љубовта е само тужна прича целиот мој живот околу љубовта е тажен ... но... можеби еден ден ке биде подобро ... можеби
Мојата љубовна приказна иако заврши со бившата љубов и двајцата сме на различни патишта и тој женет и јас мажена(итоа свадбите ни беа закажани на ист датум и мојата и неговата ,па после јас побарав да го промениме датумот на нашата свадба)некако како да ме следи цело време таа приказна и неможам да ја оттргнам од мене . Во врска бевме точно 8 години ,тој беше постар од мене 6 години.буквално цел град и сите што не познаваа ни завидуваа на наата љубов.во рок од 8 години заедно,ниту еднаш немавме раскинато(освен ситни караници).Еднаш само раскинавме и тоја беше последно.имавме идеална врска полна со љубов разбирање,без вршење притисок,имавме време и за нас и за друштвото.иако бевме заедно имавме време и да ги ставиме во нашите дневни планови и пријателите.после 6 години врска решивме да направиме веридба,ме побара за жена и прифатив.Се беше во ред се додека мојата мајка не почина(тој работеше со неа).наместо тој да ми е најголема поддршка тој ништо се одалечувавме.не седнувавме данаправиме муабет .отидов еден ден со пријателка во друг град му се јавив дека стигнавме и тоа беше се,ми рече толку со нас и после на фб имаше пишувано,ама буквално никаква причина цврста за раскинување.отидов до кај него , не сакаше да разговара и му го фрлив и прстенот.тоа беше се,без разговор без објаснување.поминаа 2 години,повторно с епојави во животот мој и пробавме да се смириме,но кога еднаш се кине после бадијала смирување,ништо не беше исто.секогаш кога ќе ме видеше во град плачеше,нарачуваше нашата песна,ми се јавуваше на телефон дека неможе да биде со мене повторно а и дека неможе да ме преболи .дојде на работа кај мене само да ми каже дека со мене нема да биде зошто грешка направил што сме раскинале а неможел д апомине низ помислата дека во тие 2 години што бевме разделени јас се гледав со едно дете(а тој 5 ги помина па не се бунев) и немало да е истоооо.Ама поминал д ами каже само дека ако слушнам дека некогаш ќе се жени да знам дека нема да ја сака неа туку мене цел живот ќе ме сакал. и така биднаааааааааа.си се омажив јас(и си го сакам најмногу сегашниот) си се ожени и тоооој.само што и покрај тоа што се ожени слушам од заеднички пријатели дека ништо не му било веќе битно во животот ,срцето само една успеала да му го задржи(ЈАС),а исто и мајкаму ја сретнав и таа повеќе жали за нас двајца(не си ја сака сегашната снаа)ми плачеше и вика и сега да има шанси вие двајца да сте заедно без разлика на се јас би била најсреќна.имале проблеми и во бракот уште на почеток и така.мене кога ме гледа само поткашлува за да се свртам да го видам,ама џабе е се,премногу ме повреди најмалце кога требаше,можеби ми е тешко кога ќе се сетам на напата љубов и како сме поминувале,ама тоа е,сега имам човек што ме цени многу и ме сака( само што јас неможам да се ослободам и да ја дадам сета моја љубов кон него,цело време сум со резерва,поради тоа што ми го стори бившиот и ради тоа ми е највеќе жал што сегашниов неможе да ужива целосно во тоа што на бившиот сум му пружила. П.С и како што ми кажаа и многу блиска негова особа дури и за свадбата негова ја порачал нашата песна заедничка и солзи ронел. тоа е животот, шпанска серија
Најтажно е да се заљубиш во некој што не го познаваш воопшто, во некој за кого никој твој познаник не знае да ти каже и да сподели било каква информација. Си претпоставувате како се запознавме. Социјалните мрежи се причина за многу познанства во модерното време. Причината заради која излегов со него беше досада, потреба да имам некој покрај мене за да ме сослуша и да ме прегрне зошто поминував низ тежок период ( смрт на близок ). Скратено кажано, ми недостигаше љубов. Од толку многу што сакав да бидам сакана тој ми изгледаше како најдобар и во пишувањето и по сликите. Излеговме и во живо се запрепастив од неговиот сексапил и убавина. Тој беше се што сакав претходно. Изгледа беше љубов на прв поглед. На крајот го бакнав прва, а тоа никогаш не ми се случило. Продолживме да се гледаме. Дечкото се однесуваше со мене како со кралица. Пуста моја љубомора можеби си го направи своето. Мали караници поврзани за глупости. Го навредив малку, но не дека и претходно не сум го навредила. Го снема неколку дена. Почувствував како го губам човекот со кој си фантазирав прекрасен живот и иднина. После неколку месеци престана да се труди. Едноставно си гопокажа вистинското лице. Сите тие глупости пропаднаа во вода. Дали ќе го видам пак ? Можеби случајно и ќе си ја свртам главата.
