Не би се ставила во ниту една категорија. Во последно време, работите што ми се случуваат во животов ме натераа да бидам рамнодушна кон моите цели и планови. Филозофијата ми е: ако успеам - супер, ако не - никому ништо. Немам никакви очекувања, ниту пак се преоптеретувам со песимистички мисли. Во таков период сум од животот кога една половина од мојот план зависи од мене, но другата од некој друг. Она што е мојот дел од задачата го извршувам и потоа не размислувам за ништо. Ако добијам позитивен фидбек - супер. Ако не - преминувам на следно. И тоа е тоа
Оптимист, има моменти кога малку зборувам песимистички ама никогаш не го мислам тоа. Секогаш верувам во нешто подобро.
Знам да бидам ОГРОМЕН песимист и НОРМАЛЕН оптипист. Би ја избрала ,,златната средина'' иако почесто ми доаѓаат негативни мисли.
Реалист и оптимист. До некаде е можда лошо да си толкав оптимист, се надеваш секогаш дека ќе биде најдобро, а крајот не секогаш го носи тоа па доаѓа до разочарување на крајот.
Оптимист! Секогаш ја гледам онаа страна која ќе ме направи среќна во секаков случај колку и да не е реално се трудам барем мал дел да го направам за мене реално! И да се разочарам лесно застанувам на нозе и си продолжувам со позитивни мисли
