Никој не е незаменлив?

Сте ја слушнале оваа фраза во животот, сигуно повеќепати. Дали се согласувате со тоа?
Многу личности доаѓаат и си одат од нашиот живот. Дали кога се разделите од одредена личност мислите дека ќе појави некој кој би го заменил нејзиното место на соодветен начин, или пак тоа засекогаш остава некаква празнина во вашата душа. Колку ,како што вели изреката си наоѓате замена за луѓето кои биле дел од вашето минато?
Или пак не е исто во сите сфери на животот?

 

Сите ние сме различни. Со различен карактер, и со различна улога во животот. Така да, незаменливи сме.
Да, доколку го изгубиш своето работно место, друг ќе те замени на истото. Но само физички, емоционало и душевно нема да те замени. Може и другата личност ќе биде вредна колку и ти, но нема да го има истиот начин на размислување, истата ведрина, истите карактеристики, сепак ќе недостигаш. Мое мислење е дека, никој не е заменлив.

 

Ова е една од моите омилени квоутс и со неа полесно си пребродувам загуби на личности.
Секој без секој може,освен мајката без своето дете и обратно...овде веке не станува збор за заменливост.

 

секој поедниец е сам свој за себе. со свои квалитети и вредности, недостатоци... никој не може да го замени некој, освен како и што кажаа во претходните постови, во однос на работнотот место... тогаш само местото се превзема и се заменува, а не и кавалитетот и духовноста на претходната персона.

 

Па еве и во врска....никој не може да го замени тој што претходно бил со тебе или ќе биде подобро или не...Ако трагаме кон истиот се ќе биде само бледа копија така да има и личности кои се незаменливи.....

 

Јас мислам дека никој не е незаменлив.
Кога мислите дека некој дечко е вашата судбина, па ќе се случи да ве разочара, верувајте дека ќе ми најдете соодветна ако не и подобра замена.Зарем треба да патиме по нешто изгубено верувајќи дека тој бил единствен на светов ?
Исто и на работа, секој е заменлив, секој човек колку и да е добар во својата професија ќе се појави некој , кој за нијанса подобро ќе ја работи работата од него.
Секогаш верувам дека не само што никој не е незаменлив, туку и не е единствен на светот, ама апсолутно во сите сфери на животот сите се заменливи.

 

Да не ги повторувам истите реченици бидејќи имам исто мислење со претходниве постови така да ќе кажам дека стварно Никој не е незаменлив..

 

НИКОЈ НЕ Е НЕЗАМЕНЛИВ но секој е уникатен што значи може некој да завземе нечие место но не и да биде тој ...истиот

 

Секој за себе нормално дека е незаменлив.
Иако сме сите луѓе, секој си е свој и посебен на свој начин.
Но, улогите кои луѓето ги играат во нашите животи - ете тие се незаменливи. И тоа не сите, туку еве кај мене НИКОЈ не може да ги замени мајка ми, татко ми и брат ми.
Се друго, од другарки до дечковци... СЕ е заменливо.

 

Само физички да се пополни празнината која настанала кога личноста на било кој начин не напуштила, може да се речи дека е заменлив. Но секоја персона е една и единствена па не се заменува. Карактерот, мислењата, идеите невозможно е некој друг да ги има истите.
Барем според мене, никој не може да биде заменет со некој друг

 

Лошо е кога бараш нечија замена зошто никогаш нема да ја најдеш. Можеби ќе најдеш некој подобар во нешто ама се додека го споредуваш со претходниот ќе веруваш дека е незаменил и ненам што...

 

Секој си е специфичен на свој начин.

Ако некој си отиде од твојот живот и друг дојде се разбира дека нема да ги имаат истите маани и доблести, не се компиктабилни.Едиот ке биде доста подобар во една насока, додека другиот во сосема спротивната. Така да не може тука да се најде НЗС.

Сите сме посебни и уникатни!

 

Воглавно се согласувам на професионално ниво посматрано. Конкретно на работното место без разлика на подобриот или полош перформанс нема да дојде до застој на цела компанија поради отсуство на едно лице и од менаџментот да е пак ќе настапи некој на местото, па макар и кон банкрот ја довел компанијата. Точно дека сите сме посебни и со посебна одговорност, ентузијазам и креативност пристапуваме кон обврските меѓутоа планетата ќе продолжи да се врти околу својата оска без секого на секое работно место.

Во однос на емотивните врски сметам родителите и одредени партнери имаат незаменлив карактер во нашите животи. Секако дека нивното губење не би предизвикало нашиот живот да не продолжи понатаму, само разликата е во тоа што знаеш дека нема ни да бараш никогаш замена, бидејќи е невозможно да се оствари и дека за некои луѓе е валкање на нивниот спомен обидот да им се бара замена. Не велам дека не треба да се бара друг партнер пример, ама на новиот да му се пристапи како на нова личност, а не како на предмет на компарации и постојано барање аналогии тоа не е фер пристап. Ни го оправдувам ни го посакувам во двата правци.

