Патувања - незаборавно искуство или фобија?

Прво, се извинувам ако има ваква тема.

Пред некое време разговарав со блиска познаничка во врска со патувањата. Таа многу сака да патува, секој слободен момент го користи за да отпатува некаде, не мора да значи дека е многу далеку, но авантурист е, како да не ја фаќа место. Ако има пари вишок, ги троши на тоа. Штеди за патувањата. Едноставно, ужива во тоа.

Забележувам дека за повеќето луѓе патувањата се задоволство. Се радуваат на можноста малку да ја сменат средината, да видат и запознаат нешто ново, да пробаат нова храна, да посетат нови места, да се оттргнат од секојдневието на тој начин.

Јас воопшто не сакам да патувам. Кога можам одложувам или откажувам, а кога треба да отпатувам, со денови мислам на тоа, но со некој страв и несигурност. Не сакам нови места, не сакам да излегувам од мојата "безбедна зона", самата помисла дека нешто може да тргне непланирано ми создава голем страв. И да би имала голем вишок пари, не би ги потрошила на патувања. Не сакам да патувам и кога ова ќе го кажам некому, тоа што го слушам е не си свесна што пропушташ.

Ако веќе патувам, со денови читам и истражувам за местото, правам списоци, план а и план б. Ми фали спонтаноста што ја имаат некои луѓе. На летен одмор одам претежно на места што ми се поблиски и веќе истражени, со луѓе во кои имам потполна доверба.

Што мислите вие, сакате ли да патувате или пак патувањата ви се извор на стрес и стравови?

 

Сакам да патувам. Немам стрес и стравови. Едино турбуленции во авион ме вадат од контакт. Или летово Ер Србија не полета од Ск кога бевме оти.....го прегледувале авионот. Па ај утре. Со истиот. Тоа ми прави јанза си мислам колку се компетентни авио техничарите.
Секаде би патувала. Добро не секаде. Не би одела Авганистан , Саудиска Арабија, Хондурас. Онаму каде и не се препорачува од разумни влади. Планови правам што ќе видам по кој редослед. За времето не можам план. За тоа дали некој ќе ме експлодира со бомба не размислувам. Гледам да направам брза проценка и терам. Сакам содржајни патувања. Повеќе не одам на одмори со плажа. Досадно ми е многу, плус сонце е штетно

 

Немам страв од патувања, но не сум голем љубител само поради фактот што патот до дестинацијата ме истоштува психолошки ден-два откако е поминат.

 

Јас многу патувам стрес имам смао на границите кога чекам и стварно е досадно и напорен патот а вака кога стасам таму ги наполнам батериите. Сакам нови места јас ако седам во едно место повеке од 1 месец мислам ке се шекнам

 

Јас комплетно те разбирам, јас без план а,б,...,ш не идам нигде. И не ми попречило досега да уживам во патување. Не сакам многу авиони, ама штом стигнам само позитивно се покажало моето планирање однапред. Не го сфаќај тоа како нешто лошо.

А инаку комфорт зоната сметам дека мораш да ја напушташ по малце, зошто од мое гледање таа само се намалува и се намалува со тек на време. Иако е стрес, здраво е да правиш мали отстапки од тоа што ти е комфорно, според мене. И да го прилагодиш на тоа што ти одговара.

 

Сакам да патувам би одела секаде, освен како што пишаа Ирак, Авганистан и такви некои земји каде се војува. Сакам нови луѓе и места. Секое место вреди да се види, макар и да не е нешто посебно, но барем ќе знаеш да споредиш што вреди, а што не.

 

Јас пола Европа сама ја поминав и овде користам слободно време да го шетам островот.

 

Секаде би отишла, само да имам пари и придружба.

 

Обожавам да патувам
Сакам нови места, но сакам и места кои не сум ги посетила подолго време, а има и такви во кои би се враќала постојано.
Граници, пасошки контроли, царини, поврзани летови, се нештата што ми ствараат анксиозност И сето тоа е помалку стресно кога не си сам.
Но, на крај, вреди

 

Кога треба да патувам со авион, 2 недели уназад не спијам и се препотувам од помислата. Мразам да летам со авион, додека сум во авион постојано сум на штрек, иако знам дека е нерационално, јебига, посилно е од мене. Се препотувам ладна пот, седам укопана у седиште, ме фаќаат секакви грчеви, едноставно не знам како да го надминам тој страв. Барем за натака помага кога се фокусирам на дестинацијата и сето тоа што ќе го видам таму каде што идам. Понекогаш знае да ме фати и некој чуден страв и со автомобил/автобус, обично тоа ми се случува навечер, брзо движење во црна темница во мала лименка на тркала. Но и покрај се, ако имам пари, време и придружба, тогаш патувам. Кога би била богата, не би се прибрала дома.

Но ако не ти се патува, не патувај. Ако не осеќаш желба и не осеќаш дека пропушташ нешто во животот, тогаш уживај си ти како што сакаш. Твој е животот. Зошто да правиш нешто само затоа што другите го прават? Ако тебе патувањето не те прави среќна, не треба да осеќаш притисок од средината дека баш и мораш да сакаш да го правиш тоа. Секој со свои желби и потреби!

