па тоа и нејзините и го викаат. Значи 4 и повеќе години мажот не е тука, децата го гледаат на камера тек тук кога ќе се врати месец дена се кај него и таа вика не можела да се разведе зашто има деца.
Никогаш не можеш да знаеш што се дешава зад затворени врати и зошто некој се разведува или не се разведува. Кажала она што мислела дека треба да каже во јавност. А со развод не им кратиш на децата да растат со двајца родители, не се родителите умрени па да се скратени децата. Не треба единствено само ако има насилство да дојде до развод, од што не се разведуваат навреме кога треба, доаѓа до насилство, а требало да им текне порано. На еден или друг начин многу веројатно ќе им се префрли на децата, заради вас останав во лош брак. Ќе ги викнеш на кафе, ќе ти речат Не можам сега да идам, ме мрзи и ќе ти помине низ мозокот мисла Јас што се трпев, нив за едно кафе ги мрзи. Не завршува животот ако родиш деца, па ако не ти е убаво да седиш по секоја цена или да ги осудуваш тие што се разведуваат, битно они да се спаселе, ко да е небитно и на возрасните да им е убаво. И децата и возрасните се битни, и илузија е дека децата се посреќни во несреќен брак одколку во среќен развод. А децата установивме дека е многу лоша идеја да се прашуваат за развод, ама морам да кажам уште еднаш. Значи прелоша идеја.
Дури и да е свесно дете дека е нефункционално и сите се несреќни - идеално за него ќе е "да се смират". Зошто за детето се мама и тато, не сопруг и сопруга. Зато има и советување и терапија особено за деца по развод, а треба да има за сите да бидиме искрени. За некој да се разведи, не треба да има насилство или карање. Доволно е да не се сакаат веќе. Или сексот да не чини. И то створа фрустрација. Или ќе се реши час поскоро или ќе порасни до поголема нетрпеливост и ќе ескалира. Ретко шо е драстично и драматично од сам старт. Секоја ситуација е подлабока и често почнува ситно и "незначајно". Ама и то е значајно само по себе. Ама дете не треба да е вмешано во животот на возрасните со то шо ќе се прашва дали сака да се разведат мама и тато ( уз пат обвинувајќи го ко ќе речи "не" и дисфункционалноста продолжува; а можи и да се обвинува себе), не треба ни да се збораат финансии и сметки пред него дур е дете, или да се стави во средина на разводот како шо е често случај кај нас ( "јас ќе ти купам ова, шо татко ти да не можи", "мајка ти напрај ова и ова" итн). Впрочем, дете не мора ни да знај причина зошто родителите се разведуваат. Зошто причината е на партнерско ниво. Особено кога се има неверство, то се користи како оружје со то шо се дава информацијата на детето и се засилва хостилност. Родителите и натаму му се родители. И не се "разведуваат" од детето. Дури и да не живеј со едниот родител, тој родител е присутен in spirit ко ќе не е тука, дигитално, емоционално. Најдобро шо можат да направат разведени партнери кои се и родители, е да одат на терапија после развод. И за нивно добро, ама особено за добро на детето. Оти детето нема корист ако се заедно и се дисфункционални - оти му влијае. Ама ни ако се одделени ама се плукаат преку дете, очи си тераат и буквално војуваат. Ама детето има "корист" од здрав однос на родителите и после развод. Накратко, односот на родителите и нивен родителски сојуз е клучен. Безразлика дали се, или не, во брак.
Sakav samo malce ironija da vi donesam na temava, inace dovolno sme pametniz site da znaeme kako treba da se postavi covek vo takva situacija.