Ајде и јас да ја споделам мојата тажна љубовна приказна.. Имав 14 години кога првпат се заљубив, првпат почувствував бакнеж. Сега имам 20 год. Многу се сакавме и многу си одговаравме. Ме сакаше најмногу на свет, тоа од авион се гледаше но јас не го ценев тоа секогаш му се карав за глупости ме молеше после секоја караница да се смириме ќе се смирев но повторно ќе му се скарав. Но признавам тешко ми беше кога бевме скарани едноставно неможев ни со него неможев ни без него. Дојде ден кога стварно се скаравме тој си фати друга девојка но понекогаш ме контактираше сакаше да се видиме но неможев бидејќи беше веќе во врска. Поминаа 2 години тој си одеше со неговата девојка а јас бев сама ниеден не личеше на него. Толку многу сакав да бидам со него. Една вечер од нигде никаде бевме заедно ми кажа дека раскинал со девојката но ме излажал и од утредента повторно беше со неа, од тогаш не ме побара никогаш. Јас си фатив дечко а тој раскина со неа. Го сакам дечко ми тој е толку добар со мене толку многу ме сака ми помага за се секогаш е тука за мене но постојано во мислите ми е бившиот незнам дали е грев ова но неможам повеќе вака да продолжам. Неможам да му раскинам на сегашниот греота ми е одиме 2 год и 6 месеци а и незнам дали бившиот ги има истите чувства за мене само пред неколку месеци има покажано знак ме додади на facebook и instagram. Можеби е глупо за facebook-ов но од ко се скаравме тој ме блокира бидејќи многу го повредував без причина се карав и од тогаш ме немаше одблокирано а да не зборуваме за додадено. Ве молам дадете ми некој совет..
Sigurna li si deka ona kon bivsiot e ljubov? Ne veruvam deka moze nekoj 2.5 god da bide so nekogo, a vo megjuvreme da ne go saka. Razmisli ubavo pominalo mn vreme otkako ste bile zaedno, Sega ste povozrasni, poinakvi, so poinakvi ocekuvanja, baranja I tn. Ne se jadosuvaj sto ne si znaela ni ti ni toj kako da se nosite so emociite, nekogas silnite emocii nasprema ne znam kako toa da go narecam ete gordost iako ne e toa toa, kako strav e od toa kolkava mokj IMA vrz tebe covek kogo go sakas, I ako partnerot ne moze da go amortizira toa nekako tie vrski zavrsuvaat kako tvojata. Razmisli, ne brzaj
Јас го сакам сегашниот но неможам да го заборавам бившиот. Дали е тоа причина што тој ми беше прв дечко незнам. Можеби и ме копка тоа што не завршивме како што треба не правевме муабет едноставно се разделивме. Многу прашања имам во глава на кои немам одговор а желна сум за одговори. Верувајте не е лесно.
Prvata ljubov ne se zaborava ama vekje slednata e najcesto sustinski podlaboka. Ako imas prasanja prasaj go, toa ne znaci deka treba da se smiris so nego I da go ostavis ovoj sto go sakas. Jas mislam deka sama sebe se Machis ama kako da cuvstvuvas taka napravi
Неможам да го прашам немам храброст а имам и гордост макар што тој секогаш ме караше за таа моја гордост. Но неможам додека имам врска со друг да зборувам со бивши тоа за мене е неверство затоа што сум многу верна и никогаш не сум го излагала.. Вака со милион прашања и чувствата во мене ќе си останам засекогаш.
