Со мајка ми сме многу блиски,и ист карактер и лик имаме.Знаеме во еден момент исто да мислиме и исто да кажеме.Често пати ни викаат пријателите и фамилијата дека сме сестри близначки. Во брак сум скоро 9 години,исто е и од кога се омажив во друг град. 2-3 пати на ден се слушаме сигурно. Не ми се меша многу, знае совет да ми даде,ако го прифатам ОК,ако не пак ОК. Финансиски многу ми помага, ми праќа пари на сметка,ми зема домашни продукти за децава секогаш кога ќе најде, секогаш знае да купи по нешто за маливе кога одиме кај нив.... Со ММ има добар однос, се зезаат, се слушаат и они на мобилен ако треба нешто..и не знам што би правела да не е мајка ми со мене.Голема потпора ми е во животот.
@WildMk Многу интересна е темета. Со мајка ми си го задржавме истиот однос и пред и од кога се омажив во брак сум 13 години и ми е многу голема подршка,како што ми е и мојот сопруг. Се слушаме секој ден еден ден во неделата одиме со синко седиме цел ден ручаме кај неа пиеме кафе,муабети исто и со татко ми сум многу блиска. Внимавам кога разговараме кој работи треба да ги знае кој не. Сепак не се кажува се на мајката,освен ако не се случат некој катастрофални работи. Голема поткрепа ми е во животот,ми помага понекогаш и финансиски. Само ми е многу криво што го имав блискиот контакт со мојот брат пред да се жени сега се смени начисто за 360 степени.но што да кажам секој си одговара за своите постапки.
Со мајка ми и татко ми сум многу блиска. Да не ми се они незнам што би правела. Деца ми чуваат, финансиски се наоѓаат секогаш кога ни затребало, со мм се во одлични односи, свекор ми е починат и мм кај татко ми оди за советување. Со мајка ми се слушам секој ден, муабет општ за деца, ручек итн ако ми треба совет прашувам, добивам ако не само известувам за одредени постапки. Како помала не бевме толку блиски, мајка ми беше камшикот во семејството, а јас бев дива пубертетлика. Тогаш направив работи спроти советот на мајка ми за кои и ден денес се каам. Сега ја слушам, кога ми треба совет од поискусен или она или татко ми се секогаш тука. Знам дека најдобро ми мислат.
@toogood свекрва ми е како мајка ти. Многу се притресува и за ситни работи, раскажува небитни детали од денот, може да не спие со денови ако се загрижи за нешто... Посебно и' се интензивира таквото опсесивно однесување, откако почина свекор ми... За тоа ја разбирам... Ептен беа поврзани. Мажот ми уште и' дава отчет за работи... и ме нервира за тоа... Ама на крај.... негова работа. Сега не се слушам ни со нејзе баш, па тој нека си се објаснува. А за помагање, помага. Сега повеќе на јатрва ми, оти со нив живее.. нормално. И деца чува, и чисти и пари им дава. Мајка ми е контрол фрик, сака да има влијание врз се'. Две работи и' се битни во животот: Здравје и Пари (за не дај Боже). Кредитите наши, од ум ја имаат извадено.
Мајка ми ми е херојка!! Се сеќавам дека многу одамна кога бев помала се прашував како може да стане во сред ноќ и да ми дава апчиња, да ме теши и помага, како не и се спие е тоа прашање ме мачеше на пример, денес од страна гледано како мајка ја разбрав денот кога се породив како можам да не спијам кога ми се спие уствари и не ми се спие се расонувам од грижи. По горе напишаново сум се чудела за многу работи за кои сум нашла одговор откако станав мајка а мислев дека не сум спремна на тоа а уствари сум била. Сум многу чуствителна па секогаш кога можам ја штедам од многу работи бидејки ми е жал. Ја гледам сестра ми и се чудиме и двете како за некои работи е многу во грешка. Јас никогаш сум немала срце и душа за да правам икс такви работи, нит сум сметала дека треба!! Не се слушаме секој ден ама се слушаме кога треба и зборуваме тоа што треба. Сме имале и лоши периоди ама една е мајка сепак! Сметам дека е малку тоа што го правам за нејзе треба повеќе, тоа вечно ме мачи па се надевам дека ќе има подобри денови!!!
