома- појма немаат), а јас знам се до детал колку треба да дојде сметка во месецот. На тоа ме научила самостојноста, и исто сум живеела сама и со 200 евра примања и со 300 и со повеќе и секако сум се снаоѓала. Затоа, ако се сака самостојност, може да се изведе, и не е убаво да се говори дека „перење чистење и ручеци на никој не ни смета“. Мене не ми смета, ама како што кажав еднаш неделно, меѓутоа секојдневно да си ја немам самостојноста за една машина за перење некој да ми ја пиушти или за еден напраен ручек, не вреди верувајте. Пробајте, па видете. Споредете. Одлучете.

 

Ајде и јас да кажам нешто.Имам живеено и сама и со една другарка тоа во друга држава и сама се трошоци,сметки,чистење,јадење се тоа,никој за ништо не ти се меша,секако дека стекнуваш искуство,знаење и добро знаеш да водиш сметка за се.Исто и во средна школа,факултет и потоа,сум живеела сама,знам да се снајдам секаде.И брат ми е како мене,никој ништо не му се меша,има стан самостоен е.Имам сретнато многу возрасни кои уште живеат со родителите,дури од нив зависат,не работат се чекаат од нив,само мама и тато знаат.Инаку ,нашата државичка е таква да ние немаме толку многу можности и избори за после 18 да се осамостоиме,тоа го можат само најхрабрите оние кои знаат да се снајдат.Не е кај нас како во америка или било каде,каде родителите им ставаат на сметка пари секој месец до дека да наполнат 18 години,и после стан им купат и ајде самостојно одат да живеат.Кај нас се помали платите,стандардите,и немаме многу избор.Затоа и повеќето живеат во заедница.Се согласувам со горните постови,сам па како знам

 

Јас живеам сам од 19 години.
Така да ти што мислиш? За или против сум?

 

На мои 22/23 години имам живеено сама (од Скопје во Скопје) под кирија, тазе вработена со 200 евра плата. Јас тоа не го нарекувам живот, тоа беше повеќе преживување месец за месец зошто едвај 1000 денари чисти ми остануваа месечно, а тие пари реално едвај ми стигаа само за основните препарати за хигиена. Покрај редовната работа се ангажирав и дополнително за да извадам некој денар плус да имам за мене и некои лични задоволства, па слободно време скоро и да немав, а немав па ни кој знае колку пари. Не знам како ќе беше понатака, но станот во кој што живеев газдите го продадоа после скоро година и наместо да барам друг решив да се вратам дома.

После тоа работите тргнаа во друг правец, платата значително се покачи и без никаков ангажман можев да живеам фино и сама ама веќе не ми се сакаше. Да бидам искрена не ми се даваа, а и уште не ми се даваат пари на кирии кога наместо тоа можам поинаку да ги користам. Животот е еден и кога имам опција да бирам го избирам полесното. Знам да преживеам со повеќе и со помалку, сама и во заедница, ама сакав додека можам да уживам. Во меѓувреме со парите што не ги потрошив на празно стручно си се усовршив (заради што следеше и покачувањето на платата), си купив кола, кај ќе ми текне таму одам, што ќе посакам купувам и ништо не ми фали. Блиска сум со моите, живееме убаво, имам простор за себе и не ми се мешаат така што не гледав причина зошто да бегам од тоа.
Иднината не ја гледам тука и работам на остварување на тој план така што не сум се нафатила на покрупни инвестиции, а зашто проценете сами со оглед на ситуацијата во која сме. И не дозволувам да ме нарекуваат зависна, мрза или легач само затоа што имав услови полесно да поминам.

 

Убаво кажано. Не е само да одиш под кирија и да глумиш самостојност. Самостојна сум неколку години, но со парите кои ги заработувам помагам дома, плаќам пола од сметки и секој втор или трет ден одам со полна ќеса храна накај дома. Тоа мене не ме прави легач или мрза или независна. Полошо би било да седам под кирија и таму да плаќам кирија и сметки, а моите дома да немаат да покријат сметки. вака помагам, имам за себе и плус штедам колку што можам.

Мој роднина помина 7 години под кирија поради семејни несогласувања, а со тие пари фрлени по кирии плац ќе купеше и куќа ќе почнеше. И каков е тој живот под кирија?Плаќаше и се стегаше во две соби со влага. Да седел дома и да ги тргал парите настрана, сега барем ќе имаше некоја сигурност. А сега ем без работа остана, ем без пари, ем се врати со мајка му и татко му да живее.

Кај нас ни брачни парови со деца не се самостојни, а не па млади. Една професорка социолог објансуваше дека самостојност е кога имаш свое живелаиште, кога сам плаќаш сметки, кога сам се прехрануваш, облекуваш и ги задоволуваш сите потреби. „Кога земате плата, ама ѕиркате во тенџерето на мајка ви не сте самостојни“ - велеше таа и така е.

 

Ја мислам дека некој треба да е удрен у глава, за да мисли дека е добро да живее со родителите после 30-тата. Секако, тука мислам на луѓе кои се финансиски независни и имаат можности да живеат посебно од родителите, а не на оние кои немаат друг избор.

Да беше толку добар животот во поширока заедница, немаше темана за снаи и свекрви да има иљадушестоиосумдесет страни.

Секој во животот треба да порасне, да стане независен од родителите и да оформи свое семејство, во свое живеалиште, на страна од нив.

