Жал за годините или жал што си стапила во брак ? пс.Сите имаме некоја возраст која ја сметаме за идеална за брак, мислам дека после 28 до 31 е најдобро за мене, но секако дека би го прекршил ова доколку се најде личност доволно вредна за тоа
Прво мислам дека не треба да се осудуваат годините.Јас се омажив на 18 и пол години на неполни 19 родив.Ако на некој тоа му претставува проблем да го свати нема потреба да коментира на таков начин.Мажот ми тогаш имаше 22 години веке сме 8 години во брак и имаме две прекрасни деца.Дека се омажив мала се омажив не можам да речам дека бев таман за брак,ама не жалам за ниедна секунда од кога одлучив за брак.нема врска годините оти има и на 30 и... години недозреани сами за себе да се грижат а не пак да стапат во брак и створат семејство.А кога се омажив реакциите беа како да реков оти влегувам во затвор на доживотно. Можеби мене така ми се погодило па кажувам малку од повеќе.не ми смена ништо во поглед на шетањето нигде не пишува забрането за лица во брак.Сеуште излегувае со друштво по дискотеки кафулиња и сл.Исто така можеби и до луѓето е.Јас лично мислам оти нема таков брак каде што двајцата се сакаат повеќе отколку јас со сопругот.многу пати имав слушнато дека се е навика дека љубовта се губи,за среќа во нашиот случај не е така.Не велам дека е лесно како секоја врска так има тешки моменти ама сепак не можи се да е сјајно има моменти ќе се подналутиш за нешто,ќе дојде до караница.кај нас тоа врви за 5 минути.Едноставно не можиме да функционраме еден без друг.барем до сега за овие 8 години е така
Јас коментирам со оглед на тоа јас како се чувствував и размислував (исто и моите другарки) во тој период. Ти гарантирам дека сите направивме добра работа со тоа што не родивме. Иначе некаде тука си кажав - годините не се пресудни за тоа кој каков родител ќе биде, јас не сфаќам чему брзање? Можам да ти кажам зошто јас не се омажив тогаш и не сум мажена сега, моите причини и ставови, ете, зошто брзаше ти? Ништо не е сјајно, не ни алудирав на тоа, ама не ми е јасно зошто на толку малку години некој да си создава доживотни обврски? Не знам што ќе се смени ако некој прокреира на 24-25, наместо на 18. Јас на 18 не знаев што сакам да бидам кога ќе пораснам, искрено. Како што кажав веќе, на 18 имав малечка сестричка, знам добро каква обврска мене ми беше, а тек каква на мајка ми. Па на тие години не знаев каде ќе ме стемни а каде раздени, важно ми беше само школото, па подоцна и факултетот, друга обврска ми беше работата која не ја ни сметав како обврска. Само тоа ако ете сакаш да ми го објасниш (нормално од свој аспект), би било убаво. Едит: и не ми одговори на прашањето во првиот пост
Во ред е да го кажиш своето мислење само нема потреба на таков начин да биде кажано.Сепак секој има право на свое мислење и секој решава штои како ќе прави во животот.А инаку не знам накое прашање мислиш.Зошто побрзав?Па ете едностанво така решивме и така бидна.А ако мислиш на прашањето како случајно на 18 остануваат трудни и се мажат?Баш ме интересира и мене тоа оти некако не ми влегува во глава тоа случајно.Освен не дај боже некој ако не знае како се прават децата. Кај мене не беше така.
Начинот е релативен, секој различно си сфаќа Може е до мене, ама јас не правам ништо така спонтано, ама ништо. Се планирам Не викам дека е убаво тоа, ниту дека е подобро, само ете - таков карактер сум, не сакам спонтаност, не сакам изненадувања. Инаку ни јас ете не сфаќам како така случајно ги прават, а и да е намерно, не сфаќам зошто прво не влезат во брак па деца да прават.
И јaс не сум женет, нo некaде oд 30-35 би билo идеaлнo. Сaкaм првo дa се изнaшетaм, дa уживaм вo живoтoт пa пoсле дa се зaмaрaм сo брaк и децa. Иaкo би сaкaл дa бидaм млaд сoпруг и тaткo и сметaм декa oкoлу 25-6 е идеaлнo, бaрем зa мене. А тoa зoштo плaнирaм oкoлу 30-35 е другa темa.