Ме потсети на времето кога бев недијагностицирана и без содветна терапија за депресијата и анксиозноста.. Колку ноќи има непреспиено, па сабајлето да оди на работа... Не знам како издржуваше... Бааѓи е намачена. Откако се среди со мене, па и се омажив, татко ми се разболе од паркинсон... До смртта негова, таа се грижеше за него. Последните 2-3 години, и го креваше и го хранеше и во вц го носеше... плус оперирана е од рак на дојка, едната и' е извадена... Бааѓи маки има поминато ... Ама силна е многу. Не можеш да знаеш кога и' е лошо. Треба ептен да падни, да не може од кревет да стани, за да ти каже дека не е добра...
Иста и мојата е. Многу често кога ѕвонам и се случило нешто дека пати од висок притисок па доаѓа баба сестра тетка ја прашуваат како е а она мења тема и не сака ништо да каже на никого... Пак ќе речам.. Мислам дека е малку што правиме, треба повеќе.. Барем ние младите да им помагаме колку можеме на каков можеме начин. Од сегашна појдовна точка како мајка знам што би ми пријало што не, ама да не се лажеме дека не сакаат љубов и внимание! Се си мислам дека никогаш и ништо што правиме нема да е доволно.
jaс само ќе кажам да не е мајка ми нема да знам кај терам ме научи како треба да терам во животот и како девојка и сега во брак,како треба да се понашам,размислувам,почитувам,постапувам со сите...ЕДНА Е МАЈКА НЕЛИ ! секогаш тука за било каква помош,никогаш не ми се меша ако побарам совет ќе ми го даде иначе да ме распрашува или замара никогаш не се случило.Како и ко девојка така и сега.Иначе не живееме заедно во иста населба сме блиску ми е па 2,3 пати во неделата си пиеме кафе една кај друга...со мм си се супер,откако се омажив вика си имам уште едно дете (за него) ќе го сакам и поштувам како мое дете. Доброто е што мајка ми е млада на 20год ме родила и можам да си направам за се и сешто муабет да излезам со неа било каде,сите ме прашуваат дали ми е сестра сега сум бремена и таа се радува премногу и знам дека ќе ми помага колку што може околу бебето... Ќе кажам дека гледам и учам како треба со мојата ќерка е сега јас си имам друг проблем неможам да кажам дека е страшен проблем...ама има периоди кога не се поднесува! како што е темава Односот со вашата мајка...така јас можам слободно да кажам односот со мојот татко некогаш ме излудува...Тој е тој што во се се меша,се сака по негово,се сака да знае,ако не е по негово се тераме кај што не треба он е најпаметен во се демек...сите ние ништо не разбираме (т.е јас и мм) во година ипол брак се имаме два пати доста скарано и не сме правеле муабет по 1 месец и јас со него и мм со него...но со тек на време решивме со мм да не му се замараме затоа што човекот не се менува таков си е карактерот ако се караш со него само ќе се нервираш.Решивме кога ќе замара да се праиме дека го слушаме уствари да не го слушаме и да си тераме по наше...тоа е тоа мене ми е криво зошто тоа е така место се да е совршено ама јбг секој со својте проблеми нема нигде перфект
Мојот најдобар другар. Ми го "спаси" бракот во неколку наврати со мудри совети и со смиреност. Го чува син ми, спие кај моите, го сака премногу. Блиска со сопругот не е, а и немора. Нити јас сум блиска со свекрвами, само добро знам да одглумам (тоа што им фали на многу мажи).
Jas sum dete na svekrva mi. Nie dve sme si isti I zatoa Si Ja Sakam. Inace da si napisam deka sum 20 god. vo brak.
Мајка ми ми е најблиската личност која ја имам, најдобрата пријателка. Таа е личноста која знам дека бескрајно ме сака и дека ми го посакува само најдоброто. Сеуште не сум омажена и сум под исти покрив со неа но знам дека ако дојде до тоа да си заминам од дома бескрајно би ми недостигала и би тагувала по неа. Ќе си ја земам со мене кога ќе се мажам.
Нема лошо тука. Баш се восхитувам на вакви односи!!!!! Ама да се такви едно е сигурно, дистанаца и комоција нели е еден мал и многу важен зачин во сите манџи кај секого Уствари нормално би било... Секоја чест за вас како и да е .