Немањето на финансии за живот одвоен од родителите е само еден аспект во приказната зошто кај нас луѓето живеат со родителите поголем дел од животот, а некои и цел живот. Другиот момент е она што го спомна @Cka, а тоа е малограѓанштината, како и родско-племенските резидуи кои тлеат во повеќето родители.

Градењето на куќи на катови, семејни згради и епски зданија, со по еден спрат за секое дете, еден за родителите, и уште еден – за нивните родители е резултат на тој наш менталитет. Ќе се соберат 20 души на едно место, од 4 различни генерации, со различни воспитувања и табиети и после – ете ти проблеми колку сакаш, а и теми за дискусија во „Снаи и свекрви“. Е па, ете ти. Ама, битно е децата да се на едно место. Е како не било битно тоа. Најбитно е. А тоа што ќе бидат неосамосталени и хендикепирани за цел живот, и што ќе си вадат очи меѓу себе, е мање важно.

Машките 30-40 годишни „деца“ никако да пораснат, пошто мамичка е тука цело време, да провери дали е гладен или жеден, а таа е уште заглавена у времето кога нејзиното синче имало 10 годинки. А жена му ќе кине живци со нив двајцата, па уште згора на тоа и деца ќе чува. Секако, има и обратни примери. А богами и такви кога и двата сопружници се „деца“. Продолжено детство, @LollySky, и тоа какво – се додека не умрат и двата родители. Кој нејќе да биде дете до 60 години?

Додека светот поставува прашања за настанокот на вселената, за нас вечното прашање е „Што ќе каже комшијата?“ Е па, одговорот на ова прашање е зошто живееме онака како што живееме.

Сепак, економскиот аспект кој го спомнав не е за занемарување и претставува голема кочница во животот на секој кој сака да живее самостојно. Нејќам никој да ме сфати погрешно – нити напаѓам, нити осудувам некого што живее со родителите поради ова. Мислењево ми се однесуваше за оние кои имаат услови и избор, а избрале сепак да живеат со родителите.

Па така, на крај можам само да порачам: родители, олабавете со племенските заедници и семејни куќи и оставете ги децата на раат да си го живеат сопствениот живот, како возрасни луѓе и деца – дајте опрајте се и пораснете веќе еднаш – не е толку страшно и покрај обрските, самостојноста има и многу позитивни страни.

 

Убаво се тоа што викате, поарно ќе седам со моите и место кирија ќе тргам на страна за сопствен дом или куќа... е за тоа сум за, па и да се поживее со родителите во меѓувреме.

Ама да сме реални, кажете ми, дали 90% од оние што ги знаете што работат и живеат со родителите, место да ја искористат платата за иден дом, купуваат наочари од 200 евра, телефон од 300 евра, патики од 100 евра, саат од 150 евра? Јас повеќето 'ергени' и 'моми' што ги знам што работат, а живеат со мама и тато не се ни трудат да помогнат дома, платите си ги трошат на скапи гардероби, шетање, и ноќни шеми, и до пола месец не ни имаат нешто останато, па пак од мама и тато чекаат. За сметки дома не им се слуша, за тргање за иднина или црни денови, не дај Боже, и секогаш е муабетот - си можам, си ги заработувам, како сакам така ќе си ги трошам парите. И после, кога ќе се женат/мажат, плачки.... нема пари, нема стан. Па ајде снаата дома ќе ја земе, снаата ќе почне да се коли со свекрвата, тогаш им текнува дека може треба да се тргнат на страна... ама јеби га, се нема за стан. Битно саатот, гардеробава и телефонот, колку за учество за стан коштаат

Е сега.... тоа е македонскиот менталитет што го спомнавте (секоја чест на исклучоци), со мама и тато ќе живеам, не за да заштедам, или да си помогнеме взаемно.... ама мама меси, тато носи, поубаво здравје И така 30 годишни магариња спијат до 12, стануваат, одат по кафиња со парите од тате, чекаат мама да им зготви, и ќе квичат оти мама ја испрала блузата што планирале да ја носат вечер во кафич. Многу од нив не ни мислат да се вработат, со вакви услови, најадени, напиени, наспиени, испрани и демек чекаат некоја идеална работа (како не, јас ќе работам магационер, како не, јас ќе работам таксист, како не, јас ќе работам келнерка)... нели кога не те подбрал таткото од дома, да рече, абе оди работи нешто не туку ми дреми ко суртук дома.

Затоа, темава не е или црно или бело. Точно е дека платите се ниски... ама дека не знаете зошто 90% од младите живеат дома, и колкав дел од нив не работат оти не им се ни работи, немојте да ми речете дека не е така. Македончето чека од мама и тато цел живот. И Путин или кој и да е моќен политичар, да ни дојде тука, и да ни среди се, и по 3000 евра плата да земаме, младите ќе си седат со мама, оти не сакаат да мрднат со прст. На повеќето машки ќе им е испод чест машина за перење или правосмукалка да пуштат, оти според затуцаниве тука тоа не е машка работа... а женскиве ако треба сами да живеат, одма ќе пресметаат колку пара штикли и шминки ќе ги кошта тоа, и поарно дома ќе си седам, ама ќе си изнакупам дрангулии месецов со тие пари.

Да ми каже некој, живеам со моите, третина тргам на страна за стан, третина давам дома, третина трошам за себе (пример), па не ми се исплаќа кирија... ќе речам тоа е план, и ќе почитувам... ама за жал 30 годишните јас што ги знам седат дома и нема ни капка сериозност во нивните намери за иднината.