Нормално е да имаме различни очекувања во животот - од децата, партнерот, роднините, пријателите... и секако од самите себе!!! Но тие очекувања треба да бидат реални, не премногу големи и нереализирачки... Колку поголеми се нашите очекувања толку му е потешко на тој што треба да ги исполни... Моите очекувања во животот секогаш биле реални. Не сум се занесувала да барам нешто за што знам дека не е можно да се оствари. Таква сум по природа - позитивна и реална со остварливи очекувања - кои што кога ќе се остварат сум бескрајно среќна...
Порано имав високи очекувања од одредени личности/ситуации/настани и најчесто завршував разочарана. Сфатив дека ако немаме очекувања нема ни да сме повредени/разочарани.Така што стриктно се држам до тоа одреден период колку што можам повеќе. И многу е подобро, trust me.
Колку помалку очекувања, толку помали се и разочарувањата. Со тек на време научив да не очекувам ништо. Правам што можам и се трудам за најдобар можен исход, но не се занесувам со некакви огромни очекувања. И за себе и за другите. Така е многу полесно за сите.
Немам никакви очекувања од другите луѓе, па ниту од себе, оставам во животот се спонтано да си тече. Големите очекувања носат големи разочарувања, за себе сум имала некој замислени очекувања и многу сум се разочарала бидејќи не сум успеала да ги остварам, а во однос на другите луѓе никогаш немам очекувања, луѓето се такви какви што се.
Во однос на очекувањата, сум ги имала за некои луѓе, мислев дека можат за мене да го направат истото што и јас за нив, но со текот на времето ми покажале и дека не е баш така, односно дека ова е време на преживување и дволичност, па освен шо ме спуштија на земја, ми ги отворија и очите за во иднина да не очекувам ништо од никого и дека јас и само јас секогаш треба да си бидам на прво место. Па, фала им.
Сум имала, а сега веќе и немам. Изгубив делче во мене да очекувам нешто од било кој. Ако очекувам, секогаш сум повредена и не ми се минува низ едно те исто. Во животот имам место само за дела, а не и за илузии.
Ako zivees so sredstva so koj si na rabot da gi zadovolis osnovnite potrebi i da mislis deka si doaga se na svoe mesto nekako ne se slozuvam ,zavisi kako gledas na rabotite
Ако мислиш дека се си доаѓа во вистинско време сепак имаш некакви очекувања. Размислуваш позитивно според твоето напишано така заклучив. Јас на пример немам никакви очекувања. Ни на нешто се надевам ни ти пак не очекувам ништо да не се случи. Иако животот е таков постојано нешто се случува без разлика дали позитивно или негативно. Не може да побегнеме ни од едното ни од другото. А што се однесува до луѓето. Се научив да не очекувам ништо од никого. Кога очекував премногу западнав во депресија. Се лажете ако мислите дека тие исто би направиле што и вие за нив. Ретки се исклучоците. Но, не се невозможни да се пронајдат.
Со тек на време сФатиФ да имам реалистични очекувања. Најголемите очекувања ми произлегуваат од главава, што вика мајка ми ти очекуваш некој да ти го исполни она очекување кое ти во глава го имаш, а тоа не е можно тоа е твое. Сите имаме различни вредности и зашо е ова така или вака, or how to handle a certain situation. Така за да се избегне она леташ горе crash down, или кажувам очекувам/в да .. или ако е личност шо континуирано fails to comply with ur expectations u just let her/him go
Perfekcionist sum za se mi se vrti nekoj film vo glavata i posle kako mozam da se razocaram toa e strasno....
Во реалност, глупо е да имаме очекувања од некој друг. Секој има свој живот за живеење и никој не ни должи ништо (освен родителите додека сме деца). Имам разни очекувања од себе си, ама ништо особено преувеличено или нереално. Воглавно да бидам decent human being.
