Да бидеш во брак со некој или во врска и да изневруваш и да кажеш дека го сакаш плус тоа? Ајде бе тоа се глупости Јас никогаш не би простила неверство. Да е во брак со мене и да ме изневерува и да тврди дека ме сака Нема шанси! Јас не знам како може да размислувате така. Ако едноставно ви е монотоно разделете се и готово и правете си авантури на страна.
Дека не доаѓа до моменти кога мечтаеш и те привлекува некој друг, дури и можност и желба да направиш нешто, а си во добра врска или брак е утопија. Секако доаѓаат такви моменти, посебно во долги врски, бракови, но кај разумен човек тука доаѓа момент на самоконтрола и ставање на кантар две работи: врската и бракот кои си ги градел и си ги зачувал чисти и сите убавини кои произлегуваат од тоа, легнувањето навечер до партнерот со мирна совест или пролазната авантура, што не знаеш ни како ке биде и како ќе заврши, епа секогаш натежнува она првото, ако има љубов.
Хмм некој што е во брак, што не е разведен да напише како гледа на ова, а не некој што не е во брак. Мислите нема да примети партнерот ако му матите нешто зад грб ? Па ако сте долги години во брак сигурно ќе примети. Јас најмала промена во однесувањето заприметувам. Ако има швалерка нема да сака да ме бакне, да има со мене нешто ( тоа си нормална реакција) и одма се јавува сомнеж. Можеби јас премногу заприметувам детали, ама пак ќе речам зборуваме за некој со кој сте секој ден и знаете како дише. Ако сами не знаете да си направите да ви е интересно нема зошто тоа да го очекувате од партнерот. Јас никогаш не очекувам тој да прави да е интересно, сама правам.
Луѓе, едно е да се изневери и ајт создравје кога си дечко и девојка, друго е кога си во брак, згора уште и со дечиња. И има неверство и неверство - не е исто еднократно и афектно да ти се згреши, или па да се развие подлабока, емотивна врска со трета особа. Да простиш некому или да речеш ок, преминувам, као демек простувам, и да живееш во омраза и желба за одмазда е различно. Дури и да се разделиш и никогаш да не се ни видиш со особата која те повредила, да и простиш е највозвишено чувство кон себе си. А пред се, и покрај сите падови и лоши мигови, искушенија и сл. да останеш верен и мирно да спиеш навечер, тоа е бесценето чувство на личен спокој
Изневерување е изневерување. Не е оправдување дека било во афект, и да било значи дека е незрело и таков лабилен карактер не ми треба во животот, поготово не за животен партнер. Не е оправдување и не постои намерно или ненамерно изневерување. Не е исто кога си во брак, точно, можеби разводот е покомплициран, меѓутоа јас не би можела да живеам со некој кој има авантури надвор од нашиот брак. Ако сакал така, ич да не се женел или обврзувал во врска. Не оправдувам и не сакам некој таков во моја близина, затоа што не би можела никогаш да преминам преку тоа целосно, а врска или брачен живот поминат во горчина не сакам. Тоа е моето мислење на темава.
Јас не знам како се чувствуваат луѓето после изневерување на брачниот сопружник. Како го гледат во очи, како спијат со него, како го допираат? И што е најважно како ги гледаат нивните деца во очи, зарем ни малку не помислуват на нив додека го прават тоа со трета особа? Јас не би го изневерила сопругот никогаш, дури и да знам дека ќе ми прости. Не сакам да се спуштам на толку ниско ниво да немам самопочит, да се оцрнам самата. Се случува во браковите да не им оди, да имат проблеми, насилство. Најчесто заради децата остануваат во брак, ама децата на крај најмногу страдаат. Ќе им објаснам на децата дека ќе се разведам од нивниот татко, ама нема да можам да им објаснам дека сум била со друг човек, нема да имам храброст и лице за тоа. За се постои решение, а неверството не е според мене.