Ti si znaes, unaku samo hrabrite uspevaat, site drugi otpagjaat, a za gordost hmm ne znam ednas te izlizgal znaci mu doslo preku glava vaseto. Aj, ostavi na vremeto mozebi slucajno kje se sretnete pa, kje go vidis sto covek e Sega I dali vredi tvoevo izmacuvanje.
Баш и затоа не правам ништо може се ќе биде залудно. Оставам на времето ако нешто сака да биде ќе биде.
Тажно е да запознаеш некој што мислиш дека е вистинскиот во погрешно време. Уште потажно е да се заљубиш во лажната слика што ја имаш за него. Се заљубуваш во фантазија, во нешто што не постои и пред да трепнеш пред тебе гледаш краток филм со сцени од заедничката иднина. Гледаш среќни моменти, само тоа и ти недостига... среќа и спокој во прегратката која мириса на страст, копнеж и совршенство. Се враќаш во реалноста и сфаќаш дека зад напнатиот поглед на смарагдните очи се крие вистинското лице. Лице на човек што не сака да биде љубен... лице на токсичен и злобен човек. Веќе и гордоста и сопственото јас е изгубено... трошката надеж не постои. За ова и сама не можам да си простам... што душата беше толку слепа да не го препознае ѓаволот. Но... го сретнав ангелот и среќна сум
Mnogu tazni prikazni, zal mi e devojki. Mojata najgolema ljubov ostana platonska,bev nekoi 14g se zaljubiv silno on ne mi obrakase vnimanie,odese so druga pred moi oci rece deka ne sum ubava,go odbiv za seks odamna bese toa, go vidov posle deset godini ubav ama ulav um se osmeliv da mu pisam na fb rece ostavi me jas ne ti zboram, ne sakam nisto so tebe,mi se derese bukvalno a jas prvpat se vlubiv iskreno ama on ne me bese zasluzil,odi so raspusteni zeni,nema vrska so god vidov na fb,on e covek za zalenje i karmata go unisti on ostana sam nakraj zasto e Bolen,mene me blokira od fb umot mu e vo avanturi samo ,mene mnogu me povredi emotivno, a negovata familija me smeta za bezobrazna rastur familija se,od cicko do bratucedi site po mene samo seks im e vo umot, brat mi mnogu me opomenuvase za toj decko ama jas ne se osvestiv dodeka ne vidov so svoi oci a na nego se mu kazav sto mislam
Имав 14 ипол кога се заљубив онака ненадејно .. Се почна од шала .. Се фатив со него од досада , не чувствував ништо за него .. Тој , велеше дека на цел глас би викал сите да чујат колку ме сака , а јас онака срамежливо си молчев . Не помина долго , се освестив дека ми влегол под кожа . Бевме заедно една година , се беше во ред , се до последните 2 месеци .. Не знам што му се случи , сигурно 10 месеци глумел па веќе му досади и си го покажа вистинското лице .. Последните 2 месеци за се се расправаше со мене , не ми посветуваше внимание , како да бегаше од мене .. На крај пукна .. Додека беше надвор од државава на натпревар , дознав дека ме изневерил , а кога се врати и сам ми потврди . Му фрлив во лице се што ми подарил и му реков да си оди со девојката со која ме изневери , не вреди за него да и кубам коси , реков кога таа ќе те остави , немој да доаѓаш на мојата врата да ме бараш бидејќи ќе ја бакнеш и ќе се вратиш од каде си дошол . Така и испадна . Јас , горделиво , за една ноќ го преболев , фатив дечко ( кој не го сакав ) , раскинав и со него , а после некое време се фатив со сегашниов сопруг . Тргнав по свој пат , и тој тргна по неговиот се додека еден ден не ми се јави на телефон да ми каже дека раскинале со неа и дека сака да разговараме .. Јас поверував дека сака да се искаже , а нема на кој и излегов пред кафиќот , неочекувано ме одвлечка во запуштена уличка , почна да ме соблекува на сила , и покрај моето " НЕ " сакаше да има секс со мене ... Тогаш сфатив дека тој бил мојата најголема грешка во животот . Не знам како го оттурнав , се подсредив малку и истрчав во школскиот двор каде беше другарка ми и сопругот ( тогаш имавме раскинато ) . Ја викнав неа на страна , и кажав што ми се случи и почнав да плачам и да се тресам , доживеав нервен слом , се можев да очекувам од него , но ова ми беше гром од ведро небо .. Сегашниов , веднаш примети дека нешто се случило и не сакам да му кажам .. Ме притисна и морав да му кажам ... Оттогаш наваму , ми се случија многу работи во животов , од заеднички пријатели со бившиов слушнав дека летово се оженил со некоја сосем трета девојка , не била од градов . Јас го преболев , одамна , меѓутоа случувањата оставија длабоки лузни во мене ... Научив како НЕ треба да го воспитам син ми , како да НЕ се однесува со девојка .. А нему , нека му е со среќа , се надевам дека девојчето што му е сопруга , нема да пати поради тој идиот .
