Помислувам на самоубиство

Пиши ми лп доколку ти е потребен разговор.

 

Немој.
Оцените не те дефинираат.И да добиеш лоша оцена, не помислувај на тоа.
Ќе се смириш, ќе седнеш да учиш и ќе ја поправиш.
Ако некој предмет ти е нејасен или тежок побарај помош од некој.Можеш и на форумов да прашаш во соодветна тема.

 

Фала тии многу убаво си напишала. Да имаме школски психолог ама мие страм да одам на психолог да ме мислат будала. И да имам подршка и од мајка ми и од татко ми тие на секое ми велат немој така многу си уба и тн. Ама јас не мислам така си мислам дека сум најгрда нај глупа

 

Дали некој го направил тоа овде т.е. дали сте имале обиди? Јас размислувам за ова бидејќи веќе 5 години одам на психијатар психолог, лекови се и сешто не сум подобро.. Мајка ми е болна. Не можам вака многу работи се случија и мислам дека нема излез

 

Нема лекови да ти помогнат туку твојот ум и промена на начинот на кој размислуваш за проблемите, за животот, за себе.

 

Па знам затоа се осеќам толку лошо

 

Мисли на можностите наместо на она што е лошо... почни со "ситници" кои ги земаме здраво за готово а за кои треба да бидеме благодарни... можеш многу да направиш и постигнеш во животот. Можеш да ги смениш нештата. Зошто ти е толку тешко? Што те мачи толку па размислуваш за самоубиство? Ако не сакаш јавно, можеш во порака да пишеш.

 

Психички проблеми мајка ми е болна не гледам надеж во ништо немам пријатели, поддршка не знам како во порака да пишам

 

Ти мораш да најдеш нешто што те прави јака. Нешто што те исполнува и нешто што те прави среќа, макар и ситници да се од типот среќна сум кога ќе свртам еден круг околу зграда со мајка ми.
Како би се чуствувала мајка ти да ја прочита оваа порака?
Не знам што и е но верувам дека ќе собере(те) сили и заедно ќе го надминете проблемот.

Мајка ти ја црпи таа енергија од тебе црпи ја за сега и ти од нејзе, или од што и да е тоа што ќе те мотивира.

 

Што те радува? Кои активности ти даваат малку среќа? Не мора да бидат тоа луѓе, врз тоа немаме контрола, ама врз нашите постапки имаме.. Музика, филм, прошетка, планинарење, на тие места може и да се запознаат пријатели. А поддршката доаѓа во многу форми, еве имаш од нас тука поддршка. Милениче е добра опција. Смени психолог ако не ти одговара. Иако, не се се’ во животот пријателите, некои од нас се „степски волци“, некои од нас во некој период од животот се сами, некој период од животот во гужва. Родителите се исклучително важни, но и тие не не’ дефинираат. Тие се лакот, децата се стрелата шо би рекол Калил Џибран, кратко коегзистираат во исто место и ист простор.
Важно е да знаеме дека дека сите фази се минливи и менливи, дека растеме секој ден, дека животот е патека а не дестинација и треба да му дадеме шанса. Глава горе, секогаш има излез, работите што се случиле се во минатото, најдобро е ако можеме да живееме во сегашноста. Не мисли и размислувај толку за минатото, некои луѓе се склони кон overthinking (и јас, ама работам на себе) и премотуваат настани што дополнително ги дотепува. Растерувај мисли од минатото, свари си кафе/какао/исцеди овошје, пушти музика, занишај колкови, погледни кон небото, пушти комедија на тв, смеата е заразна...

 

Да... и жалам, но не знам како да те тешам бидејќи пак размислувам на тоа... Само се надевам дека на сите ќе ни е подобро, ако не сега, барем еден ден.
Ако сакаш пиши ми порака, ќе се тешиме некако, а мислам дека и на иста возраст сме отприлика како што сум те читала по други теми.

 

Ако не е тајна, која возраст е тоа од прилика? Посетуваш ли психолог? Активности кои даваат серотонин? Кога добро ќе размислиме, среќата и депресија се хемиски реакции на мозокот, и имаш контрола врз тоа.

 

Моментално имам 21 година, тоа беше пред 2-3 години. Посетувам психијатар, бев на терапија, но еве одамна не сум посетила. Закажав термин, но прв слободен е дури за еден месец.
Од активности деновиве не правам ама баш ништо... Се наоѓам на истото место цело време и само еднаш во денот се мрдам за да јадам. Спијам, гледам серија, читам книга и тоа се така во круг.
Знам дека треба да имам контрола, но моментално се осеќам како животот да ми се руши и не гледам никаква смисла. Претходниот пат имав причина да се борам, овој пат немам.

 

Сите имале кризи дури и најлошите ама не смее да се повторува ваква помисла повеќе пати. Ако се повторува најдобро е хоспитализација на лицето на психијатрија наодреден период зашто таму е затворен просторот и нема можност да дојде до несакана работа.
Зашто да не биде погрешно сфатено меѓутоа ако се повторуваат вакви обиди тука се крие некоја подлабока психичка состојба која мора да се лекува. Како ќе ставиш некого на психотерапија ако не е во состојба да гледа и да резонира во другиот. Совесен и искусен психолог треба прво одредени лица да им посочи дека се за лекување па за психотерапија или во најмала рака паралелно да се работи.
А затворањето на психијатрија тука мора да иницираат и некои од домашните зашто лицето може да одбива и целосно да не прифаќа лекување во затворено оделение.

 

Не може на лице кое помислува на самоубиство да му кажете дека ,лекови не помагаат.
БАШ напротив . Помагаат и тоа многу
Ве молам барајте си доктор и соодветна терапија. Аман веќе не е страшно ниту срамно да се пие.
Кога ке дојдеш до степен да не ти се живее ,не помага "мисли позитивно" и " најди си хоби".

 

Точно, но ние тука сме за виртуелна поддршка, реални луѓе кои минувале или имаат некој што минувал, или се од област на одредена професија. Штета во нашата држава нема организирани мрежи на поддршка и помош, освен болнички и психотерапија за оние кои имаат (финансиски) можност. Не е грешка ако тука си даваме "ветар во грб" кога ни е тешко. Мене форумов во периодот на двете бремености ми беше најпотребен: искуства, знаења, информации.. не знам како ќе поминев ако не ги знаев работите што од тука ги дознав. Но знаев дека не сум сама, дека некој го минал патот, успеал, и уз пат многу научив.

 

Vo pravo si ama eve kaj mene se slucuva da izgubam nadez vo lekovite(antidepresivi) pa i drugite, so, me pravat robot mislam edno iskustvo imav taka a i znam deka nema da me nateraat magicno da se promenam samo ke se vratam vo komfort zonata kako do sega ...

 

Ja ovde iskreno samo citam iskustva so psihijatri i psihoterapevti,prosto nema nikoj da mi pomogne nitu da me digne od krevet,nisto magicno. Gledam ima dosta mislenja na tema Anksioznost, na fb ima grupa ama ete me blokna adminot od ne znam kakva pricina uste pred 5 god i taka

 

Според мене нема ништо магично, освен универзумот, животот сам по себе, насмевката и уште мал милион мали работи ако ти треба разговор понекогаш, слободно пиши ми во пп.

 

Сум се изборила со такви мисли без ниту едно испиено апче. Значи, може.