Ним да им било гајле за чувствата на партнерот и за тоа што потоа немало ни да изневерат. И пред две години тврдев дека неверство не простувам и сеуште стојам на истиот став
Ти си потполно во право од морална гледна точка. Работата е во тоа што ти веројатно не си ни доведена во искушение, поточно, не ни имаш потреба од нешто надвор од бракот. Јас како маж, цело време сум во искушение. Секоја жена што ми е привлечна, доволно е само краток муабет да ми забегаат мислите таму кај што не треба. Е оди и живеј со тоа! Да, јас се женев и не се каам за тоа, и никогаш не би ја оставил жена ми (и ја немам изневерено, како што ми се вадат муабети овде), но мислам дека ова што јас го зборам овде е судбина на 90% од мажите (им се сака нешто на страна). Прашање е само на можност/не можност дали нешто ќе се случи или не.
А, ти имаш потреба за нешто надвор од бракот? На сите може да се случе да запознаеме некој кој физички може да не привлечи, но самоконтролата е клучна да не паднеме во искушение. Велиш дека ја сакаш сопругата и не се каеш што си се оженил, тогаш што е она што може да те натера да отидеш со друга? Ако бракот и животот со сопругата ти се средени нема што да бараш од и со друга. Може секоја да те привлече без причина, но за да изневереш треба да имаш длабока причина, освен физичка привлечност. Ова е мое размислување, некои воопшто и не размислуваат па физичката привлечност им е доволна за да изневерат, а не се прашуваат што потоа.
Има разлика како ние мажите гледаме на работите од тоа како вие жените гледате. Вам ви треба многу повеќе за и воопшто да помислите на некој друг и обично тоа значи дека нешто не штима во врската/бракот. Кај нас тоа е многу поедноставно. Секако, не е лесно да се изневери, тоа скоро сигурно ќе продуцира проблеми, баш поради тоа што скоро сите жени размислуваат слично и би влегле емоционално во тој чин.
Не верував дека ова може да ми се случи мене, да размислувам за неверство. Значи со дечко ми сум речиси 7 години, и се ни оди супер, размислуваме за брак. Тој ми е прв сексуален партнер и до сега воопшто не сум размислувала за изневерување дури и ги осудував сите што изневеруваат. Е сега од нигде никаде се појави еден тип што ми се свиѓаше кога започнав со врската и тогаш го одбив. Значи се немаме сретнато ниту комуницирано цели 7 години и сега типот ми вели да се видиме. А јас уште и размислувам како да го направам тоа. Не ми се верува дека стигнав до тој степен да размислувам како да се видам со него. Се осудувам како воопшто можам да мислам на тоа, ама ете мислам. Ме привлекува само физички и ништо повеќе, до сега ми се нема ова случено толку некој да ме привлекува а да не е мојот дечко. Инаку дечко ми ме има изневерено на почетокот на врската кога одевме 2-3 месеци и ми призна, со многу убедувања останавме заедно и му велев дека јас никогаш нема да паднам толку ниско, не е тоа мое ниво да изневерувам. И сега ми се случува ова. Целата сум збунета. Извинете на долгиот пост, ми треба совет.
Јас мислам дека треба да се видиш со тој. Кога можел дечко ти да те изневерува, ти ќе се воздржуваш ли...
Некогаш и јас помислувам на тоа, ама од друга страна неговото неверство беше само што ни започна врската, тогаш воопшто не ни мислевме дека ќе останеме толку време заедно, јас бев уште невина ( не го оправдувам никако, да не бидам погрешно разбрана), а ова за што јас размислувам е после 7 години врска и планирање на заедничка иднина.
@ivanus Епа сама си кажа значи свесна си што повеќе да ти кажеме? Ако толку сакаш изневери го. Глупо е што бараш мислење од нас за тоа дали да го изневериш дечко ти или не.
Те сфаќам, разгледав и од тој агол пред да те цитирам. Само, те изневерил токму на почетокот од врската, кога требало да биде највљубен. Плус, мисловно веќе изневеруваш. Според мене, треба да исконтактираш со дечкото што те бара. Јас кажувам мое мислење, а секако, ти си знаеш дали би се чувствувала непријатно самата пред себе после неверство и колку.
Е не, после 20 години заедно ќе се вљубат. Научно е докажано дека вљубеноста трае од 2 до 4 години, интензитетот со времето опаѓа, се понатаму станува навика. Не знам шо не е јасно.
Тие едвај се познавале првите месеци, ти ми збориш за вљубеност Невина била, со тоа може да се заклучи дека не биле 20+год на почеток па да знаат што сакаат од врската, а не па да се заљубат..
