Зависи до навредата. Ако ме заболе многу ќе му вратам и јас на исти начин па макар да биде многу долно.
Кога некој ќе се обиде да ме навреди, прво кај мене се јавува некоја страшна нервоза и тогаш знам да бидам многу безобразна, баш целам кон тоа што најмногу боли ( за друг пат да не му текне )... Откако ќе помине се, почнувам да ги тумачам зборовите упатени кон мене од сите можни агли, зошто биле кажани? како биле кажани? итн итн... и донесувам заклучок дали да се нервирам или не. Инаку нешто што може најмногу да ме навреди се кажани зборови, многу повеќе од лоши дела.... Зборот за мене е најсилно нешто и затоа секогаш се трудам дури и кога ќе се скарам со некого да ги одбирам зборовите и се држам на таа една поставена граница, до моментот кога/ако другиот ќе ја прекорачи. Инаку пример, со дечко ми- никогаш ама никогаш не сме си кажале погрдни зборови како : сељак или глуп, а НАЈМАЛКУ да се опцуеме.... Се имаме договорено од многу одамна дека што и да е- ќе пазиме на зборовите што ги упатуваме и така е и ден денес.
Секој може да те навреди, но памти па врати. Кога на луѓето им дозволуваш многу работи, ќе те навредуваат секако. Исто така, зависи за која личност станува збор, ако ме навредува некој небитен баш ми е гајле, не се замарам, но ако некој што стварно ми значи, ќе размислам малце.
порано ми беше тешко се трескав од земја плачев таква сум се си ставам на срце ама со тек на време и не ми преставува проблем. Ама во граници некат е премногу кажаното
Не можам да поднесам навреди од типот „ти го плеснав на шала на смеа„ а се гледа дека одамна ти го мисли да ти го каже - на таквите навреди треба да си безобразен и да враќаш без шала и смеа. а исто така мразам луѓе што немаат осет, дебелокошци, што не бираат што пред кого и каде зборуваат и што просто те напаѓаат со муабетите....ми се крева косата на глава, па и контактите со таквите се сведени на минимум. Често не знам да изреагирам на време, пошто ми се чини во моментот неверојатно дека некој би си дозволил да ти каже такво нешто, ама затоа после цел ден мислам.... за мене важи - правих се речи, увек касно сетим, одговор знам кад останем сам
Можат гадно да ме навредат а јас ништо да не речам. Потоа цел ден ќе бидам нервозна и ќе си мислам што се сум можела да речам ама знам дека не би рекла реално. Но, затоа сум злопамтило па сето тоа ќе си го ставам во умот. Скоро се простувам, такво човече сум па брзо заборавам. За омраза да не збориме, не умеам да мразам. Не сум безобразна или импулсивна ама ако некој добро ме навреди некој ден ќе вратам. Никогаш не паѓам ниско. Im a lady, not a bitch. Ама ќе вратам не во зборови, во дела. А тоа е дури полошо на некој начин. Revenge is sweet when is served cold.
На навреди секогаш ми е тешко да вратам. Се сметам себе си за личност која многу внимава на кој што ќе му каже и не е брзоплета па кога некој ќе ми плесни нешто најчесто се збунувам и се повлекувам со мисла да не го повредам. После 5 минути обично ми е страшно криво што не сум им дала на личноста која ме навреди тоа што заслужува ама секое чудо за три дена. Исто така многу често ми се случува да знам дека некоја личност ме има навредено ама за жива глава да не ми текнува за што било поточно. Магарица смотана до даска сум кога доаѓа за конфликити и расправии.
И зборови и дела. Зависи колкава тежина има различно може да го примам. Ако е дело тогаш може и да го заборавам. Но ако се зборови упатени према мене, а уште повеќе да има други луѓе, што би слушнале, упатувам поглед (во смисла да се преиспита што зборува дотичниот/та, нешто слично на ова смајли - ) Премолчувам, зошто во тој момент и дотичниот/та и околината преку погледот се свесни дека зборовите отишле предалеку, па ако продолжат едноставно вртам грб и си одам, зошто јас неможам да си дзоволам да губам време и да стојам луѓе од чија уста излегуваат навреди, едноставно ги игнорирам. Кога ќе сум сама подоцна анализирам зошто со такви навредиви зборови ми се обратиле, се испитувам да не сум поттикнала јас таква реакција. Морам и кај себе да го побарам виновникот. Но во принцип, во моментот давам знак, премолчувам, вртам грб, си одам, игнорирам. Не правам сцени и галами. Никогаш нема повторно да остварам контакт со нив, се додека не ми се извини. Па дури и тогаш би била на дистанца.
