Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот .Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот.
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот .Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот.Беше многу среќна.
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа.
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со
