Помислувам на самоубиство

Кај мене татко ми е, токсично канцерогено негативно штетно влијание деморализатор демотиватор...а прозборам со него целата недела надоле ми иде со се и сешто... Ама не живеам со него веќе и не сакам ни да го гледам ни да зборам и почувствував одма самодоверба и не можам да си дојдам на себе од среќа дека тој извор на негативна енергија е далеку... Од друга страна па еден немам познат што е позитивен и различен од него... Повеќето луѓе што ги знам во околината ама ги одбегнувам како да се правени со иста полова опрема.... Сите одговори им се ќе видиме, неможам, не и друг пат.. Ова е скапо тоа е скапо се е скапо, нон стоп е криза.. И стагнираат во место и се вртат како лимбо 2 децении... И со нив не можеш да доживееш ништо освен слушање на кукања

 

25 000 denara

 

valjda ne si mi vo koza i nedaj boze da si mi ... sekoja den napnuvanje

 

Ова со младиот штрк во Гевгелија ме депримира и заради такви работи сега знам зошто има mass shootings и доаѓам до дереџе да ги подржувам и да ги сметам како благослов

 

Убаво пишале од Анима мунди:

„Оттаму предупредуваат дека децата кои учествувале во чинот се жртви на општествена незаинтересираност, но и потенцијален ризик за себе и за околината доколку не се преземат сериозни чекори.“

Суровоста кон животни во детска т.е. адолесцентна возраст мора да се сфати сериозно. Не сакам да прејудицирам ама недостигот на емпатија, агресијата кон послаби или кон животни е голем red flag и треба да се гледа како на симптом на некој поголем психо-социјален проблем. Во анамнезите на психопатите кои сториле убиства или друг криминал се сретнува суровост кон животни во адолесцентната возраст.

Не би ме изненадило ако овие деца испадне дека живеат во нарушени семејни односи... емпатијата се учи од дома најпрво, потоа на училиште и во комуникација со пошироката средина.
Со вакви деца треба многу работа и тоа мултидисциплинарна -соц. работник, психолог, психијатар, воспитните установи, а најмногу од се родителите да си ја чукнат главата зошто децата им се однесувале така и зошто немале емпатија.
Казна не е доволна само по себе, иако е најлесна.
Потешко е да се направат суштински промени.

 

Суштински примени не се можни бидејќи на секого му е тешко да појде сам од себе...промени почнуваат прво од емпатија кон животната средина и загадувањето... И сите се како зомбирани од стресови од тензија и никој не го интересира тоа... Јас да сум бил таму ќе сум спречел неколку пати имам спречувано... Ама јас се плашам сам од себе зашто ако ми се спротистават ќе ми се уклучи психопатското во мене собирано цел живот и ќе одам до крај потикнат од адреналин.... Еднаш се исклучив удрив најсилно што можам шамар и се каам ама во таа ситуација таа го заслужи на едно девојче од ромска националност а требаше машко да удрам но бидејќи одејќи накај нив како минувач тие се расправаа со шоферите кои закочиле и ги убедуваа да ја остават мачката едната од нив рече разгалено како да е недопирлива јас што сакам ќе и правам на мачката ако сакам и ќе ја убијам тоа ме исклучи во секундата и пробав да и речам дај го одби и ми се откачи рамото пукна звук во целата околина... Фрлаа мачка на улица пред семафор... После ја земав мачката ја пуштив таа избега... Се слушаше низ целата улица силен пискот... Утре дента седејќи на клупа ми пријдоа две деца машки што беа со неа и ми рекоа што си и направил бе не може во уста да стави леб да јаде во болница беше.... Значи треба да знаат родителите дека не секој може да ги толерира садизмите на децата и примитивизмот направени од нив надвор од дома... И дека не е чудно некој да ги исклучи во ефект после да не ги нарекуваат на телевизија ангели и нив.... Ако Родителите се примитивни не може децата да се поразлични ама ако ги пуштаат да прават што сакаат без никакви граници има ризик и да добијат тоа што го провоцираат безгранично..... Штом сакаат таква садистичка средина треба и да ја добијат

 

Е да, најтешко е себе да се смениш. Прво треба да си признаеш дека не чиниш, па да најдаш чаре, па да работиш на себе. Патот не е лесен и брз.
Но возможен е. Ако верував дека не е, немаше да студирам психологија.
Некои родители не заслужуваат деца, тоа најодговорно го тврдам. Ги раѓаат и ги оставаат без грижа и надзор. Често и ги малтретираат и злоупотребуваат.
Казните се задоцнета реакција. Често се неефективни, и по нив следува повторување на истото. Превенција ни фали, контрола низ битни стадиуми и возрасти, функционални институции здравствени и секакви и култура да се побара помош и за психички проблеми како и за здравствени. Уствари, и за здраствената култура сме на ниско ниво..

А ова што го пишуваш за себе, наликува на состојба на афект. Кој ја доживеал, се има од сам себе изненадено или уплашено за што бил способен. Ама обично се случува кога се собирало капка по капка, па последната ја прелева чашата.

 

Па во населбата каде што бев нов сум гледал садизми од ромите кои поминуваат и мавање со камења без причина на мајка со мали кучиња разнесување на нејзините кучиња некој фрлени од мост во вардар... Кршење шишиња примитивни вресоци... И веќе ми дојде претекување на шишето и викам нека биде што биде ќе удрам... Потоа не бидна ништо... Ја се каам што удрив можеби и таа би се покајала кога би била во нормална средина.... Ама едноставно тие што малтретираа кучиња беа до неа и сакав нив да ги неутрализирам... Ама нејзиниот извик и садизмичност да прави што сака на мало беспомошно маче ме заинтригира и си реков исто и јас можам да го правам ова на тебе... Не сакав ама бидна после кармата и мене ми се врати двапати... И сум збунет дали воопшто треба да се мешам или да и ракоплескам кој поголем садизам ќе направи