Причини за рано стапување во брак

Да речеме дека шетањето не е толку пресудно тука затоа што не секој има пари и време да шета, можеби до 35 години нема ни да има. Еве јас сакам многу да го запознаам светот што е можно поубаво (сама, со дечко, со маж сеедно) ама ако немам шанса за тоа во наредниве 10 години секако дека нема да е тоа причина за да не родам.

Ама @WildMk очигледно не ги исчитала страниците наназад чим вика дека се караме за нечиј избор.

 

Немав ни јас пари, па работев секаде за да си овозможам
Со дете немаше шанса истото да го можам.
Ама сакав, тоа ми беше желба, тоа ме исполнуваше, па наоѓав начини.
Ни сега не мислам дека видов се' што сакам да видам, ама сега се чувствувам спремна за далеку помирен и постабилен живот.
А желбата за таков живот ми дојде подоцна од 25г. секако.

 

Абе секој си има свој живот. И свој избор што ќе прави во неговиот живот. Така беше, ви текнува?
Неможеме ние никого да судиме дали тоа е во ред, дали и како се снаоѓала кога била во кризи и општо.
Нит ви дошла некоја дома "дај ми полкило млеко" нит ви го стаила на цицка пошо наводно нејзиното "секнало".

 

Јас се омажив на 23 пошо забременив.
Да не забременев, ни на крај памет ми беше мажење
Ќе бев негде по Америките

Ова и на мм му го кажувам.
Многу пати на шала му кажувам дека не верувам дека ќе се земевме ако немаше бебе.
Барем не тогаш, туку години подоцна.
Па што, јас 23 он 22 беше, сигурно не ни беше животна цел брак на тие
години.

Задоволна сум од животот не дека не, среќна и исполнета сум, но не би рекла дека дефиниција за среќен живот е раѓање на 20 и шетање со маж и дете по цели денови.
Малку претерувате со “убедувањата” во што е нормално, а што не.
Право на избор е!

 

И сам да си цел живот.
Не секој има услови да го прошета пола континент.
Децата не се воопшто криви.
На тој начин ќе им овозможиш од мали нозе да шетаат, да патуваат. Пошо ти не си можела да речеме.

 

Како сум сама цел живот?
Со истиот партнер од средно сум.
Условите сама ги создавав со работа, не ме финансираше никој.

Поентата е дека не е мојот избор погрешен, како што се обидоа да прикажат, дека "касно и комплицирано" е на 30+

Може да не шеташ никаде, да сакаш да се образоваш, можеби сакаш на друго поле да се оствариш.
Нема ништо погрешно, напротив.

 

Општо мислев.

 

Секогаш можеш да бидеш мајка, супруга, домаќинка, не секогаш можеш да бидеш млада девојка

Дали ќе шетам или ќе плетам, ептен е индивидуално. Ама се превидува колку е битно да научиш да бидеш сам со себе ок, ако си цело време под нечија закрила и зависност, физичка, психолошка и/или финасиска.

 

Па општо кажано, цел живот не се 30 години.
Во моја потесна фамилија, ретко кој пред 33-35 се мажел/женел, деца имал.
Најчесто затоа што се амбициозни луѓе и работеле на професионален план.
Па ете, не се чувствуваат престари што се оствариле како родители на 30+.

Можеш и сама да бидеш цел живот - ако така сакаш. И на 20 да се мажиш ако така сакаш. И на 25 и на 30 и на 40. И никогаш да не се мажиш, да живееш вонбрачно.
Не постои правилно и неправилно.

 

Абе и јас кај моите и пазарев, и чистев и готвев, ама тоа не ме спреми за сама живеење.
::::::::::

За тоа се согласив.

::::::::::::::::::.

Ова е тоа што ни фали на многумина
Кај нас ретко кој живее сам... некои цел живот живеат со родителите.

 

И тоа е причина + за да се потрудиш да се осамостоиш.
Не е осамостојување купување на живеалиште само, ехеее на форумов колку жени има што со години под кирија живееа за да стигнат до свое.
Целиот менталитет околу твоите ќе купат количка, моите спална, е ептен, ептен лош.

 

Никаде не спомнав да живееш сам, реков да бидеш сам со себе ок.
За друго праам муабет

 

Не, не ни мислев да купиш стан/куќа, туку да живееш без родителите.
Може под кирија со цимерки...

Маж ми на пример, студираше во СК, и демек сам живееше, ама финансиите од неговите, ручекот спремен за цела недела од мајка му, таа идела да му чисти кај што седел....

Ретко кој навистина знае за самостоен живот.
Сам да плаќаш се', сам да мислиш за секој квар дома, сам да мислиш за секој ручек... секоја одлука.. секојдневно.

Не сум те разбрала.. и тоа е точно, но сеуште стојам на тоа дека ни фали да живеем самостојно пред воопшто да размислуваме за брак.

И јас се ставам, пошто нели.. од кај мајка, кај маж

 

Е мене богами ме спреми. Така сум растена, да бидам сама на свое. Така ..

 

И сметки плаќаш, и со мајстори се расправаш, со бирократии, даноци, возило и негово одржување.. итн итн?

 

Уф ова стана напорно де пратите ми тема кај шо мажи се караат за мажење кој кога ке омажил и дали готвил или шетал, претеравме, секој нека праве како сака сите имаат различен ментален склоп врз основа на искуста, воспитување, прочитани книги, видено места,зависи со какви луѓе се дружел некоја има висока самодоверба и има шо сака друга мисле дека од кај мама треба одма кај свекрва а не да се помаче да си купе станче или слично. Така да или ке се теше некоја шо е утнала и ке исправува криви дрини на форум или ке е реална. Тоа е

 

Возраста на која си стапил/а во брак, не е гаранција за успешен/неуспешен брак.

 

Па да има разлика на 18 да се омаже и Кајли Џенер да има и дете и Натка од Оризари.

 

Има самостојни за живот на 22 има и такви на кој мамичка им прави сендвич на 38,не се секогаш годините репер за спремност.
Познавам жена која роди на 17 и 18 поради непланирана бременост,денес имаат срекен и успешен брак 25 год., две деца дипломци на Финки,она сма и и факултт заврши,се вработи и децата ги исшколуваа и 2 пати год.ја шетаат Европа.
Правило баш и нема.

 

Не е возраста, ама има нешто со зрелоста. Понекогаш зрелоста иде со возраста и искуството.
Понекогаш на 25 ќе ти текне да бркаш дечковци, и тоа е ок ако не си мажена. Ако си мажена може да биде малку проблем Не почнувај со отворен брак плиз, не им треба на сите отворен брак ама понекогаш на повеќето им треба да изживеат нешто во животот Особено денес, со толку искушенија во излогот.