Ќе видиш ваква тема, ќе ти текне.. Ќе сакаш да се истушиш. Беља. Една одлука, една слабост негова ги уништи неговиот живот и животите на мајка ми, брат ми и мојот. Алкохолизмот. Како мала бев блиска со него. Игравме, се бркавме, ме носеше во парк, на количиња, се ми купуваше. Тие спомени се единствените добри што ги имам од него. Другите се крајна фаза на алкохолизам, насилство кон мајка ми, тепање, караници, болници, плачење, немири, болка, и психички трауми за цел живот! Кога ќе беше трезен, беше супер. Кон сите. И кон мајка ми и кон нас. Кога ќе се напиеше не знам зошто бесот во мајка ми му беше. Мајка ми трпела, трпела и на 36 години почина од срце без претходни срцеви болести. Почина од жал и срам. Јас пред нецел месец наполнав 7 години кога почина. Брат ми 13. И тогаш, наместо да се свести наместо да се покаe да види што направи, само си продолжи. Ни јас ни брат ми сме немале НИКАКВА љубов. Ај јас што си имам трауми големи, ама брат ми... Е тој си има трауми и тоа какви. Секој ден се молам да ги надмини ама тој се памти оти голем беше. Сами си пораснавме. Фала Богу имам две тетки и баба дома па тие ме пораснаа. Посебно тетката-сестра на мајка ми! Неа и должиме се. Сега состојбата е иста. Секој ден е пијан кога повеќе кога помалце. Работи за работење и ни овозможува за живот и кон нас никогаш не бил насилен, ама кратко кажано го еба животот на целото наше семејство. И гледам дека пати. И некогаш на кратко ми причинува задоволство тоа. Дека си го добива она што го заслужил. Не знам каква личност ме прави мене тоа ама така е. Ретко ме прашува за факултетот како ми е дали полагам, нешто ситници за дечко ми или за на одмор. Повеќето од времето не ни е во состојба да разговара, а искрено и мислам дека сега е касно. Многу пати имам сонувано за љубов, за семејство, хармонија и мир. Од срце ви блазесувам на сите што го имате тоа. Ама на крајот ме научи многу важна лекција мојот татко. Додека сите се стремат да најдат партнер како нивниот татко, јас ќе се стремам да најдам партнер што ни малце не е како мојот татко. Оти знам како не треба. Заради него немам дозволено ни едно машко да ме навреди, да ми се развика, или скраја било рака да крени на мене оти тогаш ќе плати и за тие што немаат платено. Никогаш, никогаш нема да дозволам насилство. НИКОГАШ! По никоја цена верувајте. И ви се имам обратено на сите што трпите насилство ако се пронајдите, што си викате дека за децата трпите- НЕ! Му го уништувате само животот. Мислам дека баш заради децата ако е дисфункционално семејството со насилство, коцкање, дроги, неслога итн подобро е секој по свој пат. Ах.
kaj mene obratno bese pa, majka mi bese alkoholicar, duri koga si otide srekjna bev deka ima mir vo kukja...
tatko mi pocina pred edna godina,koga imav 17 koga mi bese najpotreben, mnogu bev povrzana so nego premnogu, i seuste nemozam da poveruvam deka go nema. Sakajte i pocituvajte gi roditelite ke vi falat premnogu...
И ние секогаш ќе имаме некој кој не чува и гледа од небото. Зошто таквите личности се ангели чувари, иако не се до нас тие живеат во нашите срца.
Prvo ke se izvinam za latinicava nemam mak podrska. Mojot tatko,mojot idol,mojot heroj..... Sekogas bil tuka za mene i da me pofali i da me iskara. Covek so karakter i cvrst stav. Covek koj se topi kako kocka mraz na sonce za svoeto milenice,covek koj bi zrtvuval se za negovite deca da bidat srekni i da ne patat. Bese izvaden od rabota ne dozvoli nemastijata da se odrazi na nas,odese po cel den na rabota privatno se macese samo nisto da ne ni fali.... Bese bolen,imase operacija lezese nekolku pati vo bolnica.Za mene mnogu tezok period,kolku samo strav,bolka,crni misli,i solzi proleani. Srekja se e zad nas sega e vo najdobar red,ne e sjajno ama ne e i tolku loso kolku sto bese. Mu blagodaram na boga sto e ziv,da me druzi i sovetuva vo zivotov. TATO TE SAKAM.