 

И јас сум од членовите кои обожаваат да патуваат. И на кафе да сум излезена пасошот е со мене со надеж дека ќе заминам некаде што не ретко и се случува. Многу често патувам особено оваа година не сум застаната на едно место. Често сакам во повеќе градови да поминам па затоа патувам многу со воз. Планови никогаш не правам зашто секогаш ми пропаѓаат во вода. Сега планирав да одам Белгија накратко, но испадна да одам и Италија и Франција. Па затоа ќе си патувам со воз од Италија до Белгија, ќе си најдам хотелчиња за преспивање (можеби и фамилија за да заштедам) и супер ќе биде. Сега само правам план низ кои градови да поминам.
Некогаш кога сум депресивна одам или во друг град или излегувам преку граница, не знам зашто но се чувствувам среќна кога менувам место. Со авион повеќе патувам на релација Шведска, но немам некој посебен страв, си викам во себе Господе ако е за несреќа подобро да падне на земја само не во вода. Имам страв од вода премногу. Инаку би одела и во арапските земји, да успеам сите земји би ги прошетала и во повеќе градови
Некогаш не ми одговара друштвото, па се одтргнувам и правам јас што сакам, ако сум со моето друштво подобро поминувам, но не може секогаш да се со мене, па повеќето се одлучувам сама да патувам неголи со некој што ќе ми го расипи расположението

 

Сакам патувања, иако ретко патувам поради немање доволно средства. Го сакам планирањето, спремањето и највозбудлива ми е ноќта пред патување.
Сакам да посетувам нови градови и држави, да се тргнам макар на кратко од срединава во која сум цел живот.

Омилено превозно средство ми е автомобил. Би одбрала road trips пред патување со авион секогаш кога има можност, без разлика колку време би се патувало.

 

ќе одговорам кратко и јасно.
Обожавам да патувам.Независно дали со моите или од школо, со кола или автобус (уште не сум собрала храброст во авион да се качам ), на кратки или долги дистанци.
Нема нешто поубаво од патување.

 

Сакам да патувам.. посебно на места каде не сум била.
Анксиозна сум, и возбудена пред секое патување..
И до Битола, кај мајка да треба да одиме.. пред тргање сум emotional wreck...

Ама побитно ми е доживувањето од паниката претходно... па терам...

Имаше еден период на времето.. неколку години ме држеше.. Не можев никаде да мрднам од паники пред патување.
Посети психолог @prominent може ќе ти биде од помош..

 

За мене претставуваат незаборавно искуство. Сакам да патувам, сакам да осознавам нови работи и колку финансиски можам да си дозволам, ќе патувам се' повеќе од сега па натаму.

Немам никакви здравствени пречки кои ми го отежнуваат патувањето, но и кога би ги имала, не верувам дека би ми биле доволна причина за да не го пропатувам светот. Сега има доволно производи кои помагаат при стомачни тегоби, а психата треба секој да може да си ја контролира.

 

Незаборавно искуство дефинитивно. Гледаш нешто поразлично од она на кое си навикнат, учиш нешто ново и во мозокот остануваат слики што секогаш кога ќе ти прелетаат случајно низ мислите ти враќаат насмевка од едно убаво време.

Освен она стандардното: чекањето, па пазењето да не ги изгубиш документите, телефонот и парите или па некој да не те ограби, не гледам зошто би се плашела. Мислам дека нема човек што не помислил на ова.

Со авион не сум патувала, ама знам дека првиот лет би ми бил малку страшен поради тоа што не би знаела што да очекувам и сум немала искуство со тоа.

Секое патување остава мал белег во нас и нѐ менува.

 

Јас уживам кога патувам, на кратки или долги дестинации, патувањата ме исполнуваат и причинуваат големо задоволство. Па и одморот ми е секогаш активен, не сум тип кој лежи и се досадува на плажа.

 

Јас и во Ирак би одела . Толку многу сакам да патувам , што не ми пречи дури ни војна . Од судбината секако не се бега , ако ми е пишано денес да умрам , Бог ќе најде начин да ме земе крај себе дури и ако сум во мојот топол и удобен кревет . Така да , воопшто не се стресувам кога се работи за патувања , земам она што ми е потребно ( телефони , полнали , пари , документи , цигари и сл . ) , по нешто облека ( топла , за дотерување и за патување - покомотна нели ) и излегувам . Сега сум со врзани раце , децата ми се мали , па патувам во соседните држави , ама кога ќе пораснат секако ќе надокнадам .

 

Обожавам да патувам. Сакам да посетам што е можно повеќе градови и држави.
За жал, не патувам често. Едно е тоа што сум ограничена со време на факултет, друго се финансиските средства. Се надевам дека еден ден ќе имам доволно да можам да патувам каде ќе посакам.
Најдобро за мене е патувањето со авион, но би избрала и сопствен превоз со автомобил.