Жално што трошев време размислувајђи за нас, жално што немав храброст многу порано да ставам крај на нашата врска.. Но, добро е, сега сум позрела и поискусна, знам што сакам и што всушност заслужувам.
Тоа беше пред 5 години. Другарка ми си фати дечко и една вечер она со другарките и со другарите негови отидовме у диско. И нормално од сите тој шо најмалце ми беше симпатичен мене ме засака. Ма нема шанси ја со него! Ок.. После некое време отидовме на одмор. Па и дечково таму. Пак запнал да се муваме. Ма нема шанси бе, види го каков е! Поминаа неколку недели, пак искачаме исто друштво и типов со нас. А од старт беше харизматичен и весел и забавен лик. Ама не, не, не ми се свиѓа џабе му е. Една вечер сосема изненадно ме баци. Ок, ај нека му е. Другата вечер ми се уарни. Ај нема везе и онака неам никој ама не, не ми е за сериозно. И така не ми беше ни за сериозно ни за никако и дур да трепнеш ние веќе месец и пол се мувавме по што следеше и секс и дур јас се убедував дека воопшто не ми значи не сфатив дека веќе сум вљубена во него... Сега сум мажена за мојата прва и голема љубов, но во срцево носам тајна која малкумина ја знаат. Љубов која сосема случајно ми се појави, која траеше многу кратко а која остави толку спомени. Мислев дека се е само "колку да ме легне" иако ме убедуваше дека не е така не му верував. Изгубивме контакт и го сретнав два дена пред мојата свадба за да ми каже дека и после 5години сеуште се сеќава на секој мал детал од тие два три месеци поминати заедно и дека сеуште не ме заборавил..тоа е мојата тажна љубовна приказна
Ова е втората тажна љубов која ја доживувам. На почетокот беше супер скоро 3 години но сега последниве месеци јас осеќам голема криза, а партнерот не постојано ме прашува што мие и која е причината што сум тажна. Се осеќам како да ме гуши но неможам да ги поделам емоциите и да одлучам дали навистина е така или е во мене проблемот. Не би можела да го оставам, а неможам ни со него
