Не отворен брак... скроз затворен... Знаеш колку луѓе во 'затворен' брак, 'процветуваат', на 40-50? Иначе да... зрелоста е битна, ама не секогаш е поврзана со календарската возраст.
Натка од Оризари знае најмногу, и најмногу и' влијаел животот кој го живее. Кајли Џенер знае најмногу, и најмногу и' влијаел животот кој го живее. Вајлд од Битола знае најмногу, и најмногу и' влијаел животот кој го живее. Не значи дека Кајли ќе биде посреќна од Натка....
Уште додека живеев со моите, сама своите лични сметки ги плаќав (телефон, кредит за кола, сѐ за колата), пари не сакаа за сметки да ми земат, но ќе одев пр. да испазарам за сите за цела недела. Не живеев гратис од моментот кога почнав да работам, и тоа беше некаде кога имав 22 години мислам. Нешто пред тоа научив како да управувам со машини по дома Факт е дека помалку знаев од многумина што живеат сами во станови во Скопје, дојдени од др. места, ама се ушалтав за нецела недела откако официјално заживеав сама. Исто и партнерот, и тој по дома веќе сѐ знаеше, правеше и мислеше, не ни требаше многу за да сфатиме
Па од 22 години богами и со тоа се распрвам откако живеам сама. Инаку колата ми ја купија на 20 години моите и ми беше моја обврска, за сметки паќање плаќав од средно. Така да , да. Учена за се да бидам сама да се снаоѓам. А сега богами и мајстори, бироктарии, здравство, све све сама се расправам.. Замисли не има такви.
Јас кога бев на факс иако живеев со моите дома, кога не одев на факс, мое беше да направам ручек, од сабајле да средам дома, да одам да испазарам па да седнам да учам. значи немаше она Леле детето нека учи, јас ако треба на трепки ќе седам. Не. Мајка ми особено ми велеше, нит си прва ни последна што студира, има да се научиш на обврски и да си го организираш времето. И така беше. Ама ете ни на памет не ми текнуваше да се мажам на 18 години.. боже сачувај. Пак да се вратам пак истиот живот би го живеела.
Да, возраста некогаш нема врска. Ама до утре може да се лажеме дека 17 годишно девојче по своја желба и иницијатива би стапила во брак. Стапување во брак на тие години ради бременост, не може да се нарече свесна одлука. Оти да не била бременоста, многу покасно ќе се земеле.
Законска "граница" е 18. Не би рекла дека е и психички поспремна на 18, отколку на 17. Секако, со 18 има право што сака да прави, ама веќе правевме муабет дека не е толку наивно тоа "полнолетна е" кога ќе си фати дечко за озбилно на 18, а тој 45. Истите принципи - ама дали НАВИСТИНА е така како што тврди, може да се аплицираат тука. Не може никој да ме убеди дека е во прашање чиста и искрена љубов меѓу 45 годишен маж и 18 годишна девојка. Е може де да се омажи за него и дете да роди нели, ама дали НАВИСТИНА психички и емотивно е дорасната за таа улога? Дали е зрела за таа улога? И види, на темава, девојчиња што немаат ни 25 оправаат колку се среќни со изборот. Се надевам и на 35 исто ќе мислат, иако е помалку веројатно.
Прво и основно, најтешкото нешто е да речеш: 'Згрешив' Посебно е тешко кога е животна одлука во прашање. Така да... правдањето го препишувам на одбрамбен механизам. Сите ние 'се правдаме' за нешто. 18 го зедов како оквирно, иначе, медицински, фронталниот кортекст се развива до кај 25. Ама да не комплицираме, пошто законски се слободни да одлучат и прават што сакаат. Примерот со 18 и 45 е за друга тема, и го знаеш мојот став на истата (мислам).
