Не се сеќавам на делови од животот

Здраво!

Ја отворив темава бидејки отсекогаш сум се прашувала зошто не се сеќавам на периодот од прво до четврто одделение. Летото 2006 се преселив од Скопје во Охрид, последно на што се сеќавам е пред да тргнам за Охрид.

Оттука натаму се сеќавам само на некои ситници, како девојчето што седеше до мене на првиот школски ден, новото девојче што дојде во второ одд итн.На поголеми настани не се сеќавам, само на ситници.

Ми кажувале дека после не сум седела до истото девојче туку дека сум седела до друго девојче, но не се сеќавам на ништо. Ако ја сретнам учителката сега 95% нема да ја познаам, би ја познала само по мирисот.

Незнам дали ова е нормално, но мислам дека е и поради фактот што бев доста исмејувана, навредуана, па не сакам да се сетам... Би сакала да видам ваше мислење...

П.С Сега имам 13 год. значи ова е од 6 до 10 години. Инаку, се сеќавам речеси на се пред ова...

Спојлер

Ако има ваква тема избришете ја оваа!

 

E сега вака.

Можно е да ти бил непријатен тој период и мозокот ти „направил услуга“ со тоа што „избришал“ некои сеќавања, а можно е едноставно да нема врска.

И јас не се сеќавам на ситници од пред некоја година. Мора некои информации да се избришат од системот за да има место за нови.

Mислам дека (шо и да е од овие две) воопшто нема простор за паника.

 

Обично сакаме да се сеќаваме на убавите работи од животот а кога ќе ни надојдат неубави спомени се правиме дека не мислиме на нив и одма се префрламе на убави работи макар и измислени.
Неубавите спомени болат а никој не сака да трпи болка.
Ако тие спомени ти предизвикале душевна болка ти си ги потиснала во себе.
Не е дека не се сеќаваш, туку не сакаш да се сетиш.
Спомените се во тебе само ти треба желба за да избијат на површина. Можеби за тоа ќе биде потребна и стручна помош (хипноза) но што ако се вратат? Дали тоа ќе ти помогне нешто во животот или пак ќе те врати во делот кој ти претставувал болка?
Размисли како ти било подобро, дали кога се сеќаваше и на лошите нешта или сега кога истите се заклучени длабоко во тебе?

 

Камоли јас да можам да не се сеќавам на некои моменти,уживај таму и не се секирај,ништо лошо нема.

 

Eднаш го прашаа Игор Џамбазов колку години има,на што тој одговори 40,зошто на првите 10 години ретко кој целосно се сеќава и тие не ги сметал

Нема ништо лошо и загрижувачко.И јас не се сеќавам на тој период јасно,паметам само одредени случки кои со тек на време избледуваат.Се работи за долг период,можеби и на нашиот мозок некогаш му треба "Refresh",а со тоа одат во заборав некои работи.

И да,впивај ги само убавите работи од животот,а тие другите нека одат во заборав.Не биле убави и нема ни да бидат,нели.

Во врска со исмејувањето,сакам да те прашам: зошто мислиш дека некој има право да те исмејува? Помалку вредиш? Зошто набиваш комлекс на ниско вредна личност,ако длабоко во себе знаеш дека не си ? :/

 

Верувај мила имам поголем проблем со тоа што се сеќавам на работи на кои не треба да се сеќавам, едноставно ме прогонуваат. И јас на доста небитни работи не се сеќавам, но сега гледам дека сепак некаде во подсвеста стојат, само ми треба мала мотивација да се сетам, верувај ако отидеш на местата на кои си одела сигурно ќе се сетиш, тоа се случи со мене на 10 години од полуматира, се сетив на се за час. Нажалост имам одлична фотомеморија и некоја лоша навика во мозокот да складирам имиња, на работа ми е доволно да ми го кажат името на некоја странка одма знам дали е кај мене или не, ама збориме за едно име од 400 предмети, памтам и што треба и што не треба. Доколку мислиш дека постојат работи на кои треба да се сеќаваш обиди се да поразговараш со некој, нека ти прераскаже и ќе се изненадиш колку се сеќаваш, но ако е минатото како што викаш, со лоши спомени, не се труди, не вреди

 

Ви благодарам за советите. Сега за сега нема да паничам и да мислам, туку ќе оставам па можда ќе ми се вратат сеќавањата.

