Предизвиците кои ги носи мајчинството

И јас наместо бољер за да ја избањам, сум пуштила рерна. Кога почна да не се диши дома, приметив дека сум се спремала за печење.


Секојдневие.

 

Mi se cini deka se mozam da izdrzam,za se ke se izorganiziram,no samo koga imame problem so zdraaavjjeto toa nemoze srcevo da go podnese.Radi toa ja imam i panikava mi se cini.
Imav pomos na pocetokot od sto morav radi vtorava operacija sto ja imav na ne polni dva meseci po porogaj.
Sega sme sami.I mm ponekogas se slucuva da ne si dojde po 36 saati ili vo rok od dva dena na saat dva.Ili samo za spienje.
I togas ke izdrzam,no nemozeme da izlezeme od doma.Zdravje koga ke ppcne da sedi mi se cini ke bide poinaku,ke mozam da go vozam a do togas i potesko da krevam,taka da uste edna poolesnitelna okolnost.
Osven zdravjeto kako najgolem predizvik mi se i vakcinite.
@joy1 i jas ovde prv pat procitav i od um ne mi izleguvate.Se nadevam deka ke se sredi.Tolku si solidarna za site nas ovde,i kolku ni pomagas,gospod da ti vozvrati.
Nie posle desetina dena konecno zaspavme porano.Zaspivavme vo 01 a vecerva vo 22.Ne se vinovni decata.Nie em sakame da izlezeme,ama stom ne se pribirame do kaj 20h normalno deka nema rano da zaspijat.
Predizvik mi e i voveduvanjeto hrana kaj maloto.No po se izgleda ako prodolzam da pisuvam ke izlezat uste mnogu predizvici.
Neka gi cuva gospod od ona sto nemozeme nie,se drugo mi se cini deka ke se izdrzi.
Koga nema da se izdrzuva ke si poplaceme ovde po malku,po doma malku poveke i tieke porasnat a nie ke ostarime.

 

јас стварно не знам зш на одмор одиме?!! демек сме биле на одмор, малтретажа па тоа враќање на пладне по најголемото сонце, па собирај купоби играчки пешкири чадори итн. натоварени ко магариња па и него во рака. одмор??? не е ова одмор драги мои. му викам на маж ми и сериозна сум, да имам друго дете не одам на одмор 100%. нека оди он со едново јас со другото дома ќе одмарам.

 

Од збор до збор се согласувам со постот на @Neodlucna. Оваа година бевме на одмор, а малата имаше 13,5 месеци и тоа на се личеше освен на одмор. И на мм му кажав дека наредните 2-3г. да не ми спомнал одмор. Се и беше интересно пола саат, сака да оди, а не е проодена, пореметено спиење, ние јадевме како на шилци, 5 дена издржавме и си се вративме. Кога ги видов свекор ми и свекрва ми никогаш повеќе им се немав израдувано

 

Одиме за да се изнауживаат они и да дишат јод. Доволна причина да се издржи.

Мојата по плажата и во плиткото беше како Алиса, а среќната фаца сите денови не се опишува. Беше 18 месеци на одморот.

 

ima mnogu predizvici otkako kje stanes majka, ama najtesko mi spaga sega koga ne jade nisto. i ovaa faza trae povekje od eden mesec, a do koga Pojma nemam isto taka i trpenie i sila. mu gotvam sekoj den specialno po dva obroka i sve zavrsuva vo djubre.
oslabel mnogu i toj i imunitetot a mene dusa me boli koga go gledam taka. ako toj ne jade i mene ne mi se jade posle ednostavno ne mozam

 

