Шетањето и излегувањето по автоматизам не значи пијанчење по дискотеки. Барем јас не го перцепирам така. Зарем брачните партнери не смеат да излегуваат и да се забавуваат, небитно дали заедно, дали секој со свое друштво?
Баш тоа пишав дека не значи да се затворат дома, но не е исто излегувањето во брак и пред брак. Ок ако не пијанчењето, да го земеме флертување по дискотеки, запознавањето нови луѓе, танцување со пријатели (машки) итн... Тоа убаво ли е да се прави во брак? А е дел од сечие излегување на 22 години. И да, смеат да излегуваат, и убаво е да излегуваат посебно во друштво ама многу ретко го прават тоа. И кога излегуваат, излегуваат само жени, ко на чајанка. Немам видено мажена жена да излезе на пример со двајца најдобри другари од детството без мажот. Можеби има, но тоа е реткост.
Мене ми нема ништо чудно жена, мајка да излезе за викенд со женско друштво во дискотека, па и лом да се направи. Во кафани цело време го прават тоа.
Искачањата и журкањата се можни и со деца, доколку има кој да ти ги чува на преспивање, и да е обострано задоволството. Син ми како помал многу кенкаше ако морав да го оставам касно навечер, а особено сега не сака да чуе да преспие негде. Е сега, без преспивање, може сам по сам посебно да излезегувме навечер со сопругот, ама ни тоа не е баш тоа. Дете станува рано, ти си се вратил касно,а после две три пијачки наутро у 06.30 кога ќе викне стани мамиииии - не знаеш каде се наоѓаш
Зошто мислиш дека сите ова го правиме? Еве јас на 22 се омажив, но со маж ми пред тоа речиси 7 години бевме заедно, од прва година средно бевме во врска. Ни пред да се омажам, ни сега нешто ми е сменето, се е исто. Не сакаме сите таков живот, менување партнери, дискотеки. Долга врска или брак исто е. И во долга врска не може да флертуваш, неверство е. Мене секогаш љубовта и фамилијата ме исполнувале. Сакавме да почекаме до 25 години барем, но убаво ми е и во бракот, не би сменила ништо. Фамилијата ме прави посреќна отколку пијанчење до зори и да одам со различни мажи и да ми се додворуваат. Никогаш не сум била ваква, не се ни каам што млада се омажив. Сите си правиме свој избор, нема нешто што е правилно или неправилно. Доста осудувате. Не ми смета кој се мажел покасно, кој како сака нека живее живот. Но, вакви навреди кон нас што сме се омажиле порано, дека сме неиживеани или како мажот врзани да не чува дома, што не ќе прочитам.
Каде тоа сум напредувала дека сте врзани за мажите и сте неизживеани? Одговорот мој се однесуваше на тоа дека излегување пред брак и во брак не е исто, не беше со намера да се навреди некој. Мене на пример не ме навредува начинот на кој си напишала излегување со различни мажи (звучи ко да сме скокале од еден на друг женет маж) и не ни било важно за семејство. Точно е, на 25 не ми беше важно семејстбото, да ми беше важно ќе се омажив со тој еден дечко што го имав за да формирам семејство, и покрај тоа што си имаше маани. Се согласувам дека тоа е индивидуално не сме сите исти. И јас во првиот пост си зборев за мене, дека јас така не можам. Сакам да си преживеам се во животот и тој период меѓу 20 и 30 не би го менувала за брак. Не е само одење со различни дечковци ко што викаш, тука е и кариера/пракси во различни градови и држави, дружење со различни луѓе, посетување разни курсеви, танцови школи, отварање фирма... На некој друг па може мојот избор му е безвеза, си вика подобро да се мажам отколку да се замарам по дејтови, по странство селење итн. Ќе си го поминам животот со еден маж, каков е таков е, мене ми е најдобар не ми ни треба да пробувам. Сакаат свој дом, а не да се селат секоја пола година во друг град. Или посреќни се да им плаче бебе до 5 сабајле, отколку да им думка музика. И тоа е сосем океј, сите сме различни. Лошото е, кога некоја како мене авантурист/ка се омажи на 22 и после и текне, еј ама јас тоа и тоа не преживеав. Па почнува секој што малку и се насмевне да и станува поинтересен од мажот. Уште полошо па ако другарките се немажени, и праќаат слики од дискотека а таа со денови нема спиено од што плачело бебето. Или тие си зборат за дечковци, а таа за кавгата со свекрвата. И така патат цели фамилии. Јас (лично за мене зборам, да нема навреди) да не си одживеав тоа што мене ми беше зацртано, досега ќе бев 5 пати разведена.
Епа тоа е цела работа, ако има кој да ти го причува детето ќе шеташ ако не дома. Со дете си ограничен, кога си во врска или сингл не зависиш од никој правиш што сакаш кога сакаш во однос на шетање, со дете мора да имаш некој. Еден вид е обврска. Само поради тоа сакам што е можно подоцна дете, ради слободата ама во смисла јас да си одредам што сакам и кога сакам, а не слобода на варање и такви работи. Бракот ми е небитно кога ќе биде, повеќе размислувам за дете кога би сакала. Кога ќе планирам да правам дете само ќе си се регистрирам и тоа е тоа
Сум пишала веќе... На 25 се омажив. Да го запознаев побрзо, побрзо ќе се омажев. После 3 месеци врска, веќе знаев дека со него сакам да остарам...
Може и да си во брак и да студираш и да шеташ низ државите. Едното, не го исклучува другото. Оти да не е убаво? Кој ќе ми забрани? Маж ми градеше кариера и заврши магистратура, додека бевме во брак. ... во различни градови и држави. Да сакав јас да градам кариера и да студирам и јас можев.
Колку долго си 'ограничен'? Првите 2-3 години, откако ќе се роди. Па и тогаш можеш да правиш се' што сакаш. Потешко ќе е, ама можеш. ... ако сакаш де... Се' зависи од тоа каков ви е бракот со партнерот, колку имате разбирање еден за друг, колку се почитувате еден со друг и вашата индивидуалност; и колку сте способни да правите компромиси.
