Опасност од зависност од лекови за смирување - Benzo withdrawal syndrome

Ти благодарам многу, ми значи!
Ми помагате доста и вие со овие преубави зборови и поддршка!
Да сте ми здрави и живи!

 

Дали човек кој е во депресија, пие антидепресиви може да оди на работа и нормално да фунционира? Неодамна сретнав познаник, и ми рече дека има ваков проблем, а си оди човекот на работа и изгледа како е се ок, и искрено се зачудив.

 

Се зачуди?! Ти знаеш колку луѓе се на антидепресиви и нормално функционираат? Па за тоа им е и намената. Ако беше така голем процент од населението немаше да работи. Е сега има и исклучоци.

 

Има различни видови на депресија. Човекот веројатно има функционална депресија, каде што си ги врши сите активности што мора да ги прави иако е нели депресивен, и со намален серотонин, но не е физички спречен. Пример, кај клиничка депресија, на индивидуите им е толку тешко што буквално немаат енергија да станат, да облечат облека, да измијат заби, колку и да звучи ова едноставно, немаат волја и енергија. Не ги афектира депресијата сите исто, секој со своите симптоми. Антидепресивите се токму помошта некогаш за да можеш да почнеш да си функционираш нормално.

 

Само прашувам. Не сум се соочила со такво нешто.

 

Caliope

Mila, a imase nesonici i ti? Mnogu kratko spienje?
Mojot najgolem problem e strav od nespienje. Toa e strasna opsesija.
Me koci vo site segmenti. Ne mozam da patuvam, da se opustam, zatoa tolku dolgo i go zemav Loramot.
Dosadna sum na sebe so ovaa opsesija! Sonot da go dozivuvam kako najgolem koshmar i misija!!!
Mi se place od sto ne mozam da si pomognam!
Od dete bev opsesivna so spienje i tesko se prilagoduvav na promeni.
Mislam deka tamu lezi mojot najgolem problem i verojatno ottamu pocna se', a sega e vreme da se soocam.

 

Kako mislish strav od nespienje? Strav od nesonica ili neshto drugo?

 

Страв од несоница, дека нема да спијам, да, и креветот го доживувам како ноќна мора а ако ми се спие и почнувам да тонам во сон, страв дека ќе умрам во спиење. И многу присилни мисли.
Оние класичните, повредување на блиски особи, секс мисли од кои ми се повраќа и сѐ и кажувам на мајка ми оти се чувствувам виновно. Во градите да ја погледнам и ми се превртува во стомакот а пред да станам ваква сум и' давала комплименти за градите и сме се смееле. Сега некој вулгарен виц да каже ќе завршам на брза помош.
Луѓе, вака ми беше кога бев тинејџерка и имав заборавено каква е оваа монструмка анксиозност. Ми почна откако почнав да го кратам бензосот а и од траумите од карантините во Грција и кавгите со сопругот ми беа насобрани ама бензосите ме држеа и еве сега ова е резултатот.
Кога би немала присилни мисли би функционирала супер, оти не сум депресивна, физички немам симптоми на апстиненција, само пустиве опсесивни мисли ме докрајчија.
Да не беа тие ќе бев супер!!!
Мозоков никако не ми се смирува!
Многу бизарни безредни мисли.
Психијатарот ми рече дека се најнормални и многу луѓе ги имале при анксиозност, ама уморна сум веќе.
Превиновно се чувствувам.
Ми доаѓа да си јавам полиција да ме приведат оти имам вакви бизарни мисли.
Деца ќе видам на улица и замислувам најлоши сценарија а не дека ги посакувам, напротив премногу сакам деца!!!
Сваќам дека сѐ што премногу сакам и ми е слаба точка си создавам спротивни мисли за истото за да си се мачам. Она на кое сум рамнодушна не ме чепка.
Значи моите, сопругот, децата, сѐ што ми е слаба точка..
И секс нормално, страшно гадење од самата помисла на секс. Се чувствувам како дете и ми треба само љубов и топлина од родители. Психијатарот не сака да ми дава терапија оти имам зависна природа и ми дава поддршка да го поминам ова без терапија. Психолог ми препорача.
Инаку физички сум активна, не ми се лежи во кревет, комуникативна сум и доста социјална.
Само OCD во ме изеде. Не ми доаѓа да си речам дека се само мисли и да се изнасмеам.

