Од мое лично искуство ќе ти кажам дека луѓето коишто имаат панични напади им е страв дека ќе добијат инфаркт. Секогаш кога така ќе ти дојде измиј ги вратот, лицето со ладна вода. Тоа многу помагапореметен ти е вегетативниот нервен систем, физички си здрав. Најдобро консултирај се со психијатар
Да ама јас дури и имам заборавено како беше да имам ваков напад. Нервозата е што утре сум прва а никако да заспијам
Исто и јас имав заборавено ,исто вака пред работа ми се случи поради тоа и работата ја изгубив,напиј се нешто јас веќе недела дена пијам бвиплекс.
Otvoriv da prochitam i se prisetiv koga imav i do 5 napadi na den, so godini.. Ne posakuvam nikomu. Nekako postepeno ischeznaa za da zaboravam koga i bil posledniot. Samo znam deka si dozvoluvav da “umram” od maki ne mozhev povekje da se boram i da dodavam maslo na ognot.. i pogodete shto!? oslabnaa! i posle sekoja moja pasivna reakcija tie stanuvaa se poslabi a jas zajaknuvav! Soochete se so stravot, toa e edinstveniot nachin na se oslobodite i zhiveete zhivot kakov shto sekoj od nas zasluzhuva.
Здраво на сите. После година-две, пак се враќам во темава. Можеби не е најсоодветна за мојата проблематика, но ја избрав како нешто со коешто се соочувам повторно изминатите дена. Мислев дека научив да живеам со ,,мааните" што ги имам и да се справам со анксиозноста, депресијата. Но месецов пак живеам во минатото. Мислам дека толку многу ги поттискав проблемите и стравовите долго време, што сега излегуваат на виделина. Мислев дека сум доволна силна да се справам сама со некои нешта. Ме мачат некои работи од минатото за кои немам одговор. Изминатиов месец често мислам на ситуацијата, толку многу што дури скоро секоја вечер ја сонувам личноста поврзана со тие настани. Почнав да се затварам, да одбегавам секојдневни активности и да кажувам дека сум добра, кога всушност чувствував дека внатрешно гнијам. И еве изминативе дена сето тоа ескалира со панични напади. Ќе се надоврзам на дискусијата погоре, и јас сум заборавила како тоа изгледа. Пред 4-5-6 години имав лош период кога тоа секојдневно го доживував. Не знам како би ги опишала со зборови, но толку е силно што не можам воздух да земам, осеќам како да се гушам. Го отварам прозорот, но не го осеќам воздухот. Излегувам на тераса, но повторно исто. И така трае од неколку минути, па се' до можеби половина час. Се трудам повторно сама да се справам, но се плашам дека нема да можам. Ова што на некој начин си ги излеав мислите тука барем малку ми олеснува. Ќе ми значи ако некој има било каков совет за како да се вратам на секојдневниот живот, без одредени одговори од минатото. Ме мачи тоа што не ја знам вистината, но од друга страна, таа вистина може да е многу помрачна и можеби со причина ги немам тие одговори. Збунета сум, ми фали тронка лепота во животов во моментов.
Мора да се зема терапија и редовно на контрола. Еве и јас треба да идам на контрола деновиве ама знае на 3 месеци некогаш да имам епизода како тебе
Консултирај се со психијатар, тој ќе ти препише терапијаи тогаш полесно ќе ги контролираш паничните напади
Го немаш воопшто прифатено минатото - такво какво што е, па затоа и имаш немир. Некогаш и не мора да се има конкретна причина за паничен напад, доволно е да те тригерне некоја ситница. А вакви ситници мал куп ќе имаш во животот..Затоа треба да препознаваш и навремено спречуваш. Мојот совет не е директно да преминеш на терапија и психијатар, туку да пробаш со психолог. Мислам дека ти недостасува отворен, детален разговор. Кажи сѐ што те мачи, заокружете и ќе дојдеш до момент на олеснување. @poi
Какви се симптомите? Еве кај мене 5 дена скоро секој ден имам стегање во градите, тахикардија, трнење на левата рака, главоболка и си мислам удар ќе добијам правев екг добро беше
Ви ја препорачувам на сите книгата Panic Away, случајно ја најдов и ја прочитав пред 10 години, кога имав панични напади. Се сеќавам дека ја симнав на српски. Неверојатно е колку ми помогна https://www.scribd.com/document/531728468/Knjiga-Panic-Away-1
Мораш да зимаш терапија и редовно на контрола ако идеш на терапевт и да му кажуваш се...бар јас така правам
Обавезно психотерапевт и ако си била на медикаменти ќе си попијаш пак. Без галје. Тука сме, пиши лп што те мачи. Води си дневник, сакаш пишувај во тетратка, сакаш снимај се. Имаш ли некој? Како стоиш со фамилијата?другарка, другар, дечко? Физичка активност имаш ли? Почни од најмала.
Тогаш е вегетативно. Симптомите кај мене беа стегање во пределот на градниот кош или пак како некој да те боцка, неможев убаво воздух да земам, тахикардија, вртоглавица, срцебиење иако притисокот ми беше најнормален. Препратено со стравични мисли дека ќе паднам, ќе се онесвестам и ќе завршам во болница. И ете не завршивжива сум уште
Не сум имала паничен напад, еднаш пред настап у музичко имав трема некоја анксиозност ми се потеа рацете а вака рендом не ми се случило. Имам негде прочитано дека кисели гумени бонбони помагале во случај на паничен напад..мислам не мора гумени да се али као кисело нешто за дистракција..
Еве да пишам може ќе е полесно. Се чуствувам заробено во своето тело како да сум замрзнат од страв, како да не сум способен да одам, рацете и нозете мислиш врзани, мислите побркани, концентрација минимална, лоши мисли дека е нешто друго наместо паника, ќе се случи нешто, се колнам себеси и нарекувал глуп оти ова ми се случува, не можам да ја разберам причината зошто ова се случува, не ми е прво родео но секогаш е ужасно и ме тера да се мразам себе.