Ова се случи одамна, пред 10 години. Иако сега не чуствувам апсолутно ништо, во тоа време бев и тоа како повредена. Имав 16 години и започнав врска со едно прекрасно момче. Се запознавме во интернат, јас имав другарка која не е од Скопје и често одев кај неа да ја посетувам. Уште на прв поглед многу ми се допадна. Имаше прекрасни очи и многу убава насмевка. Бев решена дека нема да превземам ништо но се се смени кога другарката ми кажа дека се распрашувал за мене и дека сум му се допаѓала. Така почнав да одам почесто кај неа а таа секогаш кога ќе отидев го викаше и него за да не зближи. Еден ден се смувавме а веќе наредниот започнавме врска. Во тоа време го сакав и многу ми значеше. Бевме заедно нешто повеќе од три месеци. Еден ден кога отидов во неговата соба, таму беше со цимерите и уште неколкумина непознати машки и женски. Зборуваа дека едно од тие девојчиња требало да оди на некаква операција поради некој здравствен проблем и се договараа дека требало да одат во петок навечер во некоја дискотека каде парите од влезниците ќе биле донирани за неа. Ми падна жал и јас дадов пари иако тој ден ни неможев да одам во дискотеката на забавата. Следниот ден по забавата кога се видовме тој беше некако ладен. Бевме заедно со други луѓе. Кога требаше да си одам стана да ме испрати и по пат ми кажа дека не сака да биде во врска повеќе туку дека може само да останеме на мување. Му одговорив дека не доаѓа такво нешто во предвид и дека нема повеќе да ме види. Тој прифати и се разделивме. Мислев дека светот ми се сруши. Плачев и посакувам да умрам. Уште повеќе се разочарав кога дознав дека на забавата се смувал со девојчето за кое се собираа донациите и ме изневерил. Но за среќа времето излечи се и за краток период го заборавив.
veruvaj I jas NE mozam da ja zaboravam mojata prva ljubov iaku Sega sum Vo brak I imam dete dve goduni. Koga pomisluvam na nego solzi mi tecaat. Mislam I nikogas nema da mozam da go zaboravam
Љубовта е само тажна приказна во целиот мој живот .... И сме скарани за стално ..! Сакав да ја пишам историјата на несреката што се нарекува љубов , но не ми личи на годините таков речник да користам...