Аман па ти со тој фронтален кортекс. Испаѓа ако некоја сака да се омажи по своја желба на 23, треба да ѝ забраниме зашто фронталниот кортекс не ѝ е развиен. Мислам не е дека до 25 имаме размислување на ниво на некој мајмун па после одеднаш сме генијалци.
Реално, на никого не му е гајле ако некој се омажи на 18. Нека си берат гајлиња родителите или младоженците. Реакциите со Крејзи се пошо таа напиша Ете и сестра ми шеташе па на 29 имаше проблеми со неплодност. или, На 29 со работодавецот имаше проблем за породилно. Или тоа што упорно не убедува дека ќе се мажела за него и да не била бремена. Нема грешка Глупост до глупост. А ако некој се мажи на 18 и среќен е, негова работа. И да не е среќен, негова работа. Ама нејзиното веќе премина во немање аргументи да докажам зошто е убаво на 18, па ќе ги спомнувам сите несреќи на луѓето околу мене и ќе направам некоја нелогична поврзаност дека им се случиле затоа што не се омажиле рано
Тоа е само пример, дека да, МОЖЕ, ама дали навистина е во ред, дали навистина е добро за неа, дали е навистина тој пат кој ќе и' овозможи убав, исполнет живот? Тука е клизавото, меѓу може (да, може) и тоа е најдобро за неа (дали навистина е?).
Е да ама не може до недоглед така. Сѐ потиснато на овој начин некогаш ќе избие многу посилно на површина. За здрава психа мора човек да научи да се соочи со себе и да си прости ако смета дека згрешил. Едит: Мене искрено не ми е проблемот тоа што пишува, може стварно е среќна. Ама муабетот со сестра и беше навистина претеран. А и тоа дека ќе зажалела да родела на 30. Мислам, сериозно, за свое дете ќе зажалиш ако веќе со решил да го родиш? Демек тие што раѓаат на 30 не можеле кариера да градат. Извини ама луѓето до 30 најчесто веќе имаат изградена кариера. Зошто секој работодавач во најмала рака ќе те праша што си правел изминатите 10 години во однос на работа. И не е исто скалилата да ги качуваш на 20 и на 30. Зборувам ако сакаш кариера. Ако не сакаш е друго
Моето лично мислење е, дека не треба да се брза со брак. Треба многу искуство (како самостојното живеење), за да се најдеш себе си. Исто мое лично мислење е, дека раѓањето не треба да се одлага за после 35. Барем една бременост да се случи пред тоа. Медицината вели дека од 35 натаму, способноста за забременување, и износување успешна бременост и здраво дете, рапидно паѓа. Немој сега некој да ми се вдај и за ова.
Тука ќе ги читаш колку паметна одлука направиле што родиле млади, таму ќе ги читаш како си ги тепаат децата. Битно не ги абортирале, важи.
Абе и повозрасни омажени си ги тепаат децата... Да видиш какви примери знам... Да ти се превртат цревата.
Нема што да ти се вдаваме Има една наука, се вика психологија, па си има гранки меѓу кои и психологија на семејство, на развој итн. Таму умни тетки и чичковци што испитуваат голем број на лица, доаѓаат до заклучоци. Нема заклучок некаде, дека е добро да живееш живот предвреме. Се' има свој развој, па и младоста. Неизживеана младост отпосле носи други проблеми. Како што и сама знаеш, чим ги спомна тие на 50+. Најчесто луѓе што скокнале или избрзале некоја развојна фаза. Мислам можеме и со навистина добри четива да продолжиме, ама не знам колку би имало поента, 3 ќе си правиме муабет само Едит: во однос на раѓање, пак твоето лично мислење е и научно мислење, до 35 имаш време да решаваш (евентуални) проблеми. После е потешко.
Самостојното живеење не значи да нема да ја изживееш младоста. Напротив. Која слобода ја има можност да одлучуваш сам/а за се'. А не мајка ти да те чека до 5 сабајле ... а ти имаш 22 години. Ова, јас го живеев... претпоставувам и повеќето од нас.