Татко ми е една прекрасна личност и толку добра и наивна просто да не веруваш само кога се работи за другите, додека за семејството е друга прича алкохолот си го прави своето.Два пати има избегнато смрт и пак не му иде умот не му е грижа за никој, мразам алкохоличари и се поврзано со нив Мајка ми цел живот се мачи да го извади од долгови и се дивам колку храбра жена е, и покрај сите проблеми таа успеа да ни го покаже правиот пат За се е заслужна мајка ми додека пак татко ми е само фигура покрај неа, паразит, неработник...Толку , тешко е ова што го кажувам јас само сакам да имам нормален татко како и сите други
Мојот татко... За жал и мојата приказна не е, како што вели Никола Тодороски, волшебна и розева. Мојот татко ми е повеќе странец отколку татко. Порано беше алкохоличар, а тоа раѓа насилство. Ми даваше пари кога требаше но јас не почувствував вистинска татковска љубов од негова страна. Се грижеше за мене одвреме навреме само не знам дали од срце или затоа што тоа му е должност. Сега е пензионер, исто и мајка ми. Таа е болна а тој иако се грижи за неа, тоа не го прави со волја туку со нервоза. Дома секој ден се караме, тој цело време само вика. Пензијата ја троши давајќи на други луѓе и имаме многу долгови. Најлошо е што ја малтретира и удира мајка ми која не може да му врати. Ми било жал да го пријавам затоа што ми е татко, но и ако го пријавам после ќе нема кој да се грижи за мајка ми, јас студирам во друг град а сестра ми е мажена и не живее со нас. Нејзината скромна пензија не е доволна за да биде сместена во институција за стари лица. Свесна сум дека ако прво мајка ми почине, јас ќе бидам препуштена сама на себе. Од татко ми може да имам некоја минимална потпора. Фала богу сум доволно возрасна за да можам да се снаоѓам. Јас не знам за татковска љубов, но затоа моите деца ќе знаат.
Татко ми.....тешко ми е да зборувам било како за мојот татко, бидејќи сум самохрана мајка и мојот син нема да има татко. Додека мајка ми ми овозможи да имам татко покрај мене, јас тоа нема да го направам за мојот син и тој секогаш ќе има празно место во неговото срце, без оглед на тоа што и да направам или колку и да му овозможам, било на емотивен било на финансиски план. И не е само што сме разведени, тој не го има запознато својот татко, не знае што значи да има татко. Понекогаш мислам дека ќе му биди полесно така, но знам дека ќе му фали секогаш. А татко ми се грижи и за мене и за син ми. Некогаш си велам дека тој можеби делумно ќе му биди и татко на син ми. Јбг живот, од оваа кожа во друга не може
баш ми е жал за вашите приказни,искрено не можам и не сакам да поверувам дека постојат такви татковци За мене татко ми е татичко,најдобриот татичко на светот (знам дека сум пристрасна ). Од него за нас никогаш немало НЕ,НЕ може,НЕ сакам... имал немал,можел,неможел неговиот одговор е ДА ќерко.Од мала сум приврзана за татко му,уште секоја вечер ме носеше на прошетка покрај езеро и да каснеме домашно приготвено сендвиче,затоа што само така сум јадела.Секоја домашна до 6 то одделение заедно сме ја пишувале... Цел живот, душата му излезе се дури не успеа да ни овозможи мене и на сестри те убав живот,да сме имале наследство да ни остане,да не зависиме од никого.И да многу створил,со работа направи никогаш повеќе да не се грижиме за финансии,секогаш да имаме место за живеење и финансии доволни да неморам никогаш да работам,но јас сепак ќе работам,моментално сум на половина пат да станам академски граѓанин, сакам да го одржам она што тој го створил за нас, да остане за моите деца и за децата на моите сестри, да го умножиме... Пишувајќи сфатив дека направив грешка,ја изоставив мајка ми која му била подршка,заедно створиле мајка ми е построгата,нели мора да има некој да не одржува во ред.Многу ќе ми биде тешко знаете кога но несакам да помислам на тоа.
