Зависно од ситуацијата. Најчесно оптимист,но знам понекогаш да бидам и песимист.Со цел првин да ги согледам негативните работи,за да можам да ги избегнам. (во суштина реалист,иако го нема во понудени одговори)
Зависи од ситуацијата повеќе сум оптимист, но сепак знам понекогаш да се разочарам и да бидам песимистка
Зависи од тоа каква е ситуацијата...во повеќе сум оптимист *Иначе еве едно советче:позајми пари од песимист-тој не очекува да му ги вратиш. Spoiler *мајтап...се шегував
Најмногу зависи од ситуацијата. Знам да бидам и песимист и оптимист. Но, најчесто ја бирам златната средина - реалист.
Секогаш сум била оптимист дури и во најневозможните ситуации и не ми е гајле каков е исходот од ситуацијата, битно ми е во тој момент да сум психички мирна,да се надевам и да мислам на најдобро а ако нешто лошо треба да се случи секако ќе се случи без разлика на моето мислење. Во последно време излегов од патот малце почнав да мислам песимистички,но за среќа се "чукнав" на време и сега ми е супер. Се раководам според реченицата - Нема се да е така.
Балансирам. Јасно ми е дека ако гледам поубаво или погрдо на работите, нема да станат истите поубави или погрди. Нема да ги променам, само мојата перцепција за нив ќе стане поинаква, па автоматски се лажам себеси. Тежнеам да бидам реална, да не ги фарбам и да не ги гмечам работите. Нека бидат такви какви што се.
Зависи од ситуацијата,а и од моменталната психичка состојба. Имало ситуации кога сум размислувала песимистички,но на крај се покажало дека погрешно сум мислела и се било во најдобар ред, но и ситуации кога сум била оптимист и на крај сум се разочарала. Во последно време се трудам да направам баланс,средина помеѓу оптимист и песимист,т.е. реалист. Кога реално гледаме на работите,колку толку сфаќаме дека се такви какви што се,па потоа не сме ни премногу разочарани,а ни изненадени.
