Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист.
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и...
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нејзиното
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило.
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила..
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа и почнале да играат
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа и почнале да играат и да ја пеат песната Македонско девојче
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа и почнале да играат и да ја пеат песната Македонско девојче,па го викнаа и Ферус
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа и почнале да играат и да ја пеат песната Македонско девојче,па го викнаа и Ферус и 3 стриптизерки
Aна има една топка шарена со која си игра секој уличар кој смрди како твор. Но сепак нејзе не и пречи луѓето да ја дружат и да им ja позајмува на кратко нејзината убава, шарена, сочувана, разиграна, малку зеленкаста топка. Кога ќе почне да врне бега како да ќе е нешто многу страшно и почнува да потскокнува кон вратата за да види дали некогаш имало нешто во кое таа можеби некогаш би верувала, но ништо неможело да биде толку опасно како што таа мислела па тoa e,никогаш толку не би се исплашила.Секогаш таа кога оди ја шутира и размислува за тоа дали да игра утре повторно освен ако врне дожд дa ја остави топката и да не игра тогаш кога надвор е многу врнежливо.Еден ден кога топката се изгуби Ана се разочара и започна да пее како мало дете тогаш кога ќе види дека тој и ја украл топката, тој ќе почне да бега и да ја предизвикува да оди по него.Toj беше нејзиниот лош ден и нејзино разочарување.Тогаш Ана свати дека треба да биде посекси за да може да го постигне оној степен на магична неодоливост која повеќето ја немаат. Тогаш таа реши да ја направи играта уште поинтересна. Зеде нова правосмукалка...И со неа ја исчисти големата соба и го покани него на гости. Потоа Ана помисли дека можеби тој беше единствениот човек што можеби неа и би ja сексал.Таа никогаш и не забораваше на тоа.Но, на денот си помислила дека..можеби и не е така добар човек...Одеднаш човекот почна да зборува дека љубовта не е таква,каква што ја замислувала,и наеднаш ја бакна Ана. Од бакнеж преминаа на секс..во собата во која Ана престојуваше се случи голема трагедија..Таму почина нејзиниот брат.. Ана се чувствуваше виновно,а всушност немаше за што.Тогаш Ана рипна од креветот и се онесвести додека тој веднаш повика брза помош. Кога дојде брзата помош ја однесоа Ана до болницата каде што и соопштија дека е трудна..кога и го соопшти тоа докторот таа била пресреќна бидејќи овој лош ден, всушност и донесе многу радост.Ана ги броеше деновите до денот кога се лизна и го изгуби детето,но таа сепак продолжи понатаму. Ана дури сега свати колку е убав животот. Ана повеке не бегаше од дождот ... кога ке почнеше да врне , таа излегуваше на улица и ја чуствуваше секоја капка од дождот. Беше многу среќна. Знаеше дека тоа е нејзината прва среќа. Времето минуваше, Ана сакаше да оди и започне нов живот,заедно со нови позитивни мисли, таа веќе беше решена дека ќе стане оптимист. Така Ана го зема телефонот и се јави на нејзината другарка за да разговараат за она што и се случило. Но за жар разбра дека другарка и починала..Таа многу се растажила и почнала да плаче на цел глас сите содеси истрчале во нејзината куќа и почнале да играат и да ја пеат песната Македонско девојче,па го викнаа и Ферус и 3 стриптизерки коишто случајно
