ПМДД- предменструално дисфорично нарушување

Пијам магнезиум и Б6 плус фемибион 2, и вежбам повремено. Сите ми викаат уживај во бременоста, а на мене ми иде да си излезам од кожа. Имав премногу обврски и наеднаш ништо. Се трудам да се занимавам со подготовки за малата, ама секој ден ми е борба со самата себе

 

Ти верувам дека ти е мачно, ние жените сме осудени со хормонални пореметувања, колку можеш пренасочувај мисли, знам дека е тешко, ама допрва ти следува најубав период, мирисот на бебе и на дете чудо колку дава спокој , ситуацијата со вирусот кај сите ни влијае, ама ќе помине, ќе издржиме, кога ти е мачно пиши овде за подршка, да те утешиме .

 

Ова твоето е нешто друго. Не велам дека не е проблем и дека не ти е тешко, но ова за кое ја започнав темата е ПМДД, всушност поврзано со самиот циклус, односно овулација па менструација.. се случува некој ден пред циклус и некогаш трае со циклусот паралелно(иако е предменструално) а знае да трае и ден два после менструација.

Твоето е самата состојба бременост, хормони, но верувам голем дел поради ситуацијата со корона како што кажа и самата. А дополнително ако и претходно си имала анксиозност. И секако кај сите различно влијае бременоста. Колку и да правиш или не правиш нешто хормоните ќе го направат своето. Насочи се кон очекувањето на новиот член, подготовки, планирања, ситни детали, купи по нешто за себе и за бебе, внимавај да бидеш опкружена со позитивни луѓе.

Искрено, мене бременоста ми беше лек за се, најубавиот период во животот. Од моментот кога дознав дека сум бремена немаше ни а од анксиозност ни панични напади, од првиот месец како не добивав јас бев препородена! Освен гадење до 12та недела и позитивен страв дали ќе биде се во ред немав никаков друг проблем. Ете кај мене хормоните така изиграле. И тоа траеше до 10м после породување, како добив повторно започна мојата голгота.
Затоа велам, ова за кое ние дискутираме е проблем поврзан со циклусот и е најлошата варијанта на ПМС.

Ти биди колку можеш посмирена, храни се здраво, не читај глупости и лоши работи, опкружи се колку можеш со убавини и уживај во тоа што следува. Ако ти треба друштво, совет или рамо, секако тука сме иако маките ни се различни

 

Интересна тема, прв пат слушам за ова.
Има ли разлика меѓу ова и ПМС или ова е само најлошиот случај на ПМС?
Дали жена што има ППМД , и се случуваат симптомите секој месец или ретко? Јас на пример еднаш годишно иам ваков проблем и сега не знам дали е ПМС или ППМД.

 

@Doozy каква омега користиш, од која сте всушност задоволни, гледам има многу разлики во цената на омега најверојатно и во квалитетот. Витамин Д дали некаде испитуваше дали имаш недостаток или на своја рака си зема. Мм постојано го користи ама читав дека мора да се испита дали постои недостаток за да не се направи дополнителен проблем. Искрено многу сум внимателна и за витамини кога се работи, сакам да знам колку со точност можам да користам, а кај мене баш па и докторите не се замараат.
Дали знаете каде во приватните може да се испита дали се има некој недостаток од витамин, во мојот град само основна крвна слика се прави, чат пат и таа не дава точни резултати. Често поради недостаток на вит Д и Б12 организмот трпи реакции, како што не е добро да има недостаток исто така не чини и да се има вишок во организмот.
За витамин Д сигурно имаме повеќето недостаток ама јас ете незнам од колку да пијам, која би била доволна за телото?

 

ПМДД го карактеризираат како најлоша форма на ПМС, но сепак мора да се случува секој циклус или барем во повеќето месеци за да биде дефиниран како таков, посебно нарушување. За еднаш во годината скоро сите веројатно почувствувале изразени симптоми на ПМС, зависи од стресот, околината, моменталната ситуација, од се што дополнително би влијаело на расположението. Ако ти се случува ретко, односно еднаш годишно веројатно е само сплет на околности.
Каков ти е воопшто вообичаениот ПМС?