Најубавата, најодговорната, најголемата но и најтешката улога која во животот сум ја имала е тоа да бидам мајка. Не дека очекував дека ќе биде мед и мелеко, но реално ми се случуваат работи за кои не бев свесна дека мајчинството само по себе ги носи.
Пелени на сите страни, куп алишта кои чекаат да бидат испеглани, неизмиени садови, играчки и реквизити за бебето ја блокираат собата, прашина цела недела неизбришена... Општ хаос. Особено првите месеци дури се адптиравме едни на други... На сето тоа бев спремна и не изненадена. Но ни во најлошиот кошмар не можев да замислам дека цела година нема да сврзам сон подолг од 1 час. Спиењето на моето дете ми беше најголем проблем. Имаше период од 5 месеци кога од 22:00 до 06:00 ја нишкав во раце, штом ја оставав во креветче за 15 мин ми се будеше и пак нишкање следуваше. И се така во круг. Надвор веќе се разденува а јас уште пижами не сум облекла. И ете си признавам овде дека многу вечери сум нишкала и сум плачела. Имало и вечери кога хистерично сум го будела мм со муабет ,,не можам повеќе,станувај и нишкај ја ти,,
Ако случајно споделам со некого дека досега немаме нормално помината вечер добивав ироничен одговор ,,еее што мислеше ти, лесно не се станува мајка,, И после научив да не ја споделувам маката со никој.
Ете оваа тема е местото каде можам да си признаам дека сум помислила дека нема да родам второ дете, овде си признавам дека лице мијам во 12 саатот а не кога стануваме, признавам дека имам неколку ручеци изгорено бидејќи нормално нишкав во тоа време, алиштата ми се имаат исушено во перална додека да дојде моментот кога ќе ги пружам на жица, признавам дека ми се деси да лакирам лак врз лак на нозете, признавам дека допуштив мм да ме види неиздепилирана, признавам дека го одбив кога сакаше да имаме секс, признавам дека сум заспиела и без да облечам пижами...

Но... како поминуваат месеците сфаќам дека некои работи си доаѓаат на свое место. Конечно можам да кажам дека моето дете има ред на спиење, навечер не се нишкаме но даваме млеко, домот заличува на нормална средина, најдовме време и за уживања со мм, научив да функционирам со памлку саати сон. Се надевам дека листата на подобрени работи ќе расте.
Успат да си кажам дека во моентот пијам ладно кафе сварено од пред 2 саати и споделувам маки овде со вас. А она малото кое ми спие во другата соба е најубавото и највредното кое го имам.
Убаво денче!

 

Денес имав закажано на гинеколог и не успеав да појдам оти немаше кој да го чува син ми. Секако планирав да го носам со мене, ама доцна ми заспа и не можев да одам ни со него ни без него.
И кога ќе ми рече некој, ти си крива ти си го научила само со тебе. Епа се јавив кај тетки, стрини, братучеди...сите се зафатени. А најгласни се за мани наоѓање.
Се извинувам, морав да пишам, мака ми е многу.

 

Најголем предизвик со малата ми е нејзиното (не)спиење преку ден.
Воопшто не спие долго. Ја успијам додека не ја фати сон подлабок ( барем јас така мислам), ја спуштам, ете ја веднаш очите ги отвора. Ме излудува
Да сака да поспие сама барем два пати во денот па да можам нешто да фатим по дома на раат, со син ми да бидам, ама неее
Ќе ја трпам додека ја трпам...ама веќе ми здосадува. Ќе треба друга тактика да применувам изгледа cry it out! Инаку не бива

 

^
Имaше еднo видеo пo нетoв зa тoa кaкo дa успиеш бебе. Гo пoкривaш сo крпa преку глaвa, му мaвaш шaмaри и тресеш кoлку мoжеш пoсилнo. Сaмo пaзи дa не те снимa некoј
Just kidding

 

@snegulkata како и јас после се ова напишано што се случува и кај мене да најдам позитивна мисла?? не можам, никако не можам... се трудам, на моменти викам подобро е, но ете пак ја правам таа грешка и почнува да ми фали се. Сега почна да се јавува и планирање на второ дете а за мене тоа е непоимливо...

 

Додека го пишував постот ми текна на видеото

Не, не, јас културно ќе ја спуштам, ќе и речам време за спиење, ќе ја бакнам и ќе затворам врата зад себе. Ќе плаче, ќе ја дигнам, ќе ја гушнам и пак ќе ја спуштам. И се така додека не попушти и не се навикне. Толку ме излуде
Па нек ми каже некој каква мајка сум јас

Ааа па ќе пишам кој победил.

 

Голем за ова.