 

Можда ќе умрам вака со бизарни мисли веќе од исцрпеност.
Кажувајте дека една душа со прекината младост беше многу добра и никому лошо не помисли искрено. Почна да се дрогира многу млада од болка и страв дека сѐ што сака премногу може да и' замине еден ден и она не би можела да се сноси со таква болка. Од мала панично ги сакав моите и татко ми кога ќе одеше на работа сто пати го прашував дали ќе се врати.. Мајка ми кога ќе одеше на патување со денови страдав и плачев..
О боже колку ги сакам сите!!!
Оваа љубов ќе ме убие, не можам да ја издржам!!!
Душата мир не ми наоѓа.. Навечер нешто да тропне одма помислувам дека нешто им се случило на моите. Мајка ми ќе се накшла одма мислам дека карцином има.
Ова не е живот! Овој страв е пеколот на земјата!

 

Ne e se taka crno vo zhivotot. Normalno, zhiv chovek e, ke se nakashla, ke kivne, ne misli odma na teshki dijagnozi. Zhivotot e preubav, se nadevam deka si go zabelezhala toa, posebno otkako pobedi vrz zavisnosta od drogi. Ne misli na loshi raboti, opushti se

 

@Tanjamm Јас имам функционална депресија, кога бев под депресиви и тажна положив 10 испити за една година (кога почина чичо ми), сега ме сметаат за скроз позитивна личност, кој би кажал дека сум во депресија. Ама откако намалив со антидепресивите пак станав нервозна и се карам со сите, мајка ми на глава ми се качува поради мое понашање и мене ме обвинува. Нема везе.

 

Ова е длабоко исповедање.
Оди во црква, на литургија , обиди се да побараш помош од Бога....биди упорна и храбра.
Духовно си гладна и исцрпена.
Молитва и се што треба полека.
Никогаш не сум била директна во врска со верата ,тоа е интимен чин , но твојот начин на исповедање длабоко ме допре.

 

Подобро сум. Кризи од бензосот беа. Одам на подобро. Се смирив и почнав на работа. Умот го носам во обврски.
Не сум религиозна. Бог го носам во душава.

 

Духовно сум преполна, имам помогнато на еден куп луѓе, го сакам цел свет, никому лошо не мислам. Црквата може да те доскрене во овој случај.
Анксиозност е во прашање и опсесивни мисли.
Добар психолог и рутина ми треба.
Одам на подобро.

 

Драго ми е.
Се обидов од свој агол...не мислев ништо лошо...работата е спас секако ,рутината исто така.
Добро ќе бидеш.

 

Ja chitam temava, ednash pishav, ke pisham pak. Ve molam nemojte na svoja raka da si dozirate lekarstva, da si ja namaluvate dozata, zgolemuvate i sl. Nitu vie, vash partner, drugarka i sl. Pishav za vlijanieto na ovie lekarstva, pa ne mozhete da si igrate psihijatri, zosho taka praktichno si igrate so vasheto celokupno zdravje (i mentalno i somatsko). Samo i samo psihijatar mozhe da prepishe i da dozira vakvi lekarstva.

 

Јас имав некоја среќа да успешно ги откажам лорсилан апчињата. Многу си ги сакам, нема да одречам... Моментално пак ми ги вклучија, ама само на 2 недели. Одма ме релаксира и си спијам убаво навечер.
Сакам да кажам - не станав зависен од нив. Да, имам желба да ги пијам, ќе си речам некад: ех, сега едно лорсиланче да имаше... Ама немам, ги фрлив и готово.

 

Колку време ги пиеше?

Јас мислам дека апчињата помагаат до одреден степен, после сето тоа е џабе.

Мораме да смениме доста работи кај себеси.

 

Нејќам да кажам колку ги пиев... Ама докторот знаеше, не е дека јас сум барал толку долго.
Сега, после година и кусур пауза - пак ми ги вклучија, ама ќе ги пијам само 2 недели. И, не знам... Може ме опуштаат малку само физички. Психички, не. До душа, шо знам? Хахахаха више и јас не знам.

 

Не те послушав и срце ме боли.
Дури и една четвртинка ме направи салата во мозокот.
А и психијатарот не ми беше толку стручен. Таа една четвртинка за толку кратко време скратена ми предизвика тешко ОСД кое се граничи со психоза.
Не знам дали ќе се вратам пак на себе некогаш.
Не бев свесна со каков оган си играм.
Ми направи тешка штета на цела перцепција, да не ви кажувам детаљи, грозно е.
Помолете се за мене да оздравам и дојдам при себе.