Прва љубов...

Ахх колку ми е убаво кога ќе си се присетам на првата љубов...толку беше мила,чиста и искрена.

 

Моја прва љубов ми е мојот дечко, се запознавме пред три ипол години. За прв пат се заљубив, со него го доживеав првиот бакнеж И уште сум со него, ГО САКАМ

 

Секоја љубов е прва, единствена. Кога си заљубен, дури и првото заљубување ти се чини незначајно, како да не било љубов, како тоа што го чувствуваш сега... Не знам дали постои нешто што се вика прва љубов.

 

Ех само коку добро ми дојде темава.. да се сетам на едно време .. најубавото во мојот живот.. Беше прва љубов и прв бакнеж... Бевме многу мали, неговата куќа беше наспроти мојата, тој беше една година поголем од мене, а брат му колку мене... хаха ех од кога паметам за себе си го паметам и него.. бевме неразделни.. најдобри другари, јас, тој и брат му. никој друг не примавме во друштво. наутро станувавме и се будевме еден на друг, секој ден или јас бев кај него дома или тој кај мене дома... паметам еден ден бевме дома кај мене и на видео го гледавме ЧАКИ филмот, а мене ми беше страв од чаки а овој као херој застанат до мене беше и ми ги држеше очиве затворени и ме гушкаше, ми велеше чекај ке помине..!! и ме бакнуваше во образ. Секој ден ми купуваше кремблок Ме научи да возам точак, и еден ден се скривме во подрум кај комшијата јас тој и брат му и онака седиме и тој го избрка на брат му му рече оди таму као демек мама те бара нешто во таа смисла беше и овој глупав замина и јас и тој останавме сами и ми вика тој мене: ... ама јас те сакам многу!! ( ее колку го обожавав ) и јас му кажав и јасте сакам тебе!! и тогаш ме бакна онака слатко на уста и од тогаш ми беше дечко!! никаде не одеше без мене, а кога ке одевме заедно низ уличка стално ме гушкаше со раката преку рамо кај мене и насмеан беше... одевме различни смени во школо, и поретко се гледавме , кога беше тој наутро кога ке дојдеше ме чекаше пред врата дома да ме видел .. хахаха ...а најтрагишно беше што и брат му ме сакаше ... цццц
По 2 години од тогаш, добија на лото за да се преселат во Америка и заминааа.... вечерта си одеа во 3 после полноќ и бевме од дома сите таму да ги испратиме и тој ме фаати за рака и се качивме на др спрат таму уште не беше направено, седнавме на под и ми збореше како никогаш нема да ме заборави, секогаш ке ме сака...
И ете што е права лјубов, поминаа 10 години и тој е сеуште америка , а јас уште се чуствувам исто како и тие денови кога бевме заедно.. од нашата љубов остана смао мојата платонска ... а тој.. пробав да му пишам, ама не ме препозна.. а брат му сеуште ме сака и се сеќава на мене и често си пишуваме!!!

 

Мене првата љубов (и уште ми е) ми беше пред 8 години од седмо одд и цело време сме заедно со мали прекини од 1 месец и јас него му бев прва и така

 

е мене првиот дечко не ми беше прва љубов Првиот бакнеж памтам дека ми се деси во 6-то одд. во WC hahahahahahahhahahaha, ништо посебно, ебате врската 3 недели само, што е тоа????
а првата љубов уште си ја сакам иако не сме имале ништо заедно, ни бакнеж а камоли па врска
и мислам дека никогаш нема да го заборавам пошто сме многу добри другари башка он си има женска, јас си имам дечко...
И ако некогаш ми се покаже шанса и можност тој би бил единствениот со кој би го изварала дечко ми (не дека сакам да не ме сфатите погрешно, ама тоа ми е животна желба) хахахах
*позз**

 

Првата љубов ми беше во 7мо одделение.. Само тој ми беше во мислите... беше поголем од мене една година, бевме иста смена на училиште, заедно одевме на училиште, скоро секоја вечер бевме излезени тој со другарите а јас со другарките Многу се дружевме, но не се случи ништо, "мали бевме" хехех
Секогаш кога ке се сетам на него и на тие времиња, ми измамуваат насмевка на лицето...

А кога станува збор за првиот бакнеж, тоа беше некаде на почетокот од прва година И на него кога се сеќавам ми е онака...убаво Тоа беше само еден обичен бакнеж во сабота на вечер, некаде после 1 Но со него не се случи ништо друго, вечерта се договоривме да останеме само другари... останавме во контакт, секогаш ми кажуваше убави работи... Но јас не сакав ништо повеќе


Сепак, како и да било...првата љубов и првиот бакнеж никогаш не се забораваат

 

Ах првата љубов..незаборавна,единствена само моја....засекогаш запаметена,многу невина,страшна, возбудувачка,интензивна,скриена...ех тие денови...

 

Нешто што не се заборава!Првата љубов-нешто искрено,невино,вистинско...