 

Да да знам дека е различно, само си се пронајдов па да се пожаламСакав да кажам дека најверојатно се работи за дисбаланс на хормони, мислам не е лошо да испиташ тоа? Ти благодарм многу за поддршката и убавите зборови

 

Еве ме

И јас сумњам на ова кај мене, не знам дали го имам оти никој не може да ти даде дијагноза ама имав/м ужасен ПМС (или ПМДД) што лично многу ми го нарушуваше квалитетот на живот. Јас ќе го кажам моето искуство, па вие видете, можеби нешто ќе ви помогне. Имам пиено контрацептиви, но заклучокот ми е дека сум многу посреќна, поздрава и емоционално постабилна без нив , што не значи дека тоа е одговорот и за вас. Ако треба да ги пиете, ќе ги пиете и тоа е тоа.

Прво и многу важно нешто што мора да го кажам - хормоните се основата на нашето тело. Не можеме да ги гледаме еден по еден туку мора да ја гледаме цела хормонална оска, и полови и неполови хормони, од хипофизата, тироидата, надбубрежните жлезди, јајниците, панкреасот (и инсулинот е хормон), па се' до хормоните на среќа, хормони за спиење, итн.

Убаво би било ако знаете што ја нарушува хормоналната оска кај вас. Да, знаеме, технички не е возможно баш да знаеш (мене на папир хормоните ми се солза, ама јас си знам како ми е пред добивање). Јас сумњам на инсулинот како примарен буткач на сите други работи, затоа што ако не го држам под контрола, одам во една многу лоша и црна дупка

Патем, не мора да си дебел или обезен за да имаш проблеми со инсулинот, и на слаби луѓе може да им „шета“ и да им предизвикува замор, главоболки, проблеми со концентрација, итн.

Што правам јас?

Тоа што ви го пишав во првиот пост.

За исхраната имам испишано фермани и фермани на форумов, прочепкајте ми низ мислења, ќе видите, често ставам и слики како ми изгледаат порциите.

Јас бројам макронутритиенти (flexible dieting, macros counting) и следам некој вид на вон-рестриктивна хроно-исхрана (за распоред на оброци и комбинации на намирници). Сега јадам 30-30-30, т.е. 30% јх, 30% масти, 30% протеини.

Најдобро опишано, јадам wholesome намирници со повремени излети, најмногу бегам од овошје и од шеќер (ова лично мене не ми годи, кај вас може да нема никаков ефект), а јадам МНОГУ зеленчук, јајца, месо, интегрални житарки и млечни продукти.

Кравјото млеко не ми менуваше ништо, па продолжив да го пијам. (ставам само во кафе)

Имало периоди кога јадев ниски јх, високи масти ама умереново највеќе функционира и ќе одам со таа варијанта.

Силно кардио т.е. вежбање не знам дали ќе ви помогне на сите, кај некого може да има и спротивен ефект заради лачењето на кортизол при силна физичка активност.

Најдобро е да вежбате и да гледате како се чувствувате отпосле.

На пример, дали си растресен или смирен? Преморен но расположен? Преморен и исцрпен? Полн со енергија? Кое чувство го бараш уствари е исто многу важно.

На пример, јас насабајле не можам да мавам исцрпувачко кардио затоа што немам сила да работам после, ми се приспива... случајно еднаш мерев и видов дека околу 30-тина минути ми се доволни. (ова настрана од пешачењето, јас веќе две и пол години пешачам по 8к-10к чекори на ден и сум немала навика што подобро ми влијае на животот од ова)

Видете дали можда повеќе ќе ви годи нешто од типот на пилатес, кревање тежина (тежинскиот тренинг не е само за мажи, јакнете ги стомачните и грбните мускули), пешачење по 10к итн.