Хехе ова јако беше за мајка ти....секогаш се мајките построги, а јас имам улога и да викам и да го галам малиот. Урнебес е...по една минута од кога ќе го искарам, ќе дојди и ќе се гали со мене. И бидејќи не му викам без причина, никогаш без причина, не ми се лути воопшто. Сакам и да го научам на ред и да си го разгалам по малку љубов е тој на мајка му
Татко ми е мојот живот.Он е мојата мајка! На 4 месечна возраст жената што ме родила ме оставила на таткоми и заминала со друг,не оставајки ми ни трошка љубов,ни мало значење.Така,си отишла.Од таа ден,таткоми ми е се на мене,ме израсна во културна личност со многу љубов и ни ден не дозволи да приметам дека ми фали нешто,дека недостига мајка во приказната.Илјада пати сум кажала Фала му на Бога што тој останал покрај мене а таа си отишла.Ни ден не би сменила од нашиот живот.Ме сака премногу,а сега и кога ја имам керками,ја обожава.Секој ден е покрај неа,ја зима,ја шета,неможе без неа.И јас премногу го сакам него,он е мојот непресушен извор на љубов.... Фала ти татичко што ме одгледа,што не ме остави
И мајка ми и татко ми подеднакво ги сакам, и двајцата се души, живот би дала за нив. Но бидејќи темата е "мојот татко" ќе продолжам за него да зборам. Весел човек по природа, искрен, чесен, но понекогаш и строг. Се што прави, прави за јас и брат ми да бидеме среќни. Тој како дете ја немал таа љубов од неговите родители, уште од мал сам заработувал за леб. Заради тоа денес е он ваков. Полн со љубов кон своите деца затоа што знае како е кога ја немаш од своите родители. Им се поклонувам на двајцата и им се восхитувам на нивната издржливост и сила што ја имаат. Да ми се живи и здрави уште 200 години.
Татко ми е умоболен, неинтелегентен, недозреан, нереален ЛУД човек. Го жалам но повеќе ја жалам мајка ми што го поминува животот со него. Психичка малтетажа преголема
Татко е оној кој сака да ме фати пред да паднам,ми дава рака и ме подига. Татко е оној кој ме штити од правење грешки,и ми го покажува вистинскиот пат. Неговото срце се крши тивко кога ке ме повредат. Татко е оној кој ми ги брише солзите кога плачам. Ме кара кога ги кршам правилата, се радува кога ке успеам, а ме теши кога губам. ТАТО Е СЕКОГАШ ТУКА ЗА МЕНЕ!!! ТЕ САКАМ ТАТО!!!!!
Mojot tatko e relativno cuden covek . Znam deka od sekogas se grizel da ni obezbedi se na mene i sestra mi , no nekako , nikogas ne pokazal emocii kon nas . A znam deka neizmerno ne saka , samo e premnogu zatvoren vo sebe . Nikogas ne pominuval vreme so nas , poveke bil na rabotnoto mesto ( ortacki kolonijal ) otkolku so nas . Duri i praznicite gi pominuvavme bez nego . I seuste e taka . Inaku e dosta grizliv roditel , zaedno so majka mi , sekogas gledale da ni udovolat , na ovoj ili onoj nacin . Sekako , mama sekogas bila so postrogi merki , no se toa za nase dobro , se znae . Tatko mi nikogas ne ne udril i ne ni povisil ton na mene i sesra mi . Kako i da e , i dvajcata neizmerno si gi sakam i ne bi mozela da si zamislam kako bi ziveela ako nekoj od niv ne bi bil tuka poveke .
Mojot tatko e moeto se. Iako veke sum mazena znam koga ke go vidam da zemam da go guskam I baknuvam kako koga sum bila dete. Od nego gi imam dobieno najvrednite soveti, I najdobrite lekcii kako treba kako ne treba. I mene I ba sestra mi ni bila pruzena ogromna ljubov. Tato te sakam, mamo I tebe, vie ste super roditeli! Samo da mi se zivi I zdravi!!!
Постои ли некоја институција каде што може да се пријави тежок алкохоличар и да преземат нешто одговорни лица? Татко ми р алкохоличар и веќе ова не се поднесува. Не не малтретира физички ама секојдневни кавги навреди не се поднесуваат. Каде може да се обратиме, има ли воопшто решение за оваа ситуација ?
За жал тука и да го пријавиш нема да добиеш ништо со тоа. Не ме сфаќај погрешно, но овде и при физичко малтретирање, по пријавувањето ќе го држат преку сила една вечер или ќе плати парична казна и тоа е тоа..и секако екстремни ситуации кога се носат во сигурна куќа, но потоа пак иста приказна. Не сакам да те разочарам, но единствен начин е да се разделат со мајка ти и ништо друго не бива. (Или евентуално семејна терапија, но не верувам дека ќе ја прифати)