Инаку и јас имам добра фотомеморија, и памтам броеви. На пример памтам на која страна и колку прашања сме имале за домашна на 1 септември минатата година, но не памтам за што и кои се прашањата...

Не мислам дека некој има право да исмејува некого, како што кажав се сеќавам само на ситници од тогаш, па не се сеќавам баш како сум реагирала на исмејувањата, и сега тоа воопшто не ми претставува комплекс затоа што откако почнав да памтам секогаш сум се спротивставувала и не сум дозволувала некој да има толкаво влијание врз мене.

 

Eте така Во животот треба да си секогаш господин/госпоѓа,пред се да бидеш на ниво и да имаш високо мислење за себе.Ако го немаш тоа,неправедно е да очекуваш од другите да го имаат за тебе.Самодоверба и само самодоверба

 

Истото тоа и на мене ми се случува но не само што не можам да се сетам на некои работи од минатото и некои ситници од сегашноста и многу се нервирам кога не можам да се сетам на нешто па сега си почнав да водам дневник и кога ке подзаборавнам нешто само си го отварам дневникот и си читкам :geek:

 

Исто и јас не се сеќавам многу на периодот од 4то одделение наназад...Како да не сум поминала низ тој дел од животот...Но,ете повеќето кажуваат дека не е ништо,и јас се грижев,ама сега сфатив не сум единствена,не е ништо страшно.

 

ништо не е тооолку страшно
и јас не се секавам на некои работи од минатото-преживеав несрека пред 15 години на моја 13 годишна возраст, бев во кома и едвај останав жива со сите заби на мене и подобро што не се секавам( не еднаш сум пробала да се сетам како се случило ама ете е избришано од секавањето и подобро што е така) и не еднаш со психолози и психијатри сум разговарала на ова тема
се секавам дека со мајка ми учевме основни работи
множење делење-собирање-одземање па никој до сега не ми рекол леле види ја срце заборавила така да не си земај при срце Милки
а речиси цело детство го паметам да се чудиш

 

И јас не паметам некои делови од четврто одделение па назад но,не се преоптеретувам многу.Води си дневник па кога ќе си го прочиташ напишаното ќе се присетиш на истото

 

Мене пак човек да ме праша нешто од моето раѓање до поаѓањето на школо не се сеќавам ништо,а и да ме праша за минатото било што тоа мора да биде конкретно за да се сетам инаку вака неможам

 

И јас како многумина не паметам ништо што сум правела до четвро одделение,ретко има нешто да паметам кога сум била второ,трето одделение.Но сепак малку се случувањата кои ги паметам од тоа време,па уште кога ќе сретнам некои роднини со кои сум се видела како мала па почнуваат со прашањата Се сеќаваш на мене..?и јас онака па не,бев многу мала

 

ја не памтам вчера што јадев.
хаха смеа на страна и ја не памтам ништо од раниот живот кога бев 4 одд.

 

јас не се сеќавам на најголемиот дел од моето основно образование сите памтат како било, што правале а јас дури не памтам и наставничките кои ми беа, едвај некои само стварно мислам дека не е нормално да не памтам што сум правела во осмо одделение, берем нешто побитно да памтам, ама незнам.. многу слабо веќе страв ми е незнам што да правам и дали да се обратам некаде

 

не е ништо страшно, татко ми почина пред 8 години, па не се секавам на погребот како да не сум била воопшто присутна таму

 

незнам сепак страв ми е што не се сеќавам што ми се случувало пред 2-3 години, не е само одреден периот туку скоро се

 

Ако веке толку многу те заплашува тоа, обрати се кај некој психолог или психијатар поразговарај, советувај се, нема ништо страшно тука. Само може да ти поолесни и да знаеш дали тоа представува некој проблем.