Имам забележано дека летно време, кога е топло, овулацијата ми е поужасна од периодот пред добивање, а зимно време обратно. Главоболки лечам со 3-4 литри вода на ден, а ноќното препотување го прифатив како такво и во тие денови, спијам со 3-4 маици до мене и крпа. Се будам жива вода, се бришам, пресоблекувам, мењам перница и спијам. (земете си перници шо се перат ако се потите)

За суплементи, јас земам омега 3 од ДМ, витамин Ц и магнезиум. Витамин Д моментално не земам и точно - не би земала ПРЕД да го проверам (куцав од телефон на претходниот пост) Лично за мене е доволно, но ви го напишав витамин Д затоа што најверојатно имате дефицит... се проверува во приватните лаборатории, околу 1000 денари е.

Мене многу - ама МНОГУ - ми помогна раното легнување. Не е возможно да има толкава разлика. Патем, легнувам околу 22-23ч, станувам околу 6-7. Читав една статија (ако ја најдам, ќе ја ставам) дека градското живеење многу го ремети нашиот биолошки часовник, плус плавата светлина од екрани и научниците се сомневаат дека многуте ендокрини пореметувања во 21 век се токму поради тоа што не му даваме на телово шанса да здиве како што треба.

Реално, луѓето порано си легнувале многу рано и станувале рано, непоимливо било да спиеш до 8-9 часот до пред добри 100 години. (прашајте ги бабите и дедовците, ќе ви кажат)

Не сум била ни претходно ноќна птица ама седев до подоцна на уреди или бев испадната до подоцна од типот на... 12-1 наутро.

Сега приоритет ми е да си легнам најкасно до 23ч (што не секогаш успева ама добар дел од времето, да), идеално околу 22 часот... и да станам наутро кај 6-7 (сама се будам), како и да ме фати малку од утринското сонце.

Е сега, многу е важно да поработите и на духовното во себе, не само на физичкото. Не сум нешто религиозна, ниту пак којзнае колку продуховена ама пазам како мислам за себе, за настаните, за светот околу себе. Не може да сакаме мир и хармонија во себе, а денес да се траќаме оти ни се скршил ноктот или оти сме го испуштиле автобусот или оти чиниите стојат во мијалник. Хормоните не се само што јадеме туку и што мислиме - за себе, за околината, за настаните што ни се случуваат - и како се справуваме со стресот.

Факт е дека стресот го има и ќе го има. А јас сум убедена дека луѓето со хормонални проблеми и поинаку реагираат на стрес (посилно го чувствуваат) само заради таа зголемена осетливост. Значи, прашањето не е како да го снема стресот, туку како јас подобро да се справам со него?

Мене годинава ми се срушија сите можни планови ама почил одамна не сум била. Едноставно, се помируваш и тоа е тоа, цепаш даље, а притоа направив се што можеше да се направи од моменталната ситуација, го извлеков максимумот и многу задоволна сум од исходот.

За плачките и агресијата, момчето ми вика дека сум се менувала за 180 степени пред циклус, знам да бидам многу отроФ и терсен. Мене ми помага многу (по многу работа на себе) што во тие моменти, има едно гласче што ми се вклучува во глава и ми вика - не си ти ова.

Не си ти - хормоните ти се.
Не си ти - смири се, не е така трагично како што мислиш.
Не е до тебе - не е до дечко ти, сестра ти, твоите, до хормоните е, исконтролирај се, утре ќе биде подобро.

Одбегнати се многу (непотребни) кавги благодарение на ова гласче, затоа што претходно беше многу лошо, стварно знам да сум пис на уста и после ми е жал.

Порано многу ми сметаше што морам да пазам на сето ова и ми беше еден вид на терет, ама сега веќе не. Промена на животен стил, дисциплина и цепаш напред... се додека имам енергија и се чувствувам добро, за мене е знак дека сум на добар пат. Ако се будам како прегазена од камион, сум нерасположена и сл, барам каде е грешката. коригирам и цепам даље. (имаше период кога три филџани кафе на ден ми правеа страаааашна анксиозност, поминаа недела-две додека укопчам шо се дешава )

И за крај да кажам дека јас не сум доктор-специјалист , ова го кажувам од тоа што го имам пробано сама на себе и што имам увидено дека функционира. За жал, во нашето време нема лек за хормоналните пореметувања, да се надеваме дека за 20-30 години ќе има, затоа што кој не искусил, не знае колку е лоша вожњата на хормоналниот ролеркостер.

