Јас прв пат посетив психолог и психијатар по препорака на мојата матична на 16 години,многу рано за жал.Имав страшни соништа(халуцинации би рекла повеќе) и парализа во спиењето.Моја препорака до сите е дека во Битола не се баш најдобри психијатрите и одете дирекно Скопје доколку сте во можност.Бев кај 3 психијатри ми препишуваа грешна терапија.Ми се зголеми хипофизата(ако некој не знае што е-дел од мозокот).За среќа бев Скопје и тоа се среди.Од таму ми ги намалија лековите и се надевам се ќе биди во ред.
Od antidepresivite li ti se zgolemi hipofizata prasuvam oti jas pred da pocnam da pijam antidepresivi mi bese zgolemena pa se sredi pa potoa dobiv depresija i otkako pocnav da pijam antidepresivi ne sum ja snimala hipofizata na magnetna rezonanca
Многу погрешно мислење. Добар психијатар нема само да те наклука со лекови туку ќе разговара со тебе за да ја сфати суштината на тие чувства, мисли и сл. ДОбар психијатар доколку не си за на психијатар ти кажува, ти не си за кај мене посети психолог/психотерапевт. Не тресете глупости, давате погрешна слика
Добар психијатар што има тренинг и во психотерапија нема да се потпира само на лекови. Ама такви на прсти се бројати се знаат кои се. Сите други се потпираат само на лекови.
Лековите се потребни за да се помине таа фаза која е дел од решавање на проблемите. Нормално, после нема потреба од нив. Со постепено намалување, се враќаш во нормала.
Откако почнав да одам на психијатар ми е многу подобро , сите чести промени на расположение во рок од еден час да сменам 10 пати расположение секако дека не беа нормални , ми дијагностицираа бордерлајн и сега си пијам соодветна терапија и мод стабилизатори и редовно одам на психијатар , еднаш неделно.
Ама тоа и го пишав во оригиналниот пост. На почеток во акутна фаза мора лекови, ама не смее само на лекови се да застане. Мора да има и друг тип на пристап за да има успешен процес. Кај некои состојби кои се физиолошки мора цел живот да се прима терапија (како хронична болест) ама и таму има процес кој може да помогне во целосниот пристап кон клиентот.
За мене посетување на психолог/психијатар/психотерапевт е најнормална работа. Исто како посета на лабораторија, гинеколог, кардиолог и секаков друг лекар. Ама нашево општество заостанато до бескрај не може да го "свари" и "процесира" сето ова и многу пати слушам како етикетираат дека некој е луд, ненормален, нестабилен ако посети стручно лице за психолошки проблеми, а на секаков друг лекар никој не се срами да оди и на долго и широко си раскажуваат за терапијата која ја примаат. Стигма владее, а тоа покажува дека прост народ живее тука и тоа многу.. За физичката болка секој отворено зборува, а за психичките се молчи и крие за да не бидеме етикетирани. А многу е лошо тоа што многу луѓе не посетуваат стручни лица за да не ги осуди околината, потоа ќе им се влоши ситуацијата.. Јас не се срамам, ниту кријам, си кажувам дека посетувам бидејќи тоа не е ништо трагично. Трагично е да се кријат состојбите и да се собира во себе. Сум спомнала на една жена околу 50 години да ја однесе свекрвата кај Чепреганов бидејќи е многу добар. Се запрепасти, ми упати чуден и осудувачки поглед, дури и ме праша дали сум била јас за себе кај него. Кога и одговорив потврдно разочарувачки поглед ми упати, и после да ублажи ситуација вика: "Ако тоа е сеа модерно, Американците ги гледате тие одат на психолог за без везе." Демек разбирливо е свекрвата нејзина 70-80 годишна да пие лекови бидејќи е стара и ѝ бега умот, ама за други не може да разбере, немаат поим за депресија и анксиозност, си го поистоветуваат тоа со некои нивни термини како да не е ништо, многу слободно време имање или за привлекување внимание. Као демек во нивно време немало депресија и други растројства, ова измислици биле.
И во младите има такви. Ако им спомниш одење на психијатар/психолог, очите ќе ти ги ископаат. Со инка не се тура...
А шо се замарате , важно вам да ви е добро, секој врз основа на својот капацитет расудува. Подобро да посетите психолог кога ќе почувствувате нелагодност и да поработите на себе, отколку вие да си мислите дека вие сте скроз ок а сите околу вас да имаат последици од вашето однесување.Тоа е проблемот со повеќето ниско ниво на свест за се.
Кажуваме затоа што во Македонија фали едукација за се' Народот главата си ја пукнува од македонска политика и турски серии. За мене не ми е срам. ама многумина страдаат во себе, баш поради тој срам. Па ко ќе ескалира работата во самоубиства и тешки психози, ќе се чешаат после: “Шо му стана на чоекот? Арен си беше...“
Да, тоа ме фрустрира. Моја блиска другарка не сакаше да посети психолог, а знаеше дека треба. Ама да не ја дознаеле сите. Откако имаше неуспешен обид за самоубиство уште полошо беше. Тогаш баш сите ја дознаа. И НЕ Е СТРАШНОТО ШТО ЈА ДОЗНАЛЕ, работата е да не се повторуваат вакви работи заради тие банални причини. Баш кур ме боли мене кој ќе ме дознае ама некои ете не сакаат да бидат етикетирани и посегнуваат потоа по сопствениот живот:
Здраво, дали можи да ме упатите како да добијам детален психијатриски преглед. Не се издржува ова веќе.
Се закажваш на психијатар, си правите разговор, не криеш ништо во врска со тебе и добиваш дијагноза и лекарства (ако има потреба). Имаш и опција психолог, решаваш тест, искрено одговараш на прашањата и добиваш дијагноза. Зависи од дијагнозата, можи да имаш сесии само со психолог,а можи да те препрати на психијатар.
Idi kaj matichniot tvoj i pobaraj upat za psihinatar. A, mozhe i na privatno da idesh kaj psihijatar, bez upat od matichen. Pregledor se sostoi od 2 dela: prvo nevroloshki del, t.e. dali refleksite ti funkcioniraat dobro i vtoriot del e razgovor vo koj mnogu iskreno ke si kazhesh shto te machi. Potoa, psihijatarot ke ti kazhe soveti, mozhe i terapija da ti prepishe.
