Мојот татко...

Татко ми е починат, на некоја средна возраст. Имавме супер однос, татина ќерка бев но ми недостасува секој ден се повеќе. Дури кога почина сватив дека треба секој момент да се цени со блиските, какво време дојде, денес не има утре не нема.

 

Ne mozam mnogu da zboram, a ni da pisuvam na temava. Nekolku pati ja otvoriv i odma ja zatvarav. Uste mi e svezo.. Kako vcera da bese koga mi se urna svetot.
Mojot tatko mene mi bese i se uste mi e idol. Redok covek. Vnimatelen, nezen, sekogas zagrizen i tuka za mene. Me nauci kako da se boram vo zivotot i da ne se predavam. Sekoj den mi e vo mislite i posakuvam da e do mene. Posakuvam da me gusne bar uste ednas. Bar uste ednas da odime da planinarime zaedno. Ili da crtame zaedno, da me uci matematika, ili da go rasprasuvam za koli, motori, gradinarstvo, pa i za gotvenje. Mozebi bese obicen covek, avtomehanicar, no zatoa bese mnogu sestran i so golema dusa. I za mene e i kje ostane najgolemiot covek koj bil del od mojot zivot. Se bi dala na svetot, nisto i nikoj ne mi treba povekje, od toa da imam bar uste eden den so nego.

 

Ne vredi da se narece tatko.I ic ne mi e krivo sto go nemam.

 

Татко ми почина кога имав 7 години. Многу добро го паметам постојано одев на работа со него, си спиев со него и со мама секогаш, бев навистина татина ќерка. Премногу ми е тешко што го изгубив болката ми е се поголема секој ден. Најмногу ме боли што Господ ми го зеде прерано. Јас имав роденден на 1 а тој почина на 7-ми точно на Божиќ, сите велеа дека е некое чудо бидејќи беше многу добар...

 

Идолот на мојот живот,го следам секој негов чекор.Татко борец,оставен сам на себе од неговите родители,никогаш нема да го напуштам или оставам сам ТИ СИ МОЈОТ НАЈГОЛЕМ БОРЕЦ НА СВЕТОТ.

 

Викаат дека времето лечи се
Мојот татко го немам веќе 7 години,и исто е чуството

 

uste ne sum go prebolila....tesko se preboluva velat vremeto leci.......nekako kaj mene mnogu ne leci,mojot tatko bese strog, pravicen, cesen.......toa e mojot tatko....pominaa 5 godini kako pocina.......bolkata e ista....zivot toa e

 

Таа болка никогаш за жал нема да исчезне.

 

Немам што да се пофалам на оваа тема... Никогаш не се грижел за своите деца, дали имале да јадат или не, важно било тој да биде најаден и напиен, за другите не му е гајле. Кога се роди брат ми (постар е од мене) мајка ми се запишувала за едно млеко од 50 денари, за тој да има и да си ги исполнува своите каприци. Сите бебешки работи кои се неопходни за секое бебе ги немал. Цуцли, корита и ред други работи не му имаа купено, затоа што не е важно тоа, ќе порасне де, после сите работи ќе се фрлат. После 4 години дојдов и јас на свет и не беше ништо поинаку, освен тоа што за разлика од брат ми јас ги имав сите неопходни бебешки работи кои ми ги купија чичко ми и стрина ми. Мајка ми немаше многу пари и не можеше да си дозволи многу. Млека, храна и ред други работи се снаоѓала како знаела и умеела, а за време на двете бремености не се хранела здраво, ниту пак овошје па затоа не доела само по два-три месеца, колку што имала млеко.
Човекот излегувал по кафани, се дружел, јадел и пиел додека ние тројцата дома седевме ко мисири. Најтрагично е што неговата мајка наместо да го седне и да му ги воочи грешките таа му помагала за уште повеќе да аздисува давајќи му пари за да шета. Мајка ми сакајќи да ја промени ситуацијата отишла кај неа (горе седиме ние, доле седеа они) и кажал да разговара со него и да се смири, на тоа таа и возвратила, цитирам: "Ауу, па маж е, нека шета. Ти си жена дома ќе седиш." Инаку мајка му умре кога сум имал само 4 месеци од срцев удар. Мајка ми немала пари дома да направи ручек ниту пак да купи кашички за да го нарани брат ми, ама затоа нејзината свекрва си купивала млека и кашички за таа да си јаде. Болна била и морала да се храни здраво. Уште потрагично е што имале пари, во превод биле скржави и не давале.
Спомнав дека излегувал по кафани и пиел, автоматски на ова е алкохоличар. Во такви семејства, со такви психопати сите знаеме што следува. Тепање со каиш, малтретирање, навреди, пцовки, бркање од дома. Трауми. Така беше отприлика година-две. Со брат ми пораснавме па можевме и да се спротивставиме и престана. Меѓутоа неговото понашање не се смени, ист е, само што не пие толку. Пред неколку месеци мајка ми зема кредит и еден ден ги броев парите и фалеа 2,000 ден. Му кажавме вика не зел тој, брат ми да не зел (тоа време не живееше со нас). Сакаше да каже дека брат ми ги украл парите, а он да си го спаси гзот, наклевети и плука по сопственото дете. Кога правев матура исто ми фалеа пари, не беа многу 1,000. Да не ги изброев немаше да знам. Кога некој не кажува што зел, значи краде. Краде од сопствените деца.

