Вака...Имам другарка шо неконтролирано се смеј.Мене не ми пречи тоа,туку спротивно - интересно ми е.Но сепак сакам тоа да престане поради што и влијае на учењето.Се смеј ко ретардирана и класната и сите и викат ама ништо.Таја си продолжва.Шо да напрам да и помогнам.
Мене ми се случува кога треба да се видам со дечко ми или со друштвото и кога ќе се договориме да се чекаме некаде и јас одејќи ќе ги видам уште од далеку и некако ми доаѓа да почнам да се смеам штом ги видам. Не ми претставуваше проблем до пред некое време, но откако видов дека тие сосема нормално реагираат а јас како ненормална им доаѓам окезена си реков овде нешто не е во ред... Па еве сега ќе се обидам да бидам сериозна во таа ситуација па дали и кога ќе успеам ќе видиме.
многу ретко се смеам неконтролирано нешто треба стварно да ме насмее толку многу па за да се изнасмеам така но сепак добро ми доаѓа на моменти да откачам така но сепак се случува многу ретко кај мене нема простор за грижа
Порано на ова гледав како на алатка кај луѓе што сакаат да привлечат внимание . Обично луѓе што се поретко забележани па вака скренуваат пажња. Сеа не гледам така , и се поретко околу мене има . Порано бев опкружена со такви и ме нервираа. Тоа громогласно смеење со сила ме вадеше од такт, ама ете се било до сфаќањето и времето во кое го имаш. Сеа може и се смее некој така , не приметувам/
Хахахаах се препознав Понекогаш се случува да ме фати криза на смеење. Еве мометално се смеам откако ја видов темава и не можам да престанам.
Ми се случувало.Кога ми е нешто смешно се смеам дур не се пресмеам, и по 100 пати да се случи/да видам нешто пак ќе се смеам.Некогаш и ова ми се случува Седам, било каде и се ,,газам” од смеење.Без причина буквално.И не можам да престанам.Последно ми се случи во саботата во Гала Кујна, кузнае што си мислеле луѓето, ама ми е гајле од душа се изнасмеав..овие што беа со мене на маса почнаа исто да се смеат. Ширам зараза на смеење го продолжува животот.
Нешто што највеќе ме иритира. Сум имала во близина вакви луѓе и не сум можела да го сфатам тоа лигаво неконтролирано смеење (на сешто, на тоа што треба и не треба..).
Порано повеќе се смеев, дури и во ситуации кога тоа не беше баш посакувано. Ама сигурно сте забележале дека во такви ситуации смеењето најтешко се контролира. Колку повеќе се тераш да престанеш, толку посмешно станува. Инаку, и мене ме иритираат луѓе што прегласно се смеат на се' и сешто, постојано. Смеењето е одлична работа, но како и за се' друго е потребна мерка
Во последно време не ми се случило неконтролирано да се смеам, порано имало моменти ама тоа било заради некој пресмешни ситуации и најчесто кога требало да бидам сериозна.
Се пронајдов. Јас се смеам додека не ми помине смеата. Додека целосно не ја заборавам. Ми се има случено несвесно да ми текне нешто и да се смеам. Порано замислував во главата нешто да се деси и се смеев, сега го променив бар тоа.
И кај мене имаше еден период кога се смеев многу и за работи кои не беа за смеење. Еднаш надвор ме фати смеа и еден дечко мислеше дека сум пијана и ми правеше нека пукне а, јас имав само неконтролирано смеење, не бев пијана. Изгледа е нормално ова чим и други имаат
Познавам повеќе такви личности и многу ми пречи тоа кога некој се смее за се и сешто и во ситуцаии кога треба да биде сериозен, буквално тие личности немаат осет во ниту една ситуација како треба да постапат и предизвикуваат нервоза кај другите кои се свесни за ситуацијата во која што се наоѓаат. Според мене тие таквите личности се многу простодушни, безчувствителни, не знаат како да се однесуваат и си гледаат само за себе, а не им е грижа за тоа другите што ќе помислат за нив, дали ќе ги повредат или не и слично. Точно дека самите себе треба да се ставиме на прво место, пред другите, но да имаме некој баланс и да знаеме и во кои ситуации е потребно и најправилно да се жртвуваме, или пак да ги ставиме другите кои што заслужиле на прво место.