 

И јас да се пожалам дека последните месеци имам тежок ПСМ што претходно не ми се случувало, дури и хормони проверував се е во ред. Мора да се изнаплачам, чуствувам голем замор и нервоза. Сето ова после втората бременост.

 

Добро е, не сум била сама во ова

 

Јас патам од ужасна анксиозност и лоши сценарија, параноја и разболување налик на грип пред секој циклус.
Ми открија некои проблеми со хормони и тироидна и сега пијам одредени витамини пробам да сменам исхрана и начин на живот и имам подобрување последните два циклуси, ама имам уште многу да научам, да сменам и да ја преземам контролата врз моето тело. Мислам дека се што кажа Дузи влијае на ова, нема конкретна терапија па мора сами да си пронајдете што ви делува и што помага.

 

Како јас да сум пишала, па ова е страшно нешто луѓе. Како темпирана бомба шетам по дома. По цел ден скоро сме сами дома со син ми, 15 ипол месеци е тој нити можам сама да излезам нити па имам време за вежбање.
Почнав да одам на психолог, да пробам со психотерапија 2 пати бев до сега неможам уште ништо да кажам.
Значи едвај една недела да сум арна, другиве денови сум за никаде.
Хормони испитував во ред се, ама уште го дојам можи има удел и тоа.
Сега незнам дали да се тешам дека не сум сама или да се плашам од состојбава?

 

Многу добра тема,само штета што во истата се пронајдов
Јас недела дена пред да добијам ми се јаде се што ќе видам, можам цел ден да го преспијам, не ми се шета,не ми се збори. Едноставно уживам тој период во самотијата.
Дали оваа состојба може да се промени некогаш или ?

 

На 5-6 дена од добивање сум, пробав еве секоја ден со б комплекс, мислам дека и немаат голем ефект кај мене, земав чај од валеријана со комбинација од б комплекс и пак не чувствувам ништо.
Со сите се карам ПРЕмногу, дома, со дечко ми, често сум расположена и наеднаш сум down многу. Плачење страшно, буквално за се, се ми ги тангира нервите.
Еве синоќа баш бев испадната и не се фокусирав на тоа да си поминам квалитетно време, туку се нервирав зошто не сум дома да си седам на раат.
Не ми се збореше ич.

Менструацијата ми беше многу лесна. Не ја ни чувствував дека ја имам, е последниве месеци од кревет не можам да станам.

Можеби е последица од многу неубави работи што се случија годинава, психички ми влијаеа многу.

 

Читам и кај некои од членките можам да кажам дека не е овој синдром, го имате помешано со нормален ПМС, значи нормално е да ве боли глава, гради, да ви се јаде многу или да не ви се јаде воопшто, да имате желба за одредена храна, да сте нервозни, иритирани, нерасположени, поспани, да плачете, подуеност. Сето ова е нормално за ПМС, синдромот за кој зборуваме се јавува кај околу 10 проценти од жените чинам беше како што читав и се карактеризира си екстреми, пример екстремна анксиозност, панични напади, ужасна параноја, многу многу јаки главоболки кои ве спречуваат да функционирате, болки во мускулите, болки во коските, буквално се осеќате како да сте болни( кај мене 2 дена пред менструација ми се појавува напад сличен на алергија, притоа сум малаксана, имам многу јаки болки во коските до степен да пијам апче како кетонал за да можам да заспијам, ми се случува и температура да качам, скоро 4, години ми е вака, ми рекоа дека може да е алергија на прогестерон, демек самиот организам реагира лошо на зголеменото лачење на хормонот пред менструација( ова лаички кажано, не се ни сеќавам веќе што точно ми кажаа тогаш), нервоза што тера дури и на агресија и така.
Така да муабетот ми е не кај секој ќе делува комбинација на витамини пример оти може не ви фалат вам, сепак здравиот начин на живот и здрави рутини не се на одмет.

