ПМС (Предменструален синдром)

eve cisto informativno posto go imame istiot problem ova go najdov na net http://www.theperiodvitamin.com/post-me ... drome.html , kako sto sfativ mislam deka treba da se pijaat hormonalni apcinja(kontraceptivni) ? ! e toa i deka trae 2 nedeli? ! znaci definitivno nema mir za nas zenite, 1 nedela pred menstruacija sme kako ludi, za vreme na menstruacija imame bolki a posle menstruacija povtorno istoto ludilo tesko e da se zena btw blagodaram za sovetot, ke probam valerijana, mi ja imaat preporacano i drugi

 

Ги препорачувам Сентис капсулите на природна база,денес ги пробав, алал да му е на тој што ги создал , јас со анксиозноста се изборив без апче да ставам у уста ама сега не можев, имам премногу јаки симптоми и тоа откако ми завршува, дури бев решена да идам и на психолог или психијатар затоа што 2, 3 дена во месецот мене ми се хорор со сите претходно наведени симптоми од линкот во претходниот пост. Незнам досега зошто не ги пробав од сега ќе си знам. И воедно да напоменам дека овие капсули ниту малаксуваат, ниту успиваат, штом јас ги фалам добри се, затоа што имам фобија од апчиња

 

Сега прев во ПМС, сега веќе имам
Е пред да добијам, со цела фамилија, другарки со сите ќе се искарам, премногу сум нервозна.
И до 1000 да бројам пак сум..
После тоа следува плачење.. Доаѓа мајка ми ме прашува.. Аман што е сега?
И јас и кажувам, плачам дека сум во ПМС .. Почна да ми се смее, а мене тешко ми е
И на крај, цела куќа се си чистам, си средувам.. Секој месец генералка
И не го сакам тој период, како изгубена сум, ама што да правам..

 

Blagodaram na informacijata, definitivno ke gi probam Sentis, se nadevam ne se premnogu skapi, posto pretpostavuvam ne odat na recept

 

260 ден се 30 капсули

 

taman, ne bile skapi blagodaram uste ednas

 

ПМС ? Дефиниција за ПМС - Пич*у материн сите Ете таква сум јас. Се нешто ми смета, на мм му кемкам, една минутка плачам една се смеам, една сум намрштена една се ми е ок.
И мм си знае, си ќути тогаш и ако почнам да мрчам нешто и ништо не ми вика мудро си ќути. (си знае што го чека).
Ми се јаде благо ептен (претпоставувам дека и на пола од вас исто ви се јаде блашко), ми се јаде да не речам СЕ.

 

ке си пукнам ... ајде нека помине ... офф

 

Оф леле го мразам тој период од месецот, прво сум нервозна,па ми се плаче, сите ми се криви

 

Уфф...
Секој месец иста приказна, порано не ми се случуваше ова и си мислев дека ПМС е само една измислица на современата жена. Ама откако почна да ме дрма и мене еве веќе скоро две години, сфатив каква мака е тоа, не само за другите околу тебе туку измачување е и за себе.

Обично некаде 5 до 6 дена пред да добијам ми започнува голготата.
Прво и основно јадам се што ќе видам, буквално, благо, солено, кисело, луто... Сите диети што ги започнувам завршуваат кога ќе ме фати ПМС и многу се нервирам поради тоа.
Второ, расположението ми се менува од ден на ден. Може и на пет минути да ми се смени ама ако ме предизвика некој, ако не ми влијае никој тогаш цел ден си го терам како што сум си го започнала. Обавезно еден ден ме фаќа желба за чистење, собата си ја правам бонбона, целосна генералка. А обавезно еден ден пред да добијам ме фаќа НЕВИДЕНА мрза. Се ме мрзи да правам и си знам дека другиот ден ќе добијам, тоа отсекогаш ми било така.
Инаку обавезно еден ден си плачам. Така од ништо, ќе си почнам. Доволно е дечко ми само да ме гушне и да ме праша што ми е, и готово ќе си почнам. И незнам зошто, неможам ни сама да си одговорам. Зошто плачеш? Незнам. Порано пред да ме научи на почетокот на врската мислеше дека некој проблем имам ама дека несакам да му кажам. А сега си знае, одма ме познава. И си ќути и гледа да ме расположи.
Ама тоа е, женски сме па ќе си трпиме, односно ќе се научиме да се носиме со тоа. Мораме, таква ни е природата.

