Шала на страна, деликатна е ситуацијата. Ја знаеме твојата страна и сите би рекле развод. Но само ти знаеш најдобро, а можеби и сеуште не доволно, како тој ќе реагира и колку ќе ти го загорчи животот. Затоа не се осудувам да ти дадам совет.
Во тој случај сама си го даде одговорот. Може да го напуштиш и детето финансиски да го обезбедиш колку - толку. Со сила убавина не бива. Детето многу повеќе ќе биде благодарно да живее во функционална заедница со еден родител, отколку во дисфункционална каде тато не ја сака мама. И што маж е тоа да не го интересира за семејство ни финансиски ни емотивно. Ебате мажот.
Јас бев 18 години кога не остави, а цело време претходно ми трубеше како тоа заради мене останувала итн, да речеме 4-5 години континуирано. Јас тоа не го сфаќав или не разбирав, ама отпосле сфатив дека всушност не се грижела многу многу за мене. Како и да е, колку толку останала почитта од мене кон неа, а сеа одвај имаме нормален разговор без расправии, одвај. Не ја мразам, али.... ме остави мене и брат ми, брат ми го чував скоро 2 ипол години. Заебана работа.
Ќе има моменти... многу чести... кога ќе мислиш дека не вреди, и треба да се откажиш. И ќе пукаш по шавови... Ама! Ќе успеваш да се натераш да станиш, колку пати и да паѓаш Оти знаеш дека резултатот ќе биде слобода и среќа. И еден ден... на се' ова ќе се сеќаваш како низ магла.. и ќе се гордееш за тоа, колку те пораснало искуствово.
Да ја прашаш мајка ти, зошто тоа го направила. Сигурна сум дека имала добра причина. Барем според нејзе. Исслушај ја внимателно, и пробај да ја разбереш. Додека не и' простиш нејзе, нема да можеш да уживаш во плодовите на љубовта.
Ти на осумнаесет не си веќе дете. Сигурно имала мака штом чекала ваше полнолетство за да замине. Си ја прашал ли некогаш зошто, и зошто ти и брат ти како полнолетни луѓе не тргнавте заедно со неа туку останавте со татко ви? Толку ви било гајле.
доста бе... што сте се запнале, те швалер, те развод.. остајте, може има надеж бракот... најлесно е како вие што предлагате...
Не придонесува никако финансиски, а ниту емотивно. Цел терет во материјална смисла паѓа на неа. Како има спас тука, дај не заебавај. Бракот е делба, двонасочен однос.
Не е до тебе. Фрустрациите од лош брак знаат да направат дисбаланс и ете, децата да имаат вид трауми од тоа. Најди начин да и простиш некако, лично за тебе да ти е полесно на душата.
Брат ми е 8 години помал од мене и е аутистичен ептен тешка фаза, за која што не е способен сам да функционира и нон стоп треба личност до него. Таа ми рече дека не и функционирал бракот на финансиски план и си замина, и се омажи за постабилен (?!) маж. Им переше алишта на 3 негови ќерки.
Како, за нејзе лично? Ако ве земеше вас, немаше да и' стигаат пари за нејзе? Ќе требаше гладна да биде, или ќе и' фалеа 10 пара чевли? Прости и'... Заради тебе
Да од една страна таа, а од друга откако се разведија ме обвинуваше татко ми дека и јас сум бил крив што се случило сето тоа... пошто отсекогаш сум ја сакал неа повеќе отколку него и сум правел заговор. xD Имав тежок период, и фала му на бога арен сум засега.
ццц.. оваа па, расипувач на забави... гледаш дека сум циничен инаку, членката не кажа како тој придонесува материјално во бракот.. она имала службена кола и плата.. тој што?