Мразам навреди!Дали се тие кажани во живо или напишани и упатени кон мене сеисто.Навреда си е навреда.Ниеден човек не е над друг за да може да го навредува.
Имуна сум, ретко кога нешто може стварно да допре до мене и да ме навреди, а и не се замарам. Како би можело да ме боли збор кажан од личност што нема поим за тоа која сум јас и каква сум. Луѓето што ги сакам никогаш не ме навредиле, освен со сестра ми секој ден што се вреѓаме, тоа не се рачуна
денес во класот професорката му рече на едно машко од класот да седне до мене бидејки она така го намести.. он седна али почна да ја прашува дали дозволува да иде во последна клупа несакал до мене да седи.. и оваа рече или тука или кај педагогот бирај сам.. и тој рече некои луге незнаат за туш . и цел клас почна да ми се смее ме посрамоти ненормално.. а незнам што беше фората секој ден по 2 пути се туширам ко болна сум за такви работи.. нарочно праи така за да сите ми се смеат.. многу ме навреди и ме посрамоти.. што понатака?
Цццц, и ти враќај на тоа не ќути и ти навредувај го!Не покажувај слабост,туку заби!Ете така ќе те почитуваат!Ова од искуството мое какво такво,ти кажувам.
Исто и јас како тебе, ноо кога дошле моите 5 минути да го возратам ударот и одмаздам, сум се повлекувала, незнам зашто но од внатре нешто ме сопира и вели НЕ ВРЕДИ! Сакаш верувај или не, нешто силно ме спречувало да се одмаздам. На луѓето што не ми одговараат во животот единствено нешто што сум го направила е комплетно отфрлање од мојот живот и игнор на истите, кучињата алот да им го јадат, да лазат по земја да ме молат не би обрнала внимание, до толку успеав да се ојакнам, ама за одмазда се уште не сум способна. Едноставно неможам.
Се навредувам многу често , и тоа од блиски личности кои ми значат .... им се лутам , се противам на тоа што ќе го кажат, потоа наоѓам момент и ги ставам во таква ситуација каква што ме ставиле тие мене , со еден збор им враќам ..... а ако некоја не толку значајна особа ме навреди , повеќе не постои за мене , едноставно ја игнорирам , не постои за мене ...
темава беше дали се навредувам од вистината ако ми биде кажана во лице.? одговорот е не не се навредувам, сакам кога ми кажуваат луѓето во лице искрено што мислат, ама исто така зависи и начинот на кој ми го кажуваат тоа. јас секогаш пазам да не навредам некого и затоа и да имам нешто да му кажам, го правам на по смирен начин..не викам уф каков вкус имаш ма ти, гледај ова какво е... туку фино културно душо абе ај размисли уште еднаш..мене искрено не ми се допаѓа... почитувам кога некој не иронично и не дрско ќе ми ја каже вистината, а ако ми ја кажува и се потсмева може да следи нокаут!! во тие моменти тешка сум за смирување !!!
Досега најмноогу сум се навредила од некој небитен глупчо што не помислив дека ке се навредам од него,ама зборовите толку болеа што неможев ништо да му кажам,само останав .Ама следниот пат нема да прекутам.
од вистината што ќе ми се каже во лице не се навредувам баш прифаќам и се трудам да се сменам мене ме навредува повеќе од се нештото кое ти смета кај мене да го разберам од комшиите оти ти си немал храброст да ми го кажеш а си го прокоментирал па и уште си рекол немој да си и кажал евакво нешто ме навредува и тоа до бола оти по природа сум емотивец голем и избегнувам да се дружам со луѓе што ме тераат да осетам болка не ги прекинувам сосе односите но ги избегнувам сто е можно повеќе за сам да си увиди дека си згрешил некаде во односот со мене па кај што плукале ке лижат после.
Лоша постапка која веќе сум ја направила,а некој друг ја потврдил и такаречено ме искарал ме навредува.Свесна сум дека сум згрешила,а сепак неможам да се помирам дека е така.Исто така без потреба кажани лоши зборови кон мене од некој најблизок ми го креваат адреналинот и најлошо е што почнувам да викам поради тоа.
Секој знае да те навреди,но пред да те навреди треба да си се види во огледало!! Секој треба да свати дека:НИКОЈ НЕ Е СОВРШЕН!!!