 

Купив чај од маточина и ќе се обидам со него. Ќе го вметнам и него на секојдневен распоред. Иако слаба, пред добивање ми се дуе стомакот, а помагал и за тоа плс пробиотик. Ќе си пијам и б6 и се надевам барем ќе се трпам. Луѓе, ни самата не се поднесувам.Сум била на буквален раб на лудило, до викање, фрлање, трескање. Срам ми е. Е еден совет. Ако има барем изглед да сет бремени избегнувајте ка валеријаната, така прочитав. Маточината чинам безбедна е.

 

Да тоа би го кажала и јас
Не сакав да пишам, не би сакала да се навреди некоја членка која можеби баш сега поминува низ ПМС, но дефинитивно има разлика од ПМДД.. тоа е екстремен ПМС, премногу изразени симптоми, односно неможност за функционирање... лежиш во кревет со 24-48 часовни главоболки, ужасно ти е лошо, тонеш во агонија помеѓу физичка болка и психички промени додека размислуваш дали ќе издржиш

Не секој ПМС е ПМДД. Не знам искрено кај нас дали може и на кој начин би се дијагностицирал. Ете мене гинекологот ми рече нема потреба од проверка на хормони wtf мислам, ама па и тука од членките прочитав дека и со супер хормони под конец имале вакви проблеми. Навистина не знам кој е универзалниот лек и кој е главниот проблем. Ама ете вака преку совети и искуства една со друга може да си помогнеме.

Патем, иако голем дел најверојатно немаат ПМДД, верувам дека тој број е далеку поголем од само 10% од жените.. за жал. Тоа можеби било некогаш, но денес со промената на светот, а со него и на болестите сигурно поголем е бројот на оние кои го имаат овој проблем

 

Дали некоја има испитувано да провери точно од кои витамини има недостаток на организмот и каде? Не сум од Ск па ме интересира која лабараторија е најдобра и дали ги прават овие испитувања, во мојот град освен основна крвна слика друго нема.
Имам другар во Австрија па знам дека често во текот на годината го прават ова испитување за да знаат кои витамини дополнително да ги примаат, витамин Д е честа причина за психичките промени кај нас, знам дека и тој имаше мака.
За хормоните исто така ме интересира, каде испитувате, и вие што го имате овој проблем дали со некои витамини ви се среди состојбата малку од малку. Еве јас сум баш во оваа фаза на  и знам дека ми е хормонски, затоа што и немам некој проблем или стрес, не дека се ми е рамно ама па и не сум личност која се стресира освен за дете, а јас се осеќам како темпирана бомба. Ми заврши мензисот денес и јас последните две години водам календар кога ми се случува ова, секогаш ми е штом ми заврши. Ме нервира што ми пореметува нормално функционирање општо.
Ме нервира што наместо да можам да спијам мене ме мава тахикардија, паники, се препотувам, онака без веза наеднаш ми дојде од нигде никаде, и ме прави нервозна што ми е вака. Секогаш кога ми е вака во себе си викам ајде ништо не е, хормоните лудуваат ама мачно е многу. Само во вакви мигови за кратко посакувам да сум маж.
Инаку на своја рака веќе еден месец пијам б6 и витамин Ц, е во ваков момент баш ништо не ми помага, освен што и во сред ноќ прередувам плакари за да ми помине кризата. Секој 7, 8 ден од мензис јас прередувам плакари во сред ноќ само да не мислам на тоа како ми е во моментот
Инаку редовно си одам на гинеколог, се е добро, ама немам некоја матична која ќе се заангажира, кога и кажувам кај неа се ова е нормално дури не се замара ни да ми погледне хормони да ме упати да испитам

 

Здраво девојки барајки да видам дали воопшто некој е запознаен со ова во Македонија,налетав на темава.Сакам да прашам ако има уште активни членови? Бидејки се поминати три години,како се справувате денеска?Дали има нешто ново,дали кај нас медицината се запозна со овој случај и дали некој има било какво ново откритите кое би ни помогнало да ги пребродими овие ужасни симптоми

 

До сега ништо, само стискам заби да поминат деновите
Ако редовно земам магнезиум и Б6 ми ја ублажува состојбата, ама не и скрос да сум ок. Нема што да се прави, тоа е.. Само се плашам во климакс каква би била