 

Правата љубов секогаш се памти- кажа еднаш мојата драга учителка од основно.
И да, во право беше.
Без разлика колку време да помине, секогаш ќе се сеќавам на мојата прва љубов. По малку смешна и наивна, а сепак толку искрена. Држење за рака, срамежливи бакнежи и скришни прегратки...
Убави спомени.

 

Првиот дечко никогаш нема да го заборавам па макар и што не комуницираме повеќе . Се случи во прва година средно и идевме 5 месеци . Цел свет само околу него ми се вртеше и само на него мислев хаха интересни времиња беа тоа

 

Прва една и единствена тој и само тој ццц .. младоста ја загубив со него ...

 

еех,прва но не и последна љубов ,како да ја кажам детска љубов,прв бакнеж,крила до небото,фантазии,ее никогаш не се заборава
Учевме во различен клас,седмо одделение.Бевме најдобри другари,родителите ни се најдобри и секогаш по гости ваму таму ,и на екскурзија ми кажа дека чувствува повеќе за мене а јас смотка,мала и јас за тебе му реков и ме баци и јас возбудена така цела кога дојдов дома на мајка ми се и раскажав,падна у кома жената прво се разлути демек мала си ,па и со него,ама ништо сериозно ...наредниот ден јас бев а тој ми вика : мама не ми дава да ти бидам дечко-мал сум а уствари уплашен бил типот и така си останавме другари до денеска сме како брат и сестра и кога ќе се сетиме на ова се смееме со часови

 

како што рече мар17, прва но не и последна, беше на 7 одд и не беше ништо посебно, 1 год комунициравме, излеговме 3-4 пати, 2-3 бакнежи и тоолку. јас си викам “детска радост“, за љубов не сум сигурна дека имаше

 

Прва љубов ееее мојов од странство беше пред неколку години тие 2 недели по цели денови заедно бевме, ама цело време... и премногу се заљубив во него.. и до сега поубав човек немам видено и сега кога го гледам еднаш годишно срцево како лудо ми чука а најмило ми е што уште си праиме муабет скоро секој ден на мсн
Аххх незаменлив

 

Од претходниот пост...

Тоа НАСКОРО помина... и се случи

 

Сите овие години не го заборавив, мојата прва љубов.
Се случи еден есенски ден 12.11.1993год. во најрокерскиот кафиќ во тоа време во Скопје. Кога влезе случајно мојот поглед се упати кон вратата и застана. Неможев воздух да земам, а тоа чувство и сега го имам. Тоа беше најубавото дете што сум го видела до тогаш. Седна на шанк, а јас застанав позади него да барам пијачка. Му се насмеав, ми врати. Почнавме разговор. Тоа беше љубов на прв поглед. Заедно бевме девет прекрасни месеци. Се разделивме за глупост, како и скоро сите во тие луди години. И после се што поминав во животот, го најдов. Го најдов после скоро 17 години. Тоа е мојот најмил. Оној со кого во моментов ја делам постелата. Знам дека ќе остане последен.

 

Љубовта прв пат ја почуствував распустот 7 за 8одд... Во тоа време цел мој свет се вртеше околу него и за мене немаше подобар и поубав. Имавме кратка врска но за жал тој ме гледаше како една многу добра другарка.. Сеуште барам сличности со него во сите други машки.

 

Прв бакнеж, прва љубов, прва љубомора, први кавги, први солзи, први и единствени серенади под прозор најгласни на свет за да слушнам до 9ти спрат, први кавги дома за дечко, први допири, први пеперутки, први непреспани ноќи со насмевка на лицето, прво те сакам, прво те мразам, прва болка, прва среќа, прва најголема најискрена насмевка на моето лице, ПРВ во СЕ. Прва година, втора година.....седма година. Прва машка солза што сум ја видела, најискрена, најдлабока, најболна. Прво "се мразам". Прв што го повредив. Прв што ме повреди. Не изневерив, не ме изневери никогаш немало други. Прво " биди среќна, сакам само да си среќна " Прв што го изгубив.
Нема насмевка како неговата, нема око со таков ист сјај, нема раце што знаат да ме гушнат така да се осетам толку сигурно и безгрижно како мало дете, нема ни таква болка како таа предизвикана од него...
Помина време имам друг, има друга. Не сум љубоморна. Имам само некои измешани чувства што не знам да ги спојам во едно мислење..... Среќа дека е добар, дека успеал некако да продолжи, вина за лузните кои зиркаат низ неговите очи, желба да го видам да го гушнам најсилно на свет, а во исто време страв дека пак ќе пореметам се со тоа, ќе го нарушам привидниот мир кој наводно го имаме. И љубов.....љубов во својот најчист облик.

 

ах.. јас седмо, тој осмо.. татко ми и татко му несакаат да се видат..
као некоја пародија на Ромео и Јулија бевме.. пародија шо траеше 3 и пол години скоро..
сеа е минато.. несакам да зборувам лошо за него, пошо тој период со него бев среќна..
али сеа сум најсреќна, така да тој ќе остане само убав спомен