Од збор направи песна.....

Ако ноќеска си осамен немаш никого крај себе ти мислиш љубовта те напуштила со некого што сакаш си отишла

 

немој да мислиш дека до мене е,би било супер ние да се сакаме но да се сакаме треба да знаеме....

 

Знам дека мислиш на мене
знам ти ме чуваш во себе...

 

Каде си? Ме мислиш ли ти?
Незнам како ти е, друг штом те покрие,
ил сама во постела, перница си гушнала

 

Денот пак ми почнува мамурно без раат,
и ми тоне главата у перница, еј колку е саат?

 

Сама ноќва патувам
И никој не ме запира
Јас немам кого да го будам
Освен сонот на мојва перница

 

Доаѓаш на килими од свила,
улици зад тебе песни свират.
Туѓа си, а уште си ми мила,
штом те сретнам срце запира

 

срце није камен,
не срце није камен,
да га само бациш из капута,
као карту после пута

 

Камен да е , може ли
Во очи има бисери
сака да ме полуди
иако има очи ангелски

 

Еден поглед дур да трепнам ме опи,
таа насмевка ќе ме полуди...

 

Jedan levo, desno dva
jedan napred, nazad sad pa okret
i odmah ruke gore, osmeh na lice
i mesajte kukovima
jedan lijevo, desno dva
jedan naprijed, nazad sad i mjesaj
a narocito vi iz sledecih gradova

 

Назад, назад Калино моме
немој да одиш по мене
кај нас си има висока гора
не ќе можеш да ја поминеш

 

nemoj da ides mojom ulicom,
nemoj da ides mojom ulicom.
Ne nemoj,Stvarno nemoj,
Ni u ludilu nemoj mojom ulicom!

 

Луда ти мора да си луда
за него правиш чуда

 

Три дена траат сите чуда велат
старо правило
и како сон ќе мине
се што лузни ти оставило

 

Оваа ноќ е празна немам никого крај себе
Само две-три звезди од небо зјапаат во мене
Нема место кое не мириса на тебе
Нема начин да те заборавам...

 

Дај разбуди се го нема сонот на вљубените и оди си ти чувам место во спомените но некогаш тргни низ времето и просторот и дојди на место на злосторот

 

нема,нема и не ќе се роди,
поуваво девојче од македонче

 

Земи момче македонче, па да видиш што е рај

 

Рај и пекол се во едно
се дур не се смириме
јас и ти сме
сон и јаве
допри ме и смири ме