Ми текна уште нешто, којзнае како му е на татко ми со три жени дома, плус секогаш сите три добиваме со ден-два разлика, значи и ПМС не дрма сите во исто време. Затоа човекот знае да се збуни некогаш и не прашува што било тоа што ни се случувало, чудни сме биле.

 

...го мразам тој период,не се поднесувам сама себе,а па камоли некој друг порано само ми се јадеше кога бев во пмс а сега е страшно..примртив 3-4 месеци уназад кога сум во пмс почна ме фаќа страшна нервоза(читај раб на лудило)..ни крив,ни должен секој може да си го добие..расположение менувам постојано:добра сум,лута сум ти...оо душичка моја..не те сакам ич..ми се шета,не ми се ни излегува од дома итн.. што се однесува до јадењето..па порано ептен се гледаше дека сум во пмс затоа што се што ќе видев од храна сакав да го јадам во истиот момент ..,а сега повеќе се приметувам по нервозата..изгледа тоа си доаѓа со тек на годините..,дури се зачудив како можам да бидам толку нервозна и се да ми смета,а најстрашно е да почне некој да ми приговара за нешто..епа го јал тогаш..жени бре шта чеш

 

Ова ми е ''омилениот период'' . Почнувам да се загрижувам како годините се зголемуваат јас по блесава си станувам, абе пола месец ми оде во ПМС . Некни се расплачав брат ми оти ми донел од излегување јадење , емоциите ми избија ептен е ај оди објасни му зошто плачам , се расплакав затоа што татко ми чешмата во кујната ја прави и ме нервираа звуците од тропањето, а не дека кој знае колку се слушаа де . И секогаш во различно време се јавуваат некогаш пред, за време или после мензис. А колку е нормално да траат, мислам немој јас стварно да сум шлакната

 

Менструацијата не ми трае долго, ама затоа ПМС ми почнува 10тина дена пред да ми дојде
Емоциите цело време ми се пинг-понкирани од моето срце и мојот мозок. Еднаш сум среќна и се е во ред, друг пат сум тажна и се ми смета и немам конкретна причина. И кога сум во ПМС сите ги плачам Некогаш уста не ми се отвара и не ми се јаде, некогаш ми се иде и луѓе да почнам да јадам Станувам нервозна и гризам устата или прстите, или ги пукам прстите. Немам концентрација. Ми се лоше некогаш. И обично ден-два пред да ми да ми дојде ме болат јаниците или глава.

 

ахаха мене пред да ми дојде сум неподнослива. Со сите се карам,не се контролирам што зборам,нервоза. Ако нешто не ми е погодено одма се нервирам. Ми се плаче, не ми се седи дома...

 

Mи дојде денес, а вчера неможев да се поднесам ниту самата себе, а не другите. Плачев, се карав со дечко ми, мајка ми, па дури исо татко ми зошто не бил дома хаха.. Денес сум добра, но како ми се зголемуваат стомачните болки се повеќе ме тера на кавги...

 

Многу е тешко да си женско. Неможеш да се контролираш во овој период.
Сите ти сметаат, се те нервира. Амин.

 

Јака им душа на оние кои се во моја близина тој период се ми смета, сите ми се криви, си плачам и за најмала ситнца (имам плачено затоа што фиоката на бирото ми се заглави)
нон стоп јадам благо, солено, луто, колку пати во 2-3 часот наутро сум варела макарони, шпагети
и обавезно имам жртва на која и се истресувам за се, најчесто тоа е дечко ми, ама знае веќе ме научи и си ќути

 

ПМС - от денес ме стави на точка вриење, ми се чини дехидрирав од плачење а ако ме праша некој зошто и самата незнам. Си барам причини ... Ако нема (ретко се случува) си ги барам .. Гледам вести плачам, слушам музика плачам, пуштив филм абе не да плачев рикав. Страшна работа е пмс во комбинација со анкс.

 

Се карам со сите.. мислам дека дечко ми не ме сака, дека не се грижи за мене и му плачам нон стоп.. Дома моите мислам дека ме мразат најмногу на овој свет. Луѓето околу мене како да не постојат,како секој да сака да ми наштети,се мразам себе си,ништо не ми стои што ќе облечам,а за косата па да не зборам. Најкриво ми е што ПЛАЧАМ и тоа МНОГУ. И дечко ми си мисли дека сум слаба во карактер, дека неможам ништо да издржам и јас ПАК плачам.....

 

Најслично на мојот ПМС. Ама пу пу пу да не се урочам, со месеци веќе го контролирам и не сум таква, не ме контролира тој мене. Дај Боже да остане вака.