До ден денес сум во лоши односи со него, едноставно само лоши работи и трауми имам доживеано од него.
Никогаш не се трудел за нас, лишани сме од одмори и кафиња. Затоа што тој треба да испадне.
Сметам дека се оженил затоа што морал да се ожени и направил деца, затоа што тоа го бара бракот, а не затоа што сакал. Му фали родителски инстикт, љубов, разбирање....сè му фали. Душата му е празна. На сопствените деца им се обраќа со стока, говеда, плука и навредува по она што му е дадено од Бога, по она што го створил. Не знае дури ни кога децата му се родени, ниту ни честитал некогаш роденден. Не се обратил со "сине" никогаш, ниту пак му се обраќам со зборот тато. Тој збор во мојот вокабулар не постои.
Полн е со гревови за кој еден ден ќе си плати и сум рекол дека нема да го гледам како човек кој поминува низ тежок период, туку како човек кој си ѓи плаќа своите гревови. Сум размислувал дури и ако умре утре дали ќе заплачам, мислам дека нема. И нема да одам на неговиот гроб за да запалам свеќа, кога ништо не ме врзува за него.
Во неговите очи ние за сè сме криви и дека немам почитување спрема него, а тој никогаш немал спрема мене и сега префрлува за тоа.
Сметам дека Господ никогаш не требало да му подари деца, за разлика од брат му (чичко ми) кој веќе 20 и кусур години нема деца, ама затоа тој нас нè гледа како свои и ни помага.
Децата се свето нешто и треба и така да се гледаат. На секое дете му е потребен родител, ама не секој родител заслужува дете. Тој е еден од нив кој не заслужува.
И еден ден кога ќе се разболи и ќе не може ни до веце да отиде, нема да бидам тука. Нема да му помагам, има уште еден син, а ако сака тој нека му помага. Јас не планирам, тогаш ќе бидам зафатен со мојот живот, да бидам среќен и да уживам во животот, ќе ги исполнувам моите празнини кои требало да се исполнат низ детството и младиот период. Тоа ќе правам.
Толку.
А за сите оние кои се во добри односи со нивните татковци ќе им порачам само и понатаму да се сакаат, помагаат и почитуваат. Да имаат само убави моменти. Животот е краток и не знаме утрешниот ден што носи.

 

Иако редовно го забораваш мојот роденден како и сè останато врзано со мене, јас ќе бидам примерна ќеркичка и ќе ти го честитам твојот. Нека ти е среќен 52-тиот. И не дека нешто ме боли, баш напротив убава животна лекција си ми, и без твоја потпора да станам човек. The best view comes after the hardest climb.

