Што е тоа во луѓето тажно што живеат во животи туѓи? Кој во моето минато плови сосем мирно и без да се срами...
Полупијан седам а веќе 5 до 2 надвор невреме се спрема се дур градот мирно спие некој ѕвездиве ги зема
само ти ми требаш крај мене во ноќта ти само можеш да ми бидеш утеха само ти ми требаш ти си моја мечта и само ти
Земјо моја Златна боја твое име на небо испишува Ти си моја Земјо моја Само една и единствена Земја најмила
Отвори ги широко своите раце Врисни во ноќта јасно и гласно Живот е болка и чекор по чекор Талкаш и газиш во бескрајна толпа
Мајка на Марика думаше: Марике ќерко Марике, земи го ќерко Ѓорѓија, Ѓорѓија први бекрија. [х2] Нејќум го мајко Ѓорѓија, Ѓорѓија први бекрија. Девет си жени побудил, јас ќе сум мајко десетта.
Земи или остави по кој пат ќе одиш ти сака одлучии.... сега те теши некој друг збори не сум бил за тебе...
Кажи ми Боже каде таа згреши Кажи ми Боже кој ја сега теши Кажи ми Боже зарем ангел ти треба па најдобриот од земјава го зема...
Вечерва повторно празна е постелава без твојта душо нежна насмевка а болка в душава мир не ми дава гооорам....