да речам бев млада всушнос мала...мислев љубовта е само она што во себе го носиме мислев љубовта е вечност во која душата царува вечно....со пролетан памет долетав кон целта љубев и премногу верував дека се што чувствувам е она вистинското чувство за кое имав слушнато...долго време траеше таа ’’врска“ предолго за една личност не доволно созреана...и неможам да речам дека не сум била среќна,среќна бев но само затоа што јас така сакав...сега да се сетам сваќам колкава заблуда било што сметав дека имам се покрај себе...Се будиш-заспиваш веруваш...не е тешко! но јас немав иднина до тој човек ни пак можев бар да претпоставам што би ми следело,секое утро се будев сама со филџан полн кафе и со мисла што ли ке се случи на следната средба...дали ке ме погали или ке ме навреди?! се има случувано безброј пати да бидам осудена за тоа што му ја подарувам својата љубов токму нему...но јас продолжував да сакам...љубев и љубев безусловно верував дека сум сакана и среќна личност...заслепена од својата љубов ненормално верував дека вечно ќе е така.(покрај него пораснав)Поминуваа години се повеќе и повеќе бев повредена во тој занес не сватив како но многу брзо се впуштив во една да речам авантура си реков не би дознал зар не?! и тука започна се.... новата личност што навлезе во мојот живот (мислев само авантура) ми покажа колку многу недостатоци има во “љубовта на мојот живот“ токму таа иста личност е онаа личност која ме натера да сватам колку навистина секој од нас вреди...ме научи трезбено да донесувам одлуки.... ОВА Е МОЈАТА ТАЖНА ЉУБОВНА ПРИКАЗНА-СО СРЕЌЕН КРАЈ
Imam poveke tazni lubovni prikazni.. Zivotot mi e ko spanska serija, tolku tajni sto gi cuvam za sebe, prvpat ke gi spodelam. Imav decko devojki, edna godina zaedno, moja prva vrska, no jas kako jas komlicirana licnost, teska za lubov, covek treba da napravi mn.nesta za da pocnam da veruvam, se praev nedostizna I glumev filmovi, ili mozda znaev deka nas ja nemase hemijata do cekor da mu se predadam. Raskinavme, no ne mi bese zal. I pogodete sto, nekolku meseci podocna jas ne bev istata, karmata se vrati, mi se slucija teski nastani a jas bev sama, sakav samo troska lubov, podrska...I taka edna vecer, naprednatata tehnologija se potrudi da go sretnam toj harizmaticen decko. Uste se prasuvam kako jas nevinoto dusice se zalubiv I predadov za prvpat na nekoj nepoznat? No ne luge, koga go vidov mislev otsekogas go poznavam, nasite zivotni situacii bea slicni. Ne se kaam, no dramata traese kratko. Toj se pokaza vistinski a jas svativ deka nema nisto slicno megu nas. Vtorata lubov prekrasna, mi gi izleci starite rani, pocnav da go zasakuvam a toj mi kazuva deka ke se seli.... I sledno? Nz uste, ama jas veruvam deka lubovta e nad se, mozebi se ova bilo pogresno. Znaete, na nasite srca im treba vreme da go svatat toa sto umovite go znaat
Ја отворам темата и затворам и пак одново. Знам дека е премногу погрешно да размислувам воопшто за него камо ли да пишам нешто, Од првиот момент кога го видов знаев дека е погрешен човек, дека не е за мене, дека не ми доликува таков човек. Човек дупло постар од мене, сосема доволно за да ми биде татко. Човек со добра и искрена душа, добар другар, спремен секогаш да помогне ама некогаш многу одамна скршнал од патот и никогаш не се вратил на вистинскиот пат. И не не сакав и не сонував никогаш за тоа јас да бидам добрата девојка која ќе го смени. Знаев и бев сто посто сигурна дека тој никогаш нема да се смени, има грешки и грешки ама некои работи не се бришат, ниту менуваат. Вистинска дилема ми беше дали и да стапам во некаков контакт со него, зошто имав предчуство дека ќе ме повреди. Помеѓу толку многу јас го избрав него, нешто како да ме влечеше кон него. И конечно стапив во контакт со него, го гледав толку искрено како дете играчка што гледа, исто како мајка во своето дете што гледа. Со тек на време го засакав повеќе од се и ништо друго не ми беше важно. Предходно бев мало, наивно девојче ама со него мислам дека пораснав. Пред него не знаев да сакам ама него го сакав, искрено го сакав за прв пат во мојот живот а и после него не засакав повеќе никого. Тој беше единствениот кој знаеше да ме сослуша, разбере и насмее. Долго разговаравме и никогаш не ми здосадуваа тие разговори, обожавав да го слушам. Сонував со него брак и деца. Мал, топол ама и среќен дом. Многу сакаше да имаме син и ветив дека ќе му родам иако тоа е невозможно да се случи. Меѓу нас постоеа ѕидови кои го оддалечија од мене или не му дозволија доволно да ме сака. Бев храбра и денес сум за него да ги урнам тие ладни ѕидови само за да го видам. Само што сето тоа е залудно, никогаш не прифатив живот без него ама времето си го прави своето. Повеќе не го барам тоест го барам ама не толку често како порано. Бројот е исклучен недостапен, а не ми даваат друг број од него под изговор "не е тој за тебе не го барај повеќе" Би сакала да ја затворам таа тема од животот засекогаш и да не го барам ама срцето ми се кине штом помислам на него.
