...Неповрзани нешта...сон, кошмар, сфаќа дека ја нема госпоѓата со црвениот веш, расфрланиот и нечист апартман, пожарот и сите неповрзани слики што само се редеа пред очи. Сепак е сон...среќа што е сон...Длабоко воздивна, запали цигара и
почувствува ослободен за миг...И тогаш...одбелсок од силуета во стаклото...Колку само беше убава, нежна, косата растурена по рамената, облечена само во неговата кошула
Му прииде и го гушна одзади пољубувајќи го во вратот и тивко промрмурувајќи ,, вратинсе во кревет,,ми