 

Darlin' , ние сме ти само патници во просторот и времето. Ништо повеќе од обични минувачи, дојдени привремено на земниов свет. Од тука , нашето постоење преминува во поинаква форма, некаде на друго место. ццц.. тоа ќе ти дојде како друго ниво на реалноста, или просто поинаква од познатава, видлива за нас реалност. Да не сум многу комплицирана?!? Не?!? Ок, тераме даље.
Е, баш затоа и што физичката ни присутност е променлива во оваа реалност, и ние сме непостојани, т.е не сме константа во просторот и времето, доаѓаме во светов како заменка во граматиката.... Но, еј без џафкање, без два прста кревање, без упаѓање у реч дур ја зборам, ако можете да се воздржите се разбира :roll: ..ова што ви го зборам сеа, ти се однесува на физичко присуство и физичка заменливост на мене, тебе, нас.
И онда, и по мајката... и по таткото, кои испариле од животот на своите деца, можат да ти дојдат други, и пак они ќе ти се мајка и татко... Не, тебе, не :? просто други луѓе, „минувачи“, кои може да бидат посвојувачи на детево или чисто личности со кои тоа ќе се поврзе емоционално и во нив ќе гледа закрилници, свои родители.. капираш?!? ОК. Ако ти се мочка иди сега, не ме прекинувај ај .
Со тоа , таа љубов што не ја добило од своиве биолошки родители, може да ја надокнади со физичкото присуство на другите родители. Истото ти е и со брат, сестра... дрн дрн, у стилУ, по брат брат, по сестра сестра.. тако даље, тако даље. Нејсе, може да се роди друг брат, друга сестра, кои физички ќе го пополнат просторот, што овој што веќе није меџу нама, т.е физички присутен во нивниот живот, бла бла.. нивниот простор и време. Глеаш, како капираш, умно си ти умно
Али сВе ова ти е физички дека сме ти заменливи. Но глеј сеа, мада сме ти патници некакви си, кои и по сиве овие илјадници и илјадници години човечка цивилизација, не научивме како се прави тој „дил“ со mama Devil... тишина, верници лЕеееј , не би јас да ве преобратам, побогу. Зборам за прикаската со детето со споени веѓи што си ја продало душата на една раскрсница за да живее вечно. Ајде де.
Но, муабетов ми беше, мада не знаеме како да ова физичково ни присуство го претвориме во константа, си имаме ние еден џокер у ракав, пошо, оној што не џитнал во оваа реалност, не џитнал сосе смрдените ни ил’ чисти чарапи, абе емоции аман... па дури и да не се трудиме многу, да не сме ти easy lovin' kind of персони, ипак оставаме бе впечатоци на околина, околина се повезУе со нас, вака или онака и им правиме дупчиња у тоа душата им, им недостигаме коа не нема . Па, макар бил мој, твој колега на работа, шо ви играл полка на живци дур си потчукнувал со ноџето под биро, ги редел пенкалцата по боја, книгите по големина, го гланцал тоа мониторот 24/7... коа го нема таму, ќе дојде друг што ќе седи на неговиот стол, можда ќе пие од неговата чаша, ако овој нормално си пиел од чаша у сопствеништво на фирмата, ќе досработи што овој не досработил, ќе руча со вас, збори, ама се уште ќе го памтите овој, у срце ќе го носите, дал по лошо дал по добро, ќе ви недостига.. ха ха... ќе ви недостига знам ја. Мене бар и таквите ми недостигаат бе, биле дел од мое секојдневие и ми фали бе тоа. Нечу бе да ми е се совршено и тачка. Така да, емоционално никој не може да биде заменет, дури и детето оставено од родителите, кога ќе разбере, без оглед што не ги познавало своите биолошки родители, нема никакви спомени од нив, ќе осеќа празнина во себе, потреба од тие емоции, спомени да бидат надополнети, што зависно од неговиот карактер ќе се демонстрираат на различен начин, дал бес кон сегашните, дал ќе ги потисне, дал ќе стане бунтовник, или просто ќе се повлече во себе.. се зависи од него. Така што ова емоционалното пополнување на дупките, т.е контролирање на таа празнина е таа што е битна, просто човек да научи како спомените да ги одржи како убави спомени во себе, а да го прифати животот како сегашност и да живее во таа сегашност, во која личноста по која му душа тугуЈе, није више ту, и не е битно дал’ се одјавила од хотелот живот, или само си останала по дома и, па нема више да ја гледаме, пошо сме плукнале на дланки, не те барам-не ме барај.
Е, тоа е тоа што не прави незаменливи де, БИНГО! Ајде ти да не си покус, викни си ти БУЛЗАЈЈЈЈ гњаватори бре еј, да не моеш да се искажеш. Ме препоти да знаеш, ме препоти.

 

Никој не е незаменлив,само кога станува збор за работно место или раскинување со дечко/девојка.Верувам дека овде секој би можел да биде преброден,и се разбира-заменет.Понекогаш со замената добиваш повеќе,понекогаш помалку,но сепак,сите се заменливи.Единствено што неможе да се замени е мајка,татко,сестра или било кој член од фамилијата...Колку и да мислиш дека некоја другарка би можела да ти замени сестра,сепак сметам дека неможе.Крв си е крв,и овде нема замена.

 

Точно, никој не е незаменлив, но кога станува збор за мајка, татко, брат, сестра (семејството), единствено тие се незаменливи.
Без секој се може, тоа е навистина така, но некои личности ни остануваат засекогаш во срцето, и ако заминат од нашиот живот, оставаат празнина во нас. Дури и друга личност да дојде на нивното место, сепак нема да биде исто. Никој не е незаменлив, но секој си е уникатен на свој начин.

 

Мојата професорка во средно вака викаше- Никој не е незаменлив.. Можеш да живееш без секого, единствено без самиот себе не. И не треба да зависиш од никого, туку само од самата себе. Сепак, самиот не себеси си си доволен. Се раѓаме и умираме сами...

 

освен луѓето од семејството друго се е заменливо.....

 

па да има ликови од нашиот живот што неможат да се заменат никој не може да јазамини мајками таткоми сестрами се останато како другарки дечко сметам дека може да бидат заменети