 

Има моменти кога посакувам да се веќе големи деца.Хм колку ли големи?Па можеби 10 тина год барем.За да поспијам навечер или наутро,за да зготвам ручек без брзање,за да појдам бар до вц без нив,да ми одморат раце нозе и грб.
А всушност времето лета но секојдневно не го забележуваме тоа.
Ние сега се соочуваме со друг проблем.Рецитирање песни,читање и раскажување
Нема мн ефект од логопедот ни од психологот.Таман ке мрднеме чекор напред се враќаме три назад.Трема ја фаќа наутро пред школо мн бидејки знае што ја очекува во школо.
Утре требаше Ск да бидам на семинар во Институт.Мн се радував но нема да одам нема кој да ги чува.Нмв се навикнав на овие ситуации.
И така ден за ден времето минува,они растат ние старееме.И секој нов ден е нов родителски предизвик

 

Откако се роди син ми можам да кажам животот начисто ми се промени.На почетокот се будеше и многу плачеше нишкај по цел саат и дур го оставам одма се буди и ајт пак од почеток.Повеќе од два часа немав спиено.По цел ден сме сами дома.Нема кој ни 5 мин да го земе да идам до вц,а камоли други работи да завршам.Кога спие да направам ручек,да измијам садови,а за кога да чистам нема време.Колку ноќи си имам легнато гладна до него само за да спие,да многу осеќа.Има креветче но само преку ден спие во него,преку ноќ е со мене на спалнаме фаќа за рака за лице и спие.Целата се искривив ама тоа е.За мене време нема,ете понекогаш ќе се нашминкам ќе го прошетам малце,но во град да излезам сама со него не можам,во количка сака но не долго време,и викам на мајка ми на золва ми на другарки но никој не може,сите си имаат работа обврски,ааххх.... Се помирувам тоа е.Со мм кога нема мн работа ќе отидеме до град ќе купеме што треба инаку тој снабдува со се.Ете иде зима ноќите подолги а деновите мали,ме фаќа паника.Синко е се по двор.Кога е внатре плаче за надвор,почнува да разбира.На јадење се ми е во раце,почнува да ми гледа во рацете и во устата,да и тој сака да пробува,да става во уста.Проблем и со запчињата,го нервираат непца има белко тврдо но не пробива.И тоа е секој ден нов предизвик,Ајде сестричка,почнуваат да коментираат.Не не нема шанци,овака сама по цел ден се на мене да се чека охооо,мора до мене да има уште некоја друга жена што ќе ми помага барем неколку часа.А да не зборувам за факултето,да имам еден испит проф.се инати веќе 5 ти пат ќе полагам и не ме пушта.Ама кога да седнам да прочитам да научам нешто,кога нема време бе.ООООФФФФФ СТВАРНО МНОГУ МИ Е ТЕШКОО!

 

Денес првпат после година и нешто влегов да се бањам во полна када. Обично насабајле се туширам а попладне наоѓам време да ја измијам косата и сонував за топла купка. Мм е во странство, детето заспа, ручек нема ама јас сум избањата како човек. Срам ми е да кажам, три слоја кожа извадив од мене

 

Што е тоа целосно туширање глава и тело заедно? Одамна беше сум заборавила како изгледа.

 

Да пишувам мислам можам роман да напишам.А мојот мајчински стаж изнесува скромни скоро 10 месеци.Очекував и бев спремна бидејќи сум ги гледала двете дечиња од сестра ми.Ама не сум била спремна ни 10 %.

10 месеци како немем врзано повеќе од 1 саат сон,син ми навечер се буди по 100 пати,само што ме фатила дремка станал.Преку ден спие максимум 45 мин откако е роден.Имаше период кога спиев седната со него во раце само за да поспие,научив разни нинџа потези за да станам од кревет а да не го разбудам.На почетокот мн се нервирав и плачев бев во блага депресија.Ама како поминува времето се привикнувам на све.Количка не сака да смисли па нон стоп ми е во раце.Плус,до 15 часот сум сама со него,а после 15 имам свекор,свекрва,девер што чекаат ручек,а мм иде во 17 часот.Незз колку ноќи непреспиени за температура,кашлица,после вакцина.Не сум излезена сама без него ич,сила 3 пати по 30 мин,и тоа како на игли што прави,како е и ред др разни мисли....
Почнав на раб одам само по 4 саати и тоа од 16 до 20.Кога ке дојдам местам кревети,го бањам малиот,додека го средам наместам,цица и заспива.Сум заборавила мм како изгледа.

Ама можам ќе издржам јас сум МАЈКА,нема предизвик што нема да го поминам.И покрај сите маки и тортури верувале или не се прашувам кога е идеално време да родам второ дете.Некако саакам....