Кога бев девојка не бев блиска.Ама кога дојдоа децава е тогаш видов колку ми значи. Подршка ми е секогаш,кога останав нез работа таа ми помогна со нејзината пензија.Не сме имале многу ама основно имав да дадам на децава. Има и мани како и јас,многу е едноставна,не навлегува во разглабање,за многу работи во животов стоела и на страна,цел живот е под терапија и обожава да кажува и покажува што ја боли...и уште куп други работи... Секој ден наминувам да ја ѕирнам,измерам притисок,купувам храна ,готвам и за неа,ја водам по лекари,ѕвонам да ја слушнам.Ама секој ден.Знае страшно да ме изнервира,ама ете ја гушкам и се молам на Бога да ја држи и паметот и телото за себе си.
Исто како Бубале. Немам што да споделам. Не дочека да ме види како невеста. Знам дека многу ќе ми помагаше.
Имаме чуден однос, ама се почитуваме. Ние сме дијаметрално различни и нормално е да не сме нешто многу блиски. Силом прилике не растев со неа и нормално е да немаме некој ВАУ однос, ама пак ќе речам, се почитуваме. Се слушаме секој ден, се гледаме еднаш-два пати месечно максимум.
Многу убава тема Јас бев татино мезимче но и со мајками имав супер однос. Поготово како растев имав потреба да разговарам со мајка сепак за некои работи се разговара со мајка. Откако се омажив и јас на почетокот ја правев грешката да и кажувам се за моите проблеми ја сватив грешката и престанав. Иако никогаш не се замешала дирекно и секогаш ми велеше дека јас сум помлада дека треба да попуштам гледав т.е приметив дека на некој начин му се реваншираше на мам ми пр:јас ќе и кажев дека свекрвами ми пререкла за тоа и тоа и мајка ми ќе најдеше начин да го направи истото со маж ми.Иако после разговор со неа се трудеше да не го прави тоа барем не го правеше пред мене инаку моите се доста осетливи па со разговор навистина навикнати сме да се опоменуваме кога грешиме и тоа доста кај нас функционира. Како што кажав за брзо си ја сватив грешката и престанав да кажувам. Не живееме во ист град со моите па кога доаѓаа на гости гледав за тие неколку часа колку се кај нас на гости да ги балансирам работите да не излезе некој конфликт помеѓу сите. Вешто ги криев проблемите или можеби јас така мислив бидејќи знае да ме примети кога не е нешто во ред но молчеше не се мешаше. Е после за многу кратко време откако се омажив за 6/7месеци почнаа здраствените проблеми на мајка ми прво дознавме за пархинсоновата болест па се јавуваа други психички проблеми па за на крај да дознарме дека боледува од деменција почеток на алцхамерова болест.. Тука на некој начин ја изгубив мака ми она е фала Богу жива но не можеме да функционираме како мајка и ќерка барем не за разговор совети. Храбро стоев и стојам пред неа и кога имав и имам тешки проблеми за кои барем би сакала да ги кажам доверам да ми се олесни душата но тоа е таков е животот нека е она жива и добра па другото не е битно едноставно таков е животот.
Како и пред брак така и сега, многу ми помага за се. Мене воопшто не ми се сменил односот кон неа, а осеќам дека ниту нејзиниот не се сменил.
@Milobebence , срце ми се стега кога ќе чујам таква приказна. Татко ми минатата година почина од паркинсон. Петнаесет години го земаше болеста. Свесен беше до сам крај, ама не беше човекот кој го знаев. Многу ми е тешко кога мислам на тоа. Со него имавме многу добар однос... бевме послични со него, него ли со мајка ми. Во однос на свекрва ми. Карактерно ми е поблиска од мајка ми. Ама тоа не го сфатив одма, туку кога почнав и од двете да се оддалечувам. Денес, полесно ми е со свекрва ми да зборувам за некои работи, отколку со мајка ми... Еден пример, јас многу псујам. Кај моите дома, никој не псуеше, јас сум 'изрод'. Постојано бев опоменувана за речникот од нив.. и сеуште сум . Свекрва ми не псуе, ама знае да тресни некој вулгарен збор... Има дури и една шега: Во таа-и таа фамилија (нивната), мажите не псујат, жените псујат.. И тоа е три генерации на назад, колку што сум информирана. Баба му на маж ми, ги учела суртуциве да псујат, овие не сакале... а таа кочијаш беше, Бог да ја прости.. имав можност да ја запознаам пред да почини. Имаат една особина и свекрва ми и мајка ми, која ме нервира: Што ќе речат комшиите! Само што свекрва ми не знае да глуми баш, а мајка ми е експерт за глумење