Имај убав ден. Cheers

 

За татко ми можам да кажам дека е добар човек,вреден е,сака да помага на сите да им прави услуга.Комуникативен е и знае да се шегува кога е со друштво па и некогаш со нас,но не можам едноставно да го разберам.Во еден момент како да е многу добар како да сака да ми помогне,а веќе во следниот како да посакува да не постојам.Знам дека се мачат со мајками за да имаме што да јадеме и убаво да се облекуваме,но јас и брат ми не сме дужни да го трпиме тоа малтретирање кое ми влијае психички.Братми е помал и не разбира тој,ама јас досега имам лоши моменти поминато досега што кога сум во депресивна состојба неможам да издржам се потсетувам на се што имам претрпено.Доста навредливи зборови па и некои физички малтретирања имам од него кои не сум ги заслужила.Ме третира како да сум способна за се,треба да изигравам и родител и мајка во куќата.Океј секако дека ке ја заменувам мајками кога таа ке неможе,ама многу сакаав и очекував да има повеќе сваќања за мене и моите потреби,дури сакав барем еден од моите родители да ми беше подршка и потпора - најдобар пријател.Секогаш инает води со мене,за ситници ми се развикува и праве проблеми дома,и ме казнува да не излегувам,дури и за глупостите на брат ми јас секогаш за се сум крива.Мајками нема никакво реагирање на тоа,таа па никогаш не зела да седне да направе убав маубет со мене,секгоаш ми вели за излегување прашувај си го таткоти не мене,а некогаш општо што ќе и споделам таа зинала уста се му пренесува на таткоми.Никогаш не ме криела,и не ни сакам да и се доверувам,често се допишувам со машки и таа само глупости зборува и прави збрки што не дошло уште да ме омажи за еден од нив.Однејзе неможам да имам пријатели..Што и да направат за мене секогаш ми го преговарат,ме оптеретуваат кажувајки за нивниот живот што и каков бил по 1000 пати.Секој си има различен живот немора да значи дека ако мајками се омажила на 16 дека и јас ќе се омажам.Одсекогаш ме делеле од другите кога станува збор за излегување секогаш јас многу порано се враќам од нив.Јас сум задоволна од ова што ми го принудуваат и знам какви можности можат да ми дадат,не ни барам повеќе од тоа.Како велат пушти си го јорганот колку што ти е долг.Порано посакував да беше се поинаку и односите дома да ни беа подобри без караници секоја ден и нервози.Сега сум навикната и неможам да поднесам добар однос.Секоја чест на тие што имаат татковци кои ги сметаат за се во животот..Мене не ми било пишано јас да кажам какво е чуството кога си во татковата прегратка..

 

Е целосно избришан од мојот живот.

 

И мојот почнувајки од денеска.
Жив го закопав засекогаш.

 

Зошто?

 

Гледам многу не' има на форумов кои делиме иста болка... и татко ми почина кога јас имав 16... ништо не дочека, многу брзо си замина од мене... болката не се намалува за жал иако поминаа многу години... Не покажувам чувства пред други, нејќам да ме жалат или да ги растажувам, но морам некогаш некаде да се испразнам... а, вам кои ви се живи татковците, греота е да ги „бришите“ од животите, сега кога веќе го нема, жалам за секој збор крив што сум го упатила... родителите се жртви, штета што некои тоа касно го сфаќаат... малку можеби избегав од темава, но бар поштено се исповедав...
една песна која ме корне кога ја слушам:

 

......

 

Би сакала да напишам некоја реченица во името на мојата мајка.Мојот дедо односно татко на мојата мајка беше предобарр човек иако имал период да се коцка но тој не знаеше на жена да викне да ја удри денеска е 6 години од неговата смрт старшно ми недостига да ми подаде рака кога ни е тешко со мајка ми.Татко ми е алкохоличар и кога пие не знае што прави, ама кога не пие он е добар не ни се сеќава што правел.До мојот дедо таткото на мојата мајка уште еднаш ми недостигаш за сите овие години те носам во срцево мое се надев дека еден кога ке дојдам горе ке се видиме.

 

Ме расплачи.

 

Супер чoвек, нa местo. Предoбaр е и никaкo дa сфaти декa не сме 83ќa и декa дoбринaтa у oвa време е рaмнa нa глупoст. Се дешaвa пoнекoгaш дa се зaкaрaме зa oвa, aли брзo пoминувa.

Мислaм декa тaa дoбринa јa имaше у мене всaденo дo пред 2-3 гoдини и нoрмaлнo кaкo пoминувaaт гoдините, убеден сум декa рaди тoa сум испуштил некoлку девoјки. И рaбoтa сум испуштил рaди тoa.

Некoгaш у лутинa му викaв пред некoјa гoдинa е рaди твoетo вoспитувaње, oвaa не знaев дa јa лaжaм
нa времетo никoгaш немa дa ти прoстaм и дa ти гo зaбoрaвaм oвa. И нoрмaлнo, дoбaр, културен, вoспитaн ќе и здoсaдиш и ќе те oткaчи.

Oтсекoгaш сестрa ми му билa oмиленa. Тoa сите гo знaaт. И нимaлку не ми пречи тoa, нaпрoтив мислaм декa тoa ме нaпрaи пoдoбaр чoвек.

Али нa мoе дете никoгaш не би му прoгледувaл низ прсти, буквaлнo зa ништo. Нaјмaлку зa неучење и кaкo тoa прoфесoрите биле лoши, a ти 10 пaти пoлaгaш и не мoжеш дa извaдиш 50 пoени зa шескa.

Двaјцaтa сo мaјкa ми се мнoгу уплaшени луѓе. Ќе видaт некoј дoктoр нa некoјa утринскa емисијa и пoчнувaaт сo симптoмите дa се жaлaт.
У шестo oдделение ме oднесoa нa дoктoр зaштo секoј ден сум идел у библиoтекa дa читaм книги.
Абе нa психијaтaр ме нoсеше пред некoј месец зaшo сум се сменил у пoнaшaњетo.
Викaм глеaш сеa и дoктoркaтa ќе те прaи будaлa oти си нaивен, ќе си препишувa лекoви, a не требa. И тие мaлку пaри шo ги имaш ќе ти ги земе.

Среќa си нaпрaив муaбет сo дoктoркaтa и се зaврши сo еден рaзгoвoр, се изнaсмеaвме сo неa и ми викa шo е бе сo луѓевo шo се тoлку уплaшени.

Абе и рече нa дoктoркaтa син ми се фaли декa имaл 5 женски кaжете му декa тoa не е у ред. Штa речи? Зa oвa ли се иде нa психијaтaр.
Тaкви нaивни кaкo вaс чекaaт oни дa им сoбирaaт пaрите.

Мa и интереснo ми е кoгa се рaспрaaме зa глупoсти. Али ептен ме нервирa кoгa се инaетaт и двaјцaтa, a не знaaт.

Лaни имaше еднa рутинскa интервенцијa у Скoпје и двaјцaтa беa преплaшени. Oткaкo пoминa интервенцијaтa кoгa пoчнa брзo дa oди пoлн сo живoт нa црвенo ќе пoминеше, викaм, пoлекa, сеa oд бoлницa излезе здрaв, сaкaш дa те згaзaт?

Предaвa музичкo у oснoвнo и дури децaтa oд 13-14 гoдини му викaле дa се смени пoшo е предoбaр, aли нa 55 гoдини не се мењaвa чoвек.

 

Tatko mi e zlato, zatoa e tatko Zlatko jas i sestra mi od koga se razvede od majka mi si ostanavme so nego, postabilna licnost e od majka mi... Jas i sama sakav da ostanam so nego, maloletni bevme i dvete no i srekja sto otidovme so nego. Do den denes kje me gusne i kje mi rece mnogu sum srekjen sto pokraj tolku problemi vie ne zabegavte, a zasluzen za toa e on, super vospituvac... Mnogu, mnogu si go sakam, sum mu placela i mi placel na ramo iako nemal mnogu da ni pruzi, najgolemoto bogatstvo ljubovta ni ja pruzil...
I pokraj se ne si najde druga zena, nikogas ne bi mu prerekla za toa, duri i mu vikavme da si najde, mu treba ljubov i srekja i na nego, a mladicok tatko imam, 46 godini